Γκαμπριέλ Ατάλ, γεννηθείς στις 16 Μαρτίου 1989, 34 ετών, επισήμως ομοφυλόφιλος, πρωθυπουργός της Γαλλίας από την Τρίτη, διάδοχος της Ελιζαμπέτ Μπορν. Μέχρι τώρα υπουργός Παιδείας στις κυβερνήσεις του Εμανουέλ Μακρόν και κυβερνητικός εκπρόσωπος κατά την περίοδο της διαχείρισης της πανδημίας COVID-19. Θεωρείται πρόσωπο απολύτου εμπιστοσύνης του Μακρόν, προέρχεται και προβάλλεται ως συνέχεια από την τάξη των γαλλικών ελίτ, που και ο σημερινός πρόεδρος της Γαλλίας αντιπροσωπεύει.

Διαβάστε ακόμα: Γκαμπριέλ Ατάλ: Ποιος είναι ο νέος πρωθυπουργός της Γαλλίας - Ανοιχτά gay, ετών 34, από "τζάκι" και με κάτι από... Ελλάδα (Βίντεο)

Τα διεθνή μίντια έσπευσαν να παρουσιάσουν τον κ. Ατάλ ως μια αξιόπιστη συνέχεια του Μακρόν, ο οποίος βρίσκεται ήδη, περίπου, στη δεύτερη και συνταγματικά τελευταία θητεία του στην προεδρία της Γαλλίας. Ξέχασαν, φυσικά, να προβάλουν στην παραμετροποίηση που ανέδειξαν ότι ο Εμ. Μακρόν αξιοποιεί το πλέον δημοφιλές και αγαπητό του ταυτόχρονα κυβερνητικό στέλεχος, επιδιώκοντας να ανατρέψει την πρωτοκαθεδρία που διατηρεί στις δημοσκοπήσεις σχετικά με τις επερχόμενες εκλογές ο εντασσόμενος στην εναλλακτική Δεξιά Εθνικός Συναγερμός, της οικογένειας Λεπέν, που έχει όμως στην προεδρία του έναν άλλο νεαρό Γάλλο πολιτικό - και όχι πλέον τη Μαρίν Λεπέν.

Ζορντάν Μπαρντελά, 27 ετών, ετεροφυλόφιλος, σύντροφος της μαχητικής, πολιτικά, ανιψιάς της Μαρίν Λεπέν, ευρωβουλευτής από το 2019, από τα «αστέρια» της γαλλικής και ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς, με μια εντυπωσιακή πορεία ανόδου από το 2016 και μετά. Πρόσωπο της εμπιστοσύνης της Μαρίν Λέπεν, που διετέλεσε για ένα χρόνο μεταβατικός πρόεδρος του κόμματος, όταν η Λεπέν έπρεπε να ασχοληθεί με την προεκλογική εκστρατεία της για τις προεδρικές εκλογές.
Ποια είναι η ουσία των πραγμάτων; Το διακύβευμα δεν είναι η προοπτική της σχολής Μακρόν στη Γαλλία, αλλά πώς θα τοποθετηθούν οι νέοι στην επερχόμενη «μάχη των νέων» στη χώρα, που δεν παράγει μόνο πολιτική στην Ευρώπη αλλά κουλτούρα πολιτικής, διακυβέρνησης και οράματος για την Ευρώπη. Οι δύο αντίπαλοι δεν είναι πλέον Μακρόν - Λεπέν, αλλά Ατάλ - Μπαρντελά.

Μπορεί και οι δύο της νεότερης γενιάς να είναι αντίστοιχα πρόσωπα απολύτου εμπιστοσύνης, αλλά το μέλλον θα το προδιαγράψουν τελικά οι νεότερες γενιές πολιτικών. Και εκτός αυτού, με αφετηρία τον Ιούνιο του 2024 και τις επερχόμενες ευρωεκλογές, θα δούμε κατά πόσο το κυρίαρχο υπό διαμόρφωση ρεύμα θα είναι αυτό που χαρακτηρίσθηκε ως «πολιτική ορθότητα» των δικαιωματιστών της Woke κουλτούρας της τάχα «αφύπνισης» ή το ακριβώς αντίθετο αυτής. Της ταυτοτικής οριοθέτησης και του εθνικού κοσμοπολιτισμού.

Εκτός αυτών, είναι ουσιαστική η συζήτηση που πρέπει να γίνει στην Ευρώπη με ορίζοντα το 2025. Θέλουμε ως έθνη, που συνιστούν μια παγκόσμια δύναμη, να μείνουμε στη Δύση, σε εναρμόνιση με την Αμερική, σε μια προσπάθεια παγκόσμιας κυριαρχίας και εμπέδωσης πολιτισμού απέναντι στη δεσποτική Ασία ή θα αποτελέσουμε ως Ευρώπη την «παλλακίδα» με τους πολλούς αφεντάδες που προσφέρει τις υπηρεσίες και τη λάμψη των παλαιών εθνικών και αυτοκρατορικών πολιτισμών της έναντι αμοιβής άλλοτε στην Αμερική και άλλοτε στην Ασία;

Η Μάχη της Γαλλίας μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον νεαρό Ατάλ πολιτικά θα είναι ενδιαφέρουσα. Δεν πρέπει να αγνοείται το γεγονός ότι η Γαλλία δεν είναι μόνο η χώρα του Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης, της θεώρησης της αυτοκρατορίας και της μοναρχίας σε δύο φάσεις διαφορετικές μεταξύ τους, του παγκόσμιου υπαρξισμού και μηδενισμού ή του Μάη του ’68, η χώρα όπου αναπτύχθηκε ως πολιτική κουλτούρα ο πολιτικός φιλελευθερισμός, αλλά και η χώρα όπου διατυπώθηκε η βασική θεώρηση της εναλλακτικής Δεξιάς για την Ευρώπη από τον Αλέν ντε Μπενουά στο μνημειώδες έργο του «Το λυκόφως των Θεών», όταν άλλοι εντέλλονταν να γράψουν το «τέλος της ιστορίας». Πολλά θα γίνουν τα επόμενα χρόνια στην Ευρώπη, είναι εμφανές. Και, όπως πάντα, σε τέτοια μεταίχμια της Ιστορίας η ματιά στέκεται μετ’ επιτάσεως στη Γαλλία. Από εκεί ξεκινούν όλα…

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή στις 11 Ιανουαρίου