Η αποΠΑΣΟΚοποίηση του κράτους είναι ευκταία
Χρειάζεται αποφασιστικότητα, συγκρότηση, υπομονή και μέθοδος
Η φετινή επέτειος των 49 χρόνων από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, στις 3 Σεπτεμβρίου 1974, με την περιώνυμη διακήρυξη αρχών και θέσεων, πολύ λίγο απασχόλησε τα μίντια και εν γένει την επικαιρότητα.
Είναι ένα γεγονός τόσο παλιό που έχει περάσει στην αχλή της ιστορίας, τουλάχιστον για τις νεότερες γενιές. Άλλωστε ο «τυφώνας» Κασσελάκης και οι υποψηφιότητες στον ΣΥΡΙΖΑ από τη μια και η ατζέντα Μητσοτάκη για τη ΔΕΘ από την άλλη πολύ λίγο χώρο στην επικαιρότητα άφηναν για τις «χαμένες προσδοκίες» της σοσιαλιστικής μεταπολίτευσης. Παρά ταύτα, η πολιτική οργάνωση του ΠΑΣΟΚ και η ηγεσία Ανδρουλάκη τίμησαν την ημέρα με ειδική εκδήλωση στο εμβληματικό Ζάππειο, παρουσία βουλευτών, αυτοδιοικητικών, συνδικαλιστών, ιστορικών στελεχών.
Ο επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ εξέφρασε την αισιοδοξία και την πεποίθησή του, ως είθισται, για την καλή πορεία στις επερχόμενες περιφερειακές εκλογές και τη φιλοδοξία του για ένα ιστορικό comeback του Κινήματος, ως αντίπαλον δέος της Νέας Δημοκρατίας στη διακυβέρνηση. Αυτό όμως που έχει ενδιαφέρον είναι η τοποθέτηση του, πάντα ευπροσήγορου και ειλικρινούς ως προς τις προθέσεις του, πρώην προέδρου Γ. Παπανδρέου. Συγκεκριμένα σημείωσε: «Οι απανωτές κρίσεις που ζει η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχουν ρίζα σε εξαρτησιακές πελατειακές δομές, που διαβρώνουν το κράτος, υπονομεύουν δημοκρατικούς θεσμούς και τη διαφάνεια, εξυπηρετούν αλλότρια συμφέροντα, που χωρίς αιδώ λεηλατούν τους πόρους του ελληνικού λαού αντί να επενδύουν στο ευρύτερο κοινό καλό. Από την Υγεία, την Παιδεία μέχρι και το πολύπαθο περιβάλλον».
Η συγκεκριμένη τοποθέτηση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η πλέον έντιμη αυτοκριτική για την παρουσία του ΠΑΣΟΚ τα 49 αυτά χρόνια στη διακυβέρνηση και εν γένει τις κρατικές υποθέσεις. Κι αυτό γιατί το κομματικό κράτος «κλειστού τύπου» -το βράδυ εγγραφή στην κλαδική του κόμματος και το πρωί διορισμός στο Δημόσιο- είναι πρακτική και έργο ΠΑΣΟΚ από τα πρώτα χρόνια της θητείας του, 1981-1985. Τότε ονομαζόταν εκδημοκρατισμός και πραγμάτωση του συνθήματος «ο λαός στην εξουσία».
Η αναξιοκρατία, η ευνοιοκρατία, η στρέβλωση ρόλων και αρμοδιοτήτων, η κατάργηση των οργανογραμμάτων, ο κυβερνητικός συνδικαλισμός, ο αμοραλισμός και η ασυνειδησία είναι η ιδεολογία ΠΑΣΟΚ για τη λειτουργία και τη «χειραγώγηση» της διοίκησης και των κρατικών οργανισμών προς όφελος της επικράτησης στις επόμενες εκλογές, μέρος του δόγματος κυβερνητισμού της «καμένης γης». Η υπερχρέωση του προϋπολογισμού, ο άλογος ξένος δανεισμός, οι σπατάλες και οι χαριστικές διατάξεις, τα προνόμια υπέρ συγκεκριμένων ομάδων πληθυσμού με πρόβλεψη στο όφελος ψήφων είναι επίσης παράμετρος της ίδιας στρατηγικής εξουσίας.
Ο «οχαδερφισμός» των κρατικών υπαλλήλων, η αδιαφορία για την εξυπηρέτηση των πολιτών, η δομική διαφθορά και το «πλιάτσικο» των ημετέρων σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος για να αποκτηθεί σπίτι, εξοχικό, οι σπουδές των παιδιών στα καλύτερα ξένα πανεπιστήμια, τα πολυτελή αυτοκίνητα, οι λογαριασμοί στην Ελβετία κατ’ αρχάς και στους off shore προορισμούς στη συνέχεια είναι επίσης έργο ΠΑΣΟΚ και της εκσυγχρονιστικής (τεχνοκρατικής) περιόδου του, όπου πέραν από τις κρατικές προμήθειες αξιοποιήθηκαν και οι χρηματιστηριακές συναλλαγές - επίσης δόγμα ΠΑΣΟΚ. Η χρεοκοπία και η αποικιοποίηση της χώρας εξαιτίας της δημοσιονομικής καταστροφής σε κάθε περίπτωση είναι ευθύνη (κυρίως) ΠΑΣΟΚ.
Πάμε στο σήμερα. Τα προβλήματα με την κρατική δομή είναι υπαρκτά και ορατά. Χρειάζεται αποφασιστικότητα, συγκρότηση, υπομονή, μέθοδος για να «κατασκευαστεί» ένα νέο κράτος. Νομοθεσία, στοχοθεσία, αξιολόγηση, εντιμότητα, νέες νοοτροπίες, ευθύνη και ανταμοιβή αυτών που με ευθύνη και υπαλληλική αξιοπρέπεια εργάζονται για το κράτος. Θα ακούσουμε τις ανακοινώσεις του πρωθυπουργού από τη ΔΕΘ και θα συνδράμουμε στη νέα αρχή για να πορευθούμε…
*Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή στις 5 Σεπτεμβρίου.
Είναι ένα γεγονός τόσο παλιό που έχει περάσει στην αχλή της ιστορίας, τουλάχιστον για τις νεότερες γενιές. Άλλωστε ο «τυφώνας» Κασσελάκης και οι υποψηφιότητες στον ΣΥΡΙΖΑ από τη μια και η ατζέντα Μητσοτάκη για τη ΔΕΘ από την άλλη πολύ λίγο χώρο στην επικαιρότητα άφηναν για τις «χαμένες προσδοκίες» της σοσιαλιστικής μεταπολίτευσης. Παρά ταύτα, η πολιτική οργάνωση του ΠΑΣΟΚ και η ηγεσία Ανδρουλάκη τίμησαν την ημέρα με ειδική εκδήλωση στο εμβληματικό Ζάππειο, παρουσία βουλευτών, αυτοδιοικητικών, συνδικαλιστών, ιστορικών στελεχών.
Ο επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ εξέφρασε την αισιοδοξία και την πεποίθησή του, ως είθισται, για την καλή πορεία στις επερχόμενες περιφερειακές εκλογές και τη φιλοδοξία του για ένα ιστορικό comeback του Κινήματος, ως αντίπαλον δέος της Νέας Δημοκρατίας στη διακυβέρνηση. Αυτό όμως που έχει ενδιαφέρον είναι η τοποθέτηση του, πάντα ευπροσήγορου και ειλικρινούς ως προς τις προθέσεις του, πρώην προέδρου Γ. Παπανδρέου. Συγκεκριμένα σημείωσε: «Οι απανωτές κρίσεις που ζει η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχουν ρίζα σε εξαρτησιακές πελατειακές δομές, που διαβρώνουν το κράτος, υπονομεύουν δημοκρατικούς θεσμούς και τη διαφάνεια, εξυπηρετούν αλλότρια συμφέροντα, που χωρίς αιδώ λεηλατούν τους πόρους του ελληνικού λαού αντί να επενδύουν στο ευρύτερο κοινό καλό. Από την Υγεία, την Παιδεία μέχρι και το πολύπαθο περιβάλλον».
Η συγκεκριμένη τοποθέτηση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η πλέον έντιμη αυτοκριτική για την παρουσία του ΠΑΣΟΚ τα 49 αυτά χρόνια στη διακυβέρνηση και εν γένει τις κρατικές υποθέσεις. Κι αυτό γιατί το κομματικό κράτος «κλειστού τύπου» -το βράδυ εγγραφή στην κλαδική του κόμματος και το πρωί διορισμός στο Δημόσιο- είναι πρακτική και έργο ΠΑΣΟΚ από τα πρώτα χρόνια της θητείας του, 1981-1985. Τότε ονομαζόταν εκδημοκρατισμός και πραγμάτωση του συνθήματος «ο λαός στην εξουσία».
Η αναξιοκρατία, η ευνοιοκρατία, η στρέβλωση ρόλων και αρμοδιοτήτων, η κατάργηση των οργανογραμμάτων, ο κυβερνητικός συνδικαλισμός, ο αμοραλισμός και η ασυνειδησία είναι η ιδεολογία ΠΑΣΟΚ για τη λειτουργία και τη «χειραγώγηση» της διοίκησης και των κρατικών οργανισμών προς όφελος της επικράτησης στις επόμενες εκλογές, μέρος του δόγματος κυβερνητισμού της «καμένης γης». Η υπερχρέωση του προϋπολογισμού, ο άλογος ξένος δανεισμός, οι σπατάλες και οι χαριστικές διατάξεις, τα προνόμια υπέρ συγκεκριμένων ομάδων πληθυσμού με πρόβλεψη στο όφελος ψήφων είναι επίσης παράμετρος της ίδιας στρατηγικής εξουσίας.
Ο «οχαδερφισμός» των κρατικών υπαλλήλων, η αδιαφορία για την εξυπηρέτηση των πολιτών, η δομική διαφθορά και το «πλιάτσικο» των ημετέρων σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος για να αποκτηθεί σπίτι, εξοχικό, οι σπουδές των παιδιών στα καλύτερα ξένα πανεπιστήμια, τα πολυτελή αυτοκίνητα, οι λογαριασμοί στην Ελβετία κατ’ αρχάς και στους off shore προορισμούς στη συνέχεια είναι επίσης έργο ΠΑΣΟΚ και της εκσυγχρονιστικής (τεχνοκρατικής) περιόδου του, όπου πέραν από τις κρατικές προμήθειες αξιοποιήθηκαν και οι χρηματιστηριακές συναλλαγές - επίσης δόγμα ΠΑΣΟΚ. Η χρεοκοπία και η αποικιοποίηση της χώρας εξαιτίας της δημοσιονομικής καταστροφής σε κάθε περίπτωση είναι ευθύνη (κυρίως) ΠΑΣΟΚ.
Πάμε στο σήμερα. Τα προβλήματα με την κρατική δομή είναι υπαρκτά και ορατά. Χρειάζεται αποφασιστικότητα, συγκρότηση, υπομονή, μέθοδος για να «κατασκευαστεί» ένα νέο κράτος. Νομοθεσία, στοχοθεσία, αξιολόγηση, εντιμότητα, νέες νοοτροπίες, ευθύνη και ανταμοιβή αυτών που με ευθύνη και υπαλληλική αξιοπρέπεια εργάζονται για το κράτος. Θα ακούσουμε τις ανακοινώσεις του πρωθυπουργού από τη ΔΕΘ και θα συνδράμουμε στη νέα αρχή για να πορευθούμε…
*Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή στις 5 Σεπτεμβρίου.