ΟΙ ΕΡΓΑΣΙΕΣ του Κοινοβουλίου για τη συνταγματική θητεία 2019-2023 ολοκληρώθηκαν ουσιαστικά τη Μ. Τρίτη τη νύχτα. Με τη μακρά συνεδρίαση που μεταξύ των άλλων συζητήθηκε και ψηφίσθηκε και η συμπληρωματική τροπολογία για την εμπλοκή του κόμματος «Έλληνες» στο οποίο συμμετέχει ο Ηλ. Κασιδιάρης. Επίσης, με την ψήφιση σωρείας άλλων τροπολογιών και εκκρεμοτήτων από διάφορα και διαφορετικά υπουργεία. Οι εργασίες του Κοινοβουλίου συμπληρώθηκαν μέσα από μια διαδικασία ελεγχόμενης πολιτικής έντασης και ανταλλαγής επιχειρημάτων κυβέρνησης και αντιπολίτευσης... Αυτό που μένει για να ολοκληρωθεί η κοινοβουλευτική περίοδος είναι κάποιες τυπικές κινήσεις αμέσως μετά το Πάσχα στη βάση των συνταγματικών προβλέψεων. Πάμε για εκλογές. Οι πολίτες καλούνται να ψηφίσουν, πέραν του πρωθυπουργού και του κόμματος της επιλογής τους, τους βουλευτές του επόμενου Κοινοβουλίου. Θεσμική περίοδος 2023-2027.

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ, από την άλλη, που τελικά θα εκλεγούν από την πλέον σημαντική διαδικασία της 21ης Μαΐου, όπου θα υπάρξει σταυρός προτίμησης, ενώ τυχόν επόμενες εκλογές με ενισχυμένη αναλογική στις 2 Ιουλίου θα διεξαχθούν με λίστα στη βάση της «σταυροδοσίας» των πρώτων εκλογών, έχουν την ευθύνη της λειτουργίας και του κλίματος στο επόμενο Κοινοβούλιο. Αυτό που θα πρέπει να διατηρήσουμε ως βασική μνήμη από το παρόν Κοινοβούλιο, που ολοκληρώνει τις εργασίες του, είναι ότι μάλλον δεν πέτυχε ένα εποικοδομητικό κλίμα για τη χώρα και τη Δημοκρατία, παρά τις γενικευμένες κρίσεις, εισαγόμενες στη συντριπτική τους πλειονότητα, που απείλησαν και απειλούν την Ελλάδα και τους Έλληνες. Έμειναν πεισματικά εντός των «κομματικών τειχών» οι βουλευτές που, αν και αποτελούν εκπροσώπους των κομμάτων τους, καλούνται στον δημόσιο διάλογο εντός του Κοινοβουλίου ή όταν νομοθετούν να χειρίζονται τα ζητήματα ως αντιπρόσωποι του Έθνους και του Λαού. Τι είχαμε; «Πετροπόλεμο» με σλόγκαν και «χτυπήματα». Ακραίους χαρακτηρισμούς, κομματική πόλωση, αντιδικίες χωρίς όριο. Τι χρειάζεται, όμως, η Ελλάδα στην παρούσα φάση, μετά το τέλος των μνημονίων; Σύγκλιση, συνεννόηση, συντονισμό, πρωταθλητισμό σε «καλές ιδέες» και «καλές πρακτικές», κουλτούρα κοινοβουλευτισμού. Όσο τα προβλήματα και οι κρίσεις αυξάνονται τόσο πιο πολύ χρειάζεται η Δημοκρατία να αναβαθμίζεται θεσμικά και λειτουργικά. Διαφορετικά… Κασιδιάρηδες. Αν δεν μπορούν οι βουλευτές, που «αυτοκολακεύονται» ως δυνάμεις ή εκφραστές του δημοκρατικού τόξου, να συζητήσουν δημιουργικά και να συγκλίνουν ή να συμφωνήσουν σε στρατηγικές και πολιτικές, τόσο πιο πολύ η Δημοκρατία θα αμφισβητείται. Όχι στη βάση της, στις θεμελιώδεις αρχές και τις παραδοχές της, αλλά στην πραγματικότητά της όσον αφορά το κοινό συμφέρον.

ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ αντιμετωπίζουν τον εαυτό τους ως «κουκιά» και «μεγάφωνα» των κομμάτων τους. Μιλούν πολλοί και για πολύ από τα πολιτικά «ρετιρέ», ειδικά της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς για την ανάγκη κυβερνήσεων συνασπισμού. Με αυτή την έννοια υποστηρίζουν την απλή αναλογική, που δεν λειτουργεί. Και όμως, όχι. Ο κυβερνητισμός, η εκτελεστική εξουσία προαπαιτεί συνοχή, αποφασιστικότητα, αμεσότητα. Μονοκομματικές κυβερνήσεις και όχι διαπραγματεύσεις διαρκείας μεταξύ κυβερνητικών εταίρων, ενώ η «φωτιά» θα καίει. Αντίθετα, στη νομοθετική εξουσία χρειαζόμαστε συναινέσεις, συνεννοήσεις, συγκλίσεις. Για το Κοινοβούλιο ο λόγος. Η αναστροφή αυτή θα πρέπει να ξεπερασθεί ως θεωρία. Διαφορετικά, τα κόμματα των εισαγγελέων και των στρατηγών θα βρουν χώρο και «πάτημα». Απλό δεν είναι;

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Απογευματινή στις 13 Απριλίου 2023