Η ΠΑΡΟΥΣΑ εκλογική περίοδος ξεκίνησε μάλλον περίπλοκα εξαιτίας, κυρίως, των επιπτώσεων στο πολιτικό κλίμα από τη σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη. Προχωρώντας, όμως, στην επίσημη κήρυξη των εκλογών, με τη διάλυση του Κοινοβουλίου, τα πράγματα άρχισαν να ξεκαθαρίζουν μέσα από τις τοποθετήσεις και τις κινήσεις των κομμάτων. Και όχι τόσο αυτών που διεκδικούν τη διακυβέρνηση όσο των κομμάτων μειοψηφίας ή παρέμβασης, όπως συχνά αναφέρονται. Το παζλ που συνίσταται από το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, την Ελληνική Λύση, το ΜέΡΑ25 , διάφορα πολιτικά μορφώματα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας και του «έκκεντρου» ΚΚΕ στην Αριστερά κατέληξε με το πέρασμα ημερών και όχι εβδομάδων σε μια «σούπα» που κανείς -ούτε οι αποφασισμένοι να ψηφίσουν αρνητικά και αντισυστημικά πολίτες- δεν θα θελήσει να δοκιμάσει. Μιλώντας για το κομματικό σύστημα της Ελλάδας, είναι αυτό που δείχνει στην παρούσα συγκυρία.

ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΟ, μωροφιλόδοξο, «άντρο» ηγετίσκων και φανατικών, ανεύθυνο, χαρακτηρισμένο από αριβισμό και αμοραλισμό, αφιερωμένο μονομερώς στην πολιτική κερδοσκοπία και ματαιοδοξία. Ουσιαστικά έχουμε 50 κόμματα να προσέρχονται ζητώντας ψήφο στήριξης στις επόμενες εκλογές και μόνον δύο και ένα έκκεντρο, το ΚΚΕ, να αξίζουν τη συζήτηση. Τουλάχιστον σε σχέση με τη διακυβέρνηση της χώρας ή την αντιπολίτευση στην όποια διακυβέρνηση της χώρας. Από τα δύο κόμματα διακυβέρνησης, τη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ, μόνον η πρώτη έχει προγραμματισμό και συγκρότηση. Για τον λόγο αυτό ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης συνηθίζει να λέει στις προεκλογικές του περιοδείες «επιδιώκουμε με τον ΣΥΡΙΖΑ τη σύγκριση και όχι τη σύγκρουση». Από την άλλη πλευρά, υφίσταται ένας κόσμος που εντάσσεται ιδεολογικά και πολιτικά σε ένα αντδεξιό μέτωπο. Διακρίνεται από μια κοσμοθεωρία και πολιτική αντίληψη απέναντι στη θεώρηση πραγμάτων της Κεντροδεξιάς. Αυτοί οι πολίτες θα συσπειρωθούν -και είναι λογικό αυτό- στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι, όμως, ήδη σαφές ότι οι Έλληνες θα επιδιώξουν την κανονικότητα, τη σταθερότητα και την εξέλιξη των συνθηκών στο ασταθές διεθνές περιβάλλον που βρισκόμαστε, χωρίς να διακινδυνεύσουν αναταράξεις, νέα μνημόνια, ανατροπές στα δεδομένα της καθημερινότητας και των οικογενειών τους, που ούτως ή άλλως απειλούνται από διαδοχικές, απρόβλεπτες και εισαγόμενες κρίσεις.

ΜΕ ΤΗΝ έννοια αυτή, η Νέα Δημοκρατία μέχρι και την ημέρα των εκλογών θα διεκδικεί θετική ψήφο, αυτοδύναμης και ισχυρής διακυβέρνησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει με όλους τους τρόπους να διεκδικεί την αρνητική ψήφο απέναντι στη Νέα Δημοκρατία και τον ρόλο της εναλλακτικής επιλογής στη Νέα Δημοκρατία. Αλλά, τελικά, έχουμε μόνον μια πρόταση διακυβέρνησης. Αυτή της Νέας Δημοκρατίας και του πρωθυπουργού Μητσοτάκη.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή 29/4/2023