ΤΟ ΦΑΒΟΡΙ για το χρίσμα των Ρεπουμπλικανών για τις επόμενες προεδρικές εκλογές και επικρατέστερος στις δημοσκοπήσεις επί του παρόντος έναντι του Τζο Μπάιντεν, Ντόναλντ Τραμπ, με κάποια από τα λεγόμενά του κατά την προεκλογική του εκστρατεία έφερε αναστάτωση στους κύκλους του ΝΑΤΟ και τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Συγκεκριμένα, μιλώντας στο Κονγουέι της Νότιας Καρολίνας, αναφέρθηκε σε μια συνομιλία που είχε κατά το προεδρικό παρελθόν του με έναν άλλον ηγέτη χώρας του ΝΑΤΟ: «Πρόεδρος μιας μεγάλης χώρας σηκώθηκε και με ρώτησε: “Λοιπόν, κύριε, εάν δεν πληρώνουμε και δεχθούμε επίθεση από τη Ρωσία, θα μας προστατεύσετε εσείς;”». Και απάντησε ο Τραμπ: «Δεν πληρώσατε και είστε αμελείς; Όχι, δεν θα σας προστατεύσω. Για την ακρίβεια, θα τους ενθαρρύνω να κάνουν ό,τι διάβολο θέλουν. Είστε αναγκασμένοι να πληρώσετε τους λογαριασμούς σας».

ΟΤΑΝ έγινε γνωστή αυτή η αποστροφή του λόγου του, υπήρξαν δηλώσεις καθησυχαστικές από τον Λευκό Οίκο προς τις ευρωπαϊκές χώρες του ΝΑΤΟ, καταδικαστικές φυσικά για τις προσεγγίσεις Τραμπ, ακόμη και σχετική δήλωση αποδοκιμασίας τηρουμένων των αναλογιών και από τον γ.γ. του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ. Όμως τι λέει τελικά ο Ντ. Τραμπ; Κατ’ αρχάς μιλά ως Αμερικανός, αφήνοντας στην άκρη την ψυχροπολεμική αλλά και μεταψυχροπολεμική ευθύνη των ΗΠΑ με δικά τους έξοδα και θυσίες να εγγυώνται τη συλλογική ασφάλεια της Ευρώπης. Κατά δεύτερον, μιλά όπως συνηθίζει με νοοτροπία επιχειρηματία. Δηλαδή υπάρχει το άρθρο 5, σύμφωνα με το οποίο αν υπάρξει κάποια επίθεση από τρίτη χώρα και φυσικά από τη Ρωσία σε χώρα του ΝΑΤΟ, τότε όλα τα μέλη του ΝΑΤΟ θα συστρατευθούν εναντίον της. Ταυτόχρονα στο πλαίσιο του Βορειοατλαντικού Συμφώνου όλες οι χώρες-μέλη έχουν συμφωνήσει να ξοδεύουν το 2% του προϋπολογισμού τους για τους εξοπλισμούς της εθνικής τους άμυνας. Το κάνουν αυτό οι ευρωπαϊκές χώρες στο σύνολό τους; Όχι, εκτός από μια μικρή μειοψηφία. Το πολύ ενδιαφέρον μάλιστα είναι ότι κεντρικές δυνάμεις της «Ευρώπης του χάλυβα», με την πλέον ισχυρή και διεθνώς ανταγωνιστική βιομηχανία, δεν καλύπτουν την υποχρέωσή τους αυτή και δεν συντηρούν αυξάνοντας το κόστος στους εθνικούς τους προϋπολογισμούς αξιόμαχες και ογκώδεις ένοπλες δυνάμεις. Αντίθετα σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς ως εξαγωγικές δυνάμεις είναι διεθνώς απολύτως σημαντικές, ανταγωνιζόμενες με όλα τα μέσα, θεμιτά και αθέμιτα, την αμερικανική πολεμική βιομηχανία. Αυτή είναι η κατάσταση στο ΝΑΤΟ. Ο Τραμπ λοιπόν από την πλευρά των ΗΠΑ επιθυμεί και διακηρύσσει ότι αν του δοθεί η ευκαιρία θα επιδιώξει να βάλει τα πράγματα σε τάξη με την Ευρώπη.

ΠΟΣΟ απασχολεί ή φοβίζει αυτή η προοπτική την Ελλάδα; Καθόλου! Και αυτό γιατί η χώρα μας με το ισχνό ΑΕΠ ξοδεύει και πάνω από το 2% του ΑΕΠ της για στρατιωτικούς εξοπλισμούς, με τον φόβο αρχικά της Τουρκίας. Όπου μια τυχόν στρατιωτική διαμάχη με την Τουρκία δεν εμπίπτει στο περίφημο άρθρο 5 της συμμαχίας που θα εκπέμψει από την πλευρά της το περίφημο δόγμα Λουνς διατηρώντας «ουδετερότητα». Η Ελλάδα φυσικά σε επίπεδο ηγεσίας θα προσβλέπει και πάλι στη μεσολάβηση των ΗΠΑ για να ανασχεθεί η επιθετικότητα της γείτονος. Πέραν αυτών όμως, στην παρούσα πλέον φάση η Ελλάδα συμμετέχει ως μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ αλλά και στενός σύμμαχος των ΗΠΑ στη στήριξη της Ουκρανίας, στις ναυτικές αποστολές στην Ερυθρά, στη διαδικασία απεξάρτησης της Ευρώπης από τη ρωσική ενέργεια. Σε κάθε περίπτωση, αν του χρόνου την άνοιξη πάει στην Ουάσινγκτον ο πρωθυπουργός και συναντηθεί στον Λευκό Οίκο με τον κ. Τραμπ και όχι τον κ. Μπάιντεν, θα του πει απλά: «Ναι, κύριε, εμείς είμαστε εντάξει στους λογαριασμούς μας και στο ΝΑΤΟ».

*Δημοσιεύθηκε στην «Απογευματινή»