ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΝ κάποιοι, μεταξύ αυτών και ειδικοί αναλυτές, να υποβαθμίσουν τη σημασία της προμήθειας μαχητικών F-35, που επέτρεψαν οι ΗΠΑ, ως προς τις γεωπολιτικές παραμέτρους. Ενδεχομένως εμμένουν να συσχετίζουν την προμήθεια των F-35 από την Ελλάδα με την προμήθεια των F-16 από την Τουρκία. Επίσης χάνουν στην ανάλυσή τους την αλλαγή επίπεδου της Ελλάδας στις σχέσεις της με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, αλλά και τις περιφερειακές εκφάνσεις αυτής της αναβάθμισης για τη χώρα μας, από παράγοντα σταθερότητας στην περιοχή σε «πάροχο ασφάλειας» και πλέον στενό σύμμαχο. Πάροχος ασφάλειας μέχρι κάποιου χρονικού σημείου, που ενέπνεε αξιοπιστία ως σύμμαχος, ήταν η Τουρκία, η οποία διέθετε στρατιωτικές δυνάμεις της και οπλικά της συστήματα συνάμα σε διεθνείς αποστολές του ΝΑΤΟ ή της δυτικής συμμαχίας, προβάλλοντας την ισχύ της όχι μόνον ως προς τον όγκο των ενόπλων δυνάμεων αλλά και ως προς την επιχειρησιακή δυνατότητα και συγκρότηση, όχι σε σχέση με την Ελλάδα αλλά ως δύναμη περιοχής. Αν οι εξελίξεις μάλιστα ήταν ευθύγραμμες στη βάση των στρατηγικών επιλογών που είχαν κάνει Ελλάδα και Τουρκία στις αρχές της δεκαετίας του 2000, πριν από 20 χρόνια δηλαδή, σήμερα η Τουρκία ως συμπαραγωγός του F-35 θα δικαιούτο να αποκτήσει 100 μαχητικά αεροσκάφη αυτού του τύπου και η Ελλάδα κανένα. Αντίθετα η Ελλάδα θα είχε εμπλακεί στα προγράμματα του ευρωπαϊκού Eurofighter, η εξέλιξη του οποίου δεν πήγε καλά, όπως και το μάρκετινγκ της προώθησης του αεροπλάνου, με ένα πολύ προβληματικό αποτέλεσμα σήμερα.

ΕΥΤΥΧΩΣ οι εξελίξεις αυτές την τελευταία δεκαετία αναστράφηκαν και η συγκροτημένη διεθνοπολιτική κινητικότητα της τελευταίας πενταετίας εμπέδωσε το σημερινό αποτέλεσμα, που είναι ότι η Ελλάδα μπαίνει στο «κλαμπ» του F-35, με δικαίωμα να αποκτήσει μέχρι και 40 αεροσκάφη. Σε πρώτη φάση η Αθήνα μιλά για παραγγελία 20 αεροσκαφών. Αφήνοντας την περιγραφή των τεχνικών χαρακτηριστικών του αεροσκάφους 5ης γενιάς για άλλες πιο ειδικές στήλες, όπως και τι σημαίνει αυτό για την ισορροπία δυνάμεων Ελλάδας - Τουρκίας στον αέρα, και όχι μόνον, ας περιοριστούμε στην περιγραφή του «κλαμπ των F-35» και γιατί ο εν λόγω ορισμός στέκει. Δικαίωμα απόκτησης μαχητικών F-35 έχουν εν συνόλω 18 χώρες, χωρίς να υπολογίσουμε την Ελλάδα, που βρίσκεται πλέον σε διαδικασία ένταξης σε αυτό. Το συγκεκριμένο αεροσκάφος είναι τριών τύπων (As, Bs, Cs) και στη συνέχεια, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της κατασκευάστριας αμερικανικής εταιρείας Lockheed Martin, πέραν από τις χώρες θα περιγραφεί και λίστα δικαιώματος προμήθειας ανά χώρα. Σημειωτέον ότι επί του παρόντος έχουν παραδοθεί 900+ αεροσκάφη, έχουν ολοκληρωθεί 793.000 ώρες πτήσης, έχουν εκπαιδευθεί εν συνόλω 2.325+ πιλότοι και 15.500 τεχνικοί.

ΣΤΟ ΚΛΑΜΠ του F-35 συμμετέχουν οι εξής χώρες: ΗΠΑ (2.456 αεροσκάφη), Ηνωμένο βασίλειο (138), Καναδάς (88), Αυστραλία (100), Ιαπωνία (147), Ιταλία (90), Ολλανδία, που θα καλύπτει και τις χώρες της Μπενελούξ (52), Δανία (27), Νορβηγία, που θα καλύπτει και την Ισλανδία (52), Βέλγιο (34), Πολωνία (32), Γερμανία (35), Ελβετία (36), η νεοεισερχόμενη στο ΝΑΤΟ Φινλανδία (64), Τσεχία (24), Ισραήλ (50), Νότια Κορέα (60), Σιγκαπούρη (12). Η συμμετοχή της Ελλάδας με δυνατότητα απόκτησης 40 μαχητικών, άσχετα με το πόσο γρήγορα μπορεί να διαθέτει τα δημοσιονομικά περιθώρια για να τα αποκτήσει και να τα διατηρεί σε χρήση, δείχνει και τη γεωπολιτική σημασία, όχι μόνον εντός του κλαμπ των F-35, αλλά συνολικότερα στη γεωπολιτική της περιοχή. Αλήθεια, τι δεν γίνεται αντιληπτό;