Η ναυτική τραγωδία στα διεθνή ύδατα ανοιχτά της Μεσσηνίας δεν είναι δυστύχημα. Είναι πολιτική. Είναι μια «δουλειά» στημένη από μυστικές υπηρεσίες, μη κυβερνητικές οργανώσεις, επαγγελματίες φιλάνθρωπους και συμμορίες του οργανωμένου εγκλήματος. Πάνω σε ένα παλιό αλιευτικό φορτωμένοι περίπου 700 άνθρωποι, άντρες, γυναίκες και παιδιά, με τους πιο αδύναμους κλειδωμένους στο αμπάρι. Ακόμη ένα δρομολόγιο μέσα από την κόλαση, με προορισμό τον παράδεισο. Αυτό προφανώς τους είπαν, για να πάρουν από κάθε οικογένεια περίπου 6.500 δολάρια. Τόσο κοστίζει το διαβατήριο, σύμφωνα με τις πληροφορίες των αρμοδίων, για το πέρασμα του Αχέροντα. Άλλο ένα δρομολόγιο θανάτου. Αυτή τη φορά με εκατοντάδες νεκρούς στον συνολικό λογαριασμό.

Η Ευρώπη και φυσικά η Ελλάδα σοκάρονται. Είναι μια πρόκληση για τον ανθρωπισμό μας. Για τις αξίες μας. Για τον σεβασμό μας στον Θεό. Νιώθουμε ντροπή και αμηχανία απέναντι στο φαινόμενο. Με τη μόνη διαφορά ότι δεν πρόκειται για φυσικό φαινόμενο, αλλά για μια στρατηγικά μεθοδευμένη μετακίνηση πληθυσμών. Χωρίς τις τυπικές διαδικασίες βίζας, προξενείων, προϋποθέσεων για μετεγκατάσταση από μια χώρα σε μια άλλη. Η Ευρώπη των «μητροπόλεων» των παλαιών ή αρχαίων αυτοκρατοριών δεν μπορεί να διαχειριστεί δεκαετίες τώρα αυτή την πραγματικότητα. Μιλιούνια εξαθλιωμένων την πολιορκούν από την Αφρική και την Ασία, με την προσδοκία μιας καλύτερης ζωής. Ο διχασμός στις απόψεις και τις πολιτικές στην Ευρώπη, διαρκής. Τα ιδρύματα και οι παραφυάδες τής κερδοσκοπικής παγκοσμιοποίησης εξαγοράζουν συνειδήσεις, μίντια, προοδευτισμό, πουλώντας ανθρωπισμό. Η τεχνοκρατία των Βρυξελλών και του Στρασβούργου συγκροτεί Δουβλίνα 1, 2, 3 και άλλες συμφωνίες με οικονομικά ανταλλάγματα και απειλές για το πώς θα μοιραστεί το βάρος της λαθρομετανάστευσης. Η Ευρώπη έχει χωριστεί στα δύο, επίσης, ως προς το κατά πόσον θα δομήσει οχυρωματικά έργα και σχέδια ανάσχεσης, με τις αστυνομικές και τις συνοριακές Αρχές της, στη στεριά και τη θάλασσα. Μέχρι πριν από ελάχιστα χρόνια οι κύκλοι του ανεύθυνου και υπεύθυνου για τα εγκλήματα αυτά ΟΗΕ είχαν επιβάλει απολύτως την ατζέντα τους στην Ευρώπη. Σύμφωνα με αυτήν, οι μετανάστες αυτοί θα πρέπει να γίνονται δεκτοί σε όποια χώρα τους οδηγήσουν τα συνδικάτα του εγκλήματος, οι διακινητές και οι «φιλάνθρωποι» των ΜΚΟ, με πλήρη δικαιώματα, σαν να ήταν γηγενείς και νόμιμοι. Οι Ευρωπαίοι έχασαν την ευκαιρία να υπερασπιστούν τις συγκροτημένες κοινωνίες τους, την ασφάλεια της Ένωσης και τη ζωή των χιλιάδων που δοκιμάζουν το «πέρασμα του Αχέροντα» ως λαθραίοι στα «δουλεμπορικά», ασκώντας βέτο στις εγκληματικές γελοιότητες των διορισμένων -άραγε από ποιους;- σε ηγετικές θέσεις στον ΟΗΕ.

Στη συνέχεια οι Ευρωπαίοι χάθηκαν μέσα σε ψευτοδιλήμματα, αν είναι αυτοί οι άνθρωποι πρόσφυγες ή οικονομικοί μετανάστες. Αν θα τους «στοιβάξουν» στις χώρες πρώτης υποδοχής, διαλέγοντας οι βόρειοι ποιους και πόσους θα πάρουν για τη βαριά βιομηχανία τους. Πάμε από την αρχή. Αντί να χάνονται δισεκατομμύρια ευρώ σε μια αποτυχημένη εξαρχής προσπάθεια με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς, ας πάει η Ευρώπη στις χώρες προέλευσης. Ας δώσει πόρους και τεχνογνωσία, ας επιβάλει με τις δυνάμεις της ειρήνη, ευταξία και πολιτισμό στις έκνομες ηγεσίες αυτών των χωρών, υπέρ των λαών τους, και ας λύσει τον «γόρδιο δεσμό» που έδεσαν ως «αγχόνη» τα ιδρύματα της παγκοσμιοποίησης που εξελίσσουν τα κερδοσκοπικά παιχνίδια τους, απειλώντας την ευημερία μας και θυσιάζοντας τη ζωή αυτών των ανθρώπων…

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 16/6