Το περιβάλλον στο πολιτικό προσκήνιο ελάχιστες εβδομάδες πριν από τις εκλογές με το σύστημα της απλής αναλογικής δείχνει αποδιοργάνωση και παρακμή.

Το εκλογικό σύστημα που θα εφαρμοστεί ενεθάρρυνε πολιτικές φιλοδοξίες και ευκαιριακά σχήματα. Πενήντα πολιτικοί σχηματισμοί επεχείρησαν να διεκδικήσουν την ψήφο των πολιτών. Πολλοί από αυτούς «κόπηκαν» στον Άρειο Πάγο για τυπικούς λόγους. Όπως ότι δεν μπορούσαν να συμπληρώσουν ψηφοδέλτια ή να πετύχουν την ποσόστωση των γυναικών που είναι απαραίτητη. Άλλοι, όπως το σχήμα Εμφιετζόγλου - Μπογδάνου, δεν είχαν ελέγξει σε βάθος τις νομικές προδιαγραφές στο όνομα και στα σύμβολα που θα τους επέτρεπαν να συμμετάσχουν στις εκλογές. Άλλοι προέβαλαν σχέσεις με τον Κασιδιάρη και τους «Έλληνες», για να εξαιρεθούν από τον Άρειο Πάγο και να κάνουν δηλώσεις ότι «κόπηκαν» γιατί το σύστημα διακυβέρνησης τους θεωρεί «επικίνδυνους». Το κόμμα του Βελόπουλου, που ήταν συντεταγμένο και παρόν στην κοινοβουλευτική περίοδο που ολοκληρώθηκε, απορρυθμίστηκε μέσα από διακηρύξεις περί πρόθεσης αποστασίας σε βάρος προβεβλημένων βουλευτών του από τον ίδιο του τον αρχηγό.

Υποψήφιοι βουλευτές, παλαιοί και νεοεισερχόμενοι, γυρίζουν από κόμμα σε κόμμα, ψάχνοντας «στέγη» για να μπουν στην εκλογική διαδικασία. Κόμμα ο Κασιδιάρης τελικά κατέβασε, με όνομα και επώνυμο, γνωρίζοντας ότι θα φθάσει μέχρι το κατώφλι του ανώτατου δικαστηρίου. Όλα σε ένα παιχνίδι εντυπώσεων. Φθηνών, πρόσκαιρων, ευκαιριακών. Αλλά το κρίσιμο: όλη η προεκλογική περίοδος κινήθηκε μέχρι τώρα στην ατμόσφαιρα Κασιδιάρη και Χρυσής Αυγής. Τι τιμή για τους ναζιστές! Τι κόλαφος για τη θεσμική Ελληνική Δημοκρατία.

Από την άλλη πλευρά ο πολιτικά «εγωπαθής» Βαρουφάκης, μπήκε στην αρένα και «γοήτευσε». Επανέφερε το κλίμα στο 2014-2015, μίλησε για κλείσιμο τραπεζών, για σύστημα προσωρινών συναλλαγών «Δήμητρα», μπέρδεψε και τον ήδη σε σύγχυση και χαλαρή συγκρότηση ΣΥΡΙΖΑ και προχώρησε στο «μπρα ντε φερ» δημοσιότητας με τον Κασιδιάρη από την άλλη πλευρά του λόφου. Με το ΜέΡΑ25 ανακατεύθηκε η ΛΑΕ του Λαφαζάνη, γυρνάμε πίσω λοιπόν στο Νομισματοκοπείο, αλλά όχι η Ζωή που καταγγέλλει τους πάντες για συμβιβασμένους. Αυτά στα αριστερά, που μέσα στη σκόνη του παράλογου και της «έκπτωσης» το ΚΚΕ από πολιτικό απολίθωμα των Σοβιέτ άρχισε να φαντάζει ως «μια κάποια λύση» και να ανεβάζει ποσοστά.

Το ελληνικό παράρτημα των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών, λέγε με ΠΑΣΟΚ, διοικούμενο από τη «στενή παρέα» Ανδρουλάκη, με ένα μείγμα συνταγματολόγων και περισπούδαστων αστέρων του «εκσυγχρονισμού» σε απόσυρση, συνεχίζει να λέει παραλογισμούς, να βλέπει με ναπολεόντειο βλέμμα το μέλλον του ως αξιωματική αντιπολίτευση, να διακηρύσσει την «απόλυση» των Μητσοτάκη και Τσίπρα από την πρωθυπουργία, ακόμη και αν τους ψηφίσουν οι πολίτες για πρωθυπουργούς, και να διακηρύσσει τον «αντισυστημικό ρεαλισμό» ως δόγμα. Δικαιώνει τον Πιραντέλο. «Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε».

Ας ανακτήσουμε τη σοβαρότητά μας. Στις εκλογές στις 21ης Μαΐου και στις επόμενες της 2ας Ιουλίου ψηφίζουμε πρωθυπουργό, κυβέρνηση και Κοινοβούλιο για την επόμενη τετραετία. Δεν θα είναι απλά χρόνια. Ούτε διασκεδαστικά. Αν γίνουν σοβαρά λάθη στις εκλογές, θα τα πληρώσουμε οι πολίτες, ασχέτως δόγματος, ιδεολογίας, τοποθέτησης ψήφου και συστημικής ή αντισυστημικής διάθεσης, πολύ ακριβά. Όπως πληρώσαμε με τις ζωές, τις περιουσίες, τους μισθούς, τις συντάξεις μας τα προηγούμενα «γλέντια».

Άρα, πάμε σταθερά. «Καθαρή» κυβέρνηση. Ισχυρή αντιπολίτευση. Τετρακομματική Βουλή, για να περιορίσουμε και την παρακμή που βλέπουμε…

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 5/5