Η Ελλάδα δεν µπορεί να περιπέσει σε εσωστρέφεια µήνες πριν από τις εκλογές. Και ενώ µια τέτοια εξέλιξη φαντάζει συνηθισµένη για την αντιπολίτευση ή ακόµα και για τους παλιούς ή νέους υποψηφίους για το επόµενο Κοινοβούλιο, ασχέτως κόµµατος, οι συνθήκες, διεθνείς και γεωπολιτικές, δεν το επιτρέπουν. ∆εν µπορεί να µιλήσουµε, δηλαδή, για ουσιαστικές εξελίξεις και «µεγάλες πολιτικές» από την πλευρά της Ελλάδας του χρόνου τέτοια εποχή. Είναι µάλιστα στα δεδοµένα ότι τον Οκτώβριο του 2023 υπάρχουν οι περιφερειακές και αυτοδιοικητικές εκλογές. Αρα πριν και µετά το καλοκαίρι η Ελλάδα θα βρίσκεται σε εκλογική περίοδο.

Οι συνθήκες όµως δεν επιτρέπουν τέτοια ανευθυνότητα και αριβισµό. Η επιθετικότητα της Τουρκίας θα παραµείνει σε κλιµάκωση, µε δεδοµένο ότι η χώρα βρίσκεται σε πορεία οικονοµικής κατάρρευσης, νοµισµατικής κρίσης και ανεξέλεγκτου πληθωρισµού και το καθεστώς Ερντογάν, από τη µια, αλλά και τα κόµµατα της εκεί αντιπολίτευσης, από την άλλη, αντιπαρατίθενται στην ατζέντα του εθνικισµού και της γεωπολιτικής, προς όφελος φυσικά του σηµερινού προέδρου.

Από την άλλη, είναι άγνωστο το τι θα συµβεί και σε ποιον χρονικό ορίζοντα στις πολεµικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία. Κατ’ επέκταση, οι κυρώσεις θα έχουν διάρκεια, τα κερδοσκοπικά παίγνια µε την ενέργεια θα συνεχισθούν, µε την Ευρώπη να πιέζεται, οι πληθωριστικές πιέσεις σε έναν κόσµο που «απορρυθµίζεται» από τις νόρµες της παγκοσµιοποίησης επίσης θα διευρύνονται. Παράλληλα, η Ευρώπη είναι πλέον φανερό ότι χάνει τη συνοχή της ακόµα και στον βασικό πυρήνα της, τον γαλλογερµανικό άξονα, που της είχε δώσει από την εποχή Μέρκελ - Σαρκοζί µια «παράταση» στη δοµική κρίση, που την οδηγούν οι παγκόσµιες οικονοµικές κρίσεις. Ολα επιστρέφουν στις εθνικές στρατηγικές ως προτεραιότητα, µε πολλές ευρωπαϊκές χώρες να έχουν περιπέσει σε δοµικές, πολιτικές και κοινωνικές διαδοχικές κρίσεις, ενώ κεντρικές δυνάµεις επιχειρούν ένα «restart» στον ηγεµονικό τους ρόλο επί της Ενωσης, ως µια µορφή άµυνας στην ανατροπή των µεταψυχροπολεµικών δεδοµένων, που τις απειλεί. Στην Ελλάδα, αντίθετα, η πολιτική σταθερότητα είναι διασφαλισµένη στον δρόµο προς τις εκλογές, µε µια κυβέρνηση ισχυρή στο Κοινοβούλιο και λειτουργική ως προς τις πολιτικές της. Το ζήτηµα που καλείται να επιλύσει ο πρωθυπουργός, κ. Μητσοτάκης, είναι να διατηρήσει το Υπουργικό του Συµβούλιο και τις δοµές του κράτους και της διοίκησης σε κυβερνητική πειθαρχία, µη επιτρέποντας παρεκκλίσεις και επικέντρωση σε εκλογικού τύπου σκοπιµότητες και προσωπικές στρατηγικές για τους κοινοβουλευτικούς και συνθήκες χαλαρότητας και «ωχαδερφισµού» για τους µη κοινοβουλευτικούς και τη γραφειοκρατία. Αλλωστε, ήδη έχει δώσει τα απαραίτητα µηνύµατα σε µια από τις τελευταίες συνεδριάσεις του Υπουργικού Συµβουλίου.

Το υψηλό επίπεδο κυβερνητισµού που έχει επιδείξει η Κεντροδεξιά υπό την ηγεσία Μητσοτάκη θα πρέπει να µη διαταραχθεί µέχρι και την επίσηµη ανακήρυξη των εκλογών από τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Επί της ουσίας, και πέρα από τα «µέτωπα» των εσωτερικών στρατηγικών µεταρρυθµίσεων που έχουν τεθεί για την αναβάθµιση στη σχέση κράτους - πολιτών, τους τοµείς των επιχειρήσεων, της Παιδείας, της Υγείας, της ασφάλειας, της πρόνοιας και της κοινωνικής πολιτικής ή τη διαχείριση κρίσεων σε σχέση µε την ενέργεια, την ακρίβεια, την εξωτερική πολιτική, ειδικά στο πεδίο της ανάσχεσης της Τουρκίας και τις ζώνες κυριαρχίας στην Ανατολική Μεσόγειο, υπάρχουν στρατηγικές ευκαιρίες για την Ελλάδα που δεν έχουν αξιοποιηθεί. Για παράδειγµα, στη βάση της στρατηγικής σχέσης µε τις ΗΠΑ, που υπεγράφη το καλοκαίρι του 2022 από τα δύο υπουργεία Εξωτερικών, ολόκληροι τοµείς δεν έχουν τεθεί σε λειτουργία. Ολοι σχεδόν οι υπουργοί της κυβέρνησης «πέρασαν» από την Ουάσινγκτον και είχαν επαφές µε τους Αµερικανούς οµολόγους τους. Και µετά; Τίποτα ουσιαστικό πέρα από τα διπλωµατικά ζητήµατα και τους εξοπλισµούς.

Η Ελλάδα έχει τοποθετηθεί µε σαφήνεια µε την αµερικανική πλευρά και στα θέµατα συνεργασίας των τεχνολογιών 5G. Αυτό σηµαίνει ότι έχει πιο ξεκάθαρη σχέση από άλλες ευρωπαϊκές χώρες σε θέµατα τεχνολογιών. Ετσι, πέραν των αρµοδιοτήτων του υπουργείου Ψηφιακής ∆ιακυβέρνησης, που αφορούν τη σχέση κράτους - πολίτη, η Ελλάδα µπορεί να διαπραγµατευτεί µε την αµερικανική πλευρά σε επίπεδο πρωθυπουργού: εργοστάσιο ηµιαγωγών επί ελληνικού εδάφους για την Ευρώπη, εργοστάσιο παραγωγής drones (για αέρα και θάλασσα) µαζί µε ροµποτική και τεχνολογικό πάρκο για τη δηµιουργία soft ware, µε ελληνικές και αµερικανικές συµµετοχές. 

Ο χρόνος είναι ενιαίος, δεν διανέµεται στη βάση τού πότε θα γίνουν εκλογές…

Δημοσιεύτηκε στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ στις 5/11