Το Κοινοβούλιο είναι αντιδραστικό. Όχι σε σχέση µε την κυβερνητική πλειοψηφία αλλά εν σώµατι. Ως το πλέον συλλογικό πολιτειακό όργανο. ∆εν διακρίνεται ούτε από δηµιουργικότητα ούτε από υπευθυνότητα, ούτε από νεωτεριστικό πνεύµα. ∆ιατηρείται και λειτουργεί παρά την ανανέωση σε πρόσωπα, ηλικίες και πολιτικές γενιές από µικροκοµµατισµό, εµπάθεια, υστεροβουλία, στενότητα σκέψης και έλλειµµα ορίζοντα. Εµµένει στη συλλογική λειτουργία πολύ µακριά από τα συµφέροντα του έθνους και πολύ κοντά σε συντεχνιακού τύπου συµφέροντα. Αυτά επαγγελµατικών οµάδων, εισοδηµατικών τάξεων, επιχειρηµατικών οµίλων και προπάντων των ίδιων των κοµµάτων που τελικά λειτουργούν και αυτά ως πολιτικές συντεχνίες.

Σε µια περίοδο όπως η σηµερινή, µε την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό να αναλαµβάνει πυκνές νοµοθετικές πρωτοβουλίες σε µεταρρυθµιστική κατεύθυνση, η συζήτηση στο Κοινοβούλιο θα έπρεπε να χαρακτηρίζεται µε αντικειµενικούς όρους ως σηµαντική. Τόσο ως προς την επεξεργασία των νοµοσχεδίων και των ρυθµίσεων, µε ενηµέρωση και συµµετοχή και των πολιτών στην αναδιάρθρωση της χώρας, όσο και ως πεδίο όπου προβάλλονται προτάσεις και πρωτοβουλίες και από την αντιπολίτευση στην κυβέρνηση. Τελικά τι βλέπουµε; Μια στεγνή κοµµατική αντιπαράθεση, µια συνεχή αναζήτηση σκανδάλων και τελικά πολλή καταγγελία και ελάχιστη ώσµωση. Φτάνουµε στο σηµείο στα κόµµατα της αντιπολίτευσης να καταγγέλλει το ένα πολιτικό σχήµα το άλλο ως προς τυχόν νοµοσχέδια ή ρυθµίσεις που συνέκλιναν µε την κυβερνητική πλειοψηφία. Μια από τα ίδια δηλαδή σε σχέση µε προηγούµενες δεκαετίες, όπου όλα οδηγήθηκαν τελικά στον γκρεµό. Καµία εθνική και κοινωνική ευθύνη. Εµπάθεια, αυταπάτες και σκοπιµότητες µέσα από τακτικισµούς µόνο.

Και ας αφήσουµε τον νόµο για τον πολιτικό γάµο των οµοφύλων, που ήταν κάτι ιδιαίτερο και «οριζόντια» πολωτικό. Η λειτουργία των δικαστηρίων, τα µη κρατικά πανεπιστήµια, η νέα διάθρωση και η αναβάθµιση στη λειτουργία του κράτους, το σύστηµα υγείας. Ψηφίζονται νόµοι του κράτους, που θα ισχύουν ούτως ή άλλως. Εξελίσσονται συζητήσεις στην κοινωνία. Στο Κοινοβούλιο πέραν της αντιπαράθεσης και µε δεδοµένη την ψήφιση των νοµοσχεδίων από την πλειοψηφία, δεν βρέθηκαν περιθώρια συγκλίσεων και συζητήσεων που να υπερβαίνουν το παρελθόν; Η κυβέρνηση σε επίπεδο αρµόδιων υπουργών δείχνει ευελιξία και προσαρµοστικότητα αποδεχόµενη τροπολογίες και από την πλευρά της αντιπολίτευσης. Πόσο δύσκολο είναι στις πολιτικές πτέρυγες να συγκλίνουν στα βασικά ως προς τι λογίζεται «κοινό καλό» για τους Έλληνες και την πιο αναβαθµισµένη λειτουργία του κράτους, αν πάµε στις πρωτοβουλίες που ανέλαβε το υπουργείο Εσωτερικών;

Πέραν αυτών για τη θεσµοθέτηση επιστολικής ψήφου και το νέο πλαίσιο εφαρµογής αρχικά στις ευρωπαϊκές εκλογές. Θα συµφωνηθεί η βάση της όλης εκλογικής µεθοδολογίας, που είναι να συµµετάσχουν στα δρώµενα της «µητέρας πατρίδας» και οι των παροικιών Έλληνες στον κόσµο; Θέλει το Κοινοβούλιο των Ελλαδιτών εκπροσώπων συνολική αντιπροσώπευση του κοσµοπολίτικου Ελληνισµού; ∆εν µιλάµε για ξένους στην προκειµένη περίπτωση. Για τους οµοεθνείς µας µιλάµε, τους συγγενείς και τους φίλους µας. Θα επιµείνουµε µε διάφορες δικαιολογίες στην «ερµητική Ελλάδα» ή θα εξελιχθούµε στη συλλογική συνισταµένη του Ελληνισµού όπου Γης; Αρχικά ήταν η τροπολογία της τελευταίας στιγµής από το υπουργείο Εσωτερικών για τη διεύρυνση της διαδικασίας της επιστολικής ψήφου και στις εθνικές εκλογές. Κάποιοι τώρα βρήκαν ευκαιρία εξαιτίας των ενηµερωτικών e-mails της Άννας-Μισέλ Ασηµακοπούλου να θέσουν θέµατα ασφαλείας και προσωπικών δεδοµένων στη διαδικασία της επιστολικής ψήφου. Η υπουργός Νίκη Κεραµέως περιοδεύει στις παροικίες και ενηµερώνει για τα νέα δεδοµένα τούς εκεί Έλληνες, ενθαρρύνοντάς τους στη συµµετοχή. Στην Ελλάδα θα συζητήσουµε λίγο πιο σοβαρά τουλάχιστον για αυτό το θέµα ή θα χαθούµε και πάλι… στη µετάφραση;

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή