Υπάρχει ένα «αόρατο» χρονοδιάγραµµα για το τέλος του πολέµου στην Ουκρανία. Και ταυτόχρονα ένας µπαράζ ψυχροπολεµικού τύπου δηλώσεων, χειρισµών και διακηρύξεων που προκαλούν ανησυχία για µια κλιµάκωση του πολέµου µε χρήση τακτικών πυρηνικών και εµπλοκή της Ευρώπης συνολικά στον πόλεµο, απέναντι στη Ρωσία. Ο πόλεµος στο βόρειο µέτωπο έχει δείξει τα όριά του. Η Ρωσία και στην παρούσα φάση εµπεδώνει την κυριαρχία της σε περιοχές ανατολικά του ποταµού ∆νείπερου, που σύµφωνα µε τις παγιωµένες προθέσεις της, τουλάχιστον έναν χρόνο πριν, είναι ο στόχος της. Η Ουκρανία από τη άλλη έχει διατηρήσει την κυριαρχία της δυτικά του ποταµού, χωρίς επί του παρόντος να έχει απώλειες στην περιοχή της Οδησσού, που είναι η διέξοδός της στη θάλασσα. Το Κίεβο δηλαδή δεν είναι µια περίκλειστη χώρα, κάτι ουσιώδες.

Με το πέρασµα στην άνοιξη ο «παγωµένος» εξαιτίας του χειµώνα πόλεµος ζωντανεύει και, αφού βαθµηδόν η λάσπη θα υποχωρεί στο έδαφος, υφίσταται µια ανησυχία για κάποια ρωσική αντεπίθεση προς τα δυτικά, µε τις ένοπλες δυνάµεις της Ουκρανίας να µην έχουν επάρκεια ούτε σε προσωπικό ούτε σε οπλικά συστήµατα. Όσο και να υπάρχει προσπάθεια συγκάλυψης από τη δηµοσιότητα, όλο και πιο συχνά είναι τα βίντεο αλλά και οι περιγραφές που υπάρχουν από την άρνηση στρατολόγησης µεγαλύτερων πλέον ηλικιών για τον πόλεµο. Κάτι προβλεπτό, αφού η στρατολόγηση περαιτέρω εφεδρειών από την πλευρά του Κιέβου σηµαίνει θάνατος για τους στρατολογηθέντες, µετά την προώθησή τους στο µέτωπο, εντός περίπου δύο εβδοµάδων.

Σύµφωνα µε το «αόρατο» χρονοδιάγραµµα που υφίσταται, αν και δεν οµολογείται, η συζήτηση περί τέλους των εχθροπραξιών στην Ουκρανία και διαπραγµατεύσεων για το µεταπολεµικό καθεστώς της θα προκύψουν περίπου σε έναν χρόνο. Αφού δηλαδή υπάρξει η νέα πραγµατικότητα θεσµικά στην Ευρώπη, µετά τις εκλογές του καλοκαιριού και την προβλεπόµενη νέα συγκρότηση των οργάνων της Ένωσης αλλά και την εκλογή νέου προέδρου στις ΗΠΑ, τον Νοέµβριο. Το χρονικό διάστηµα αυτό κρίνεται όσο περνούν οι ηµέρες και όχι πλέον οι µήνες ή οι εβδοµάδες, ως επικίνδυνα ευρύ.

Οι ευρωπαϊκές δυνάµεις µε δεδοµένο ότι το Κογκρέσο στις ΗΠΑ δεν λαµβάνει αποφάσεις για περαιτέρω στήριξη, ειδικά σε όπλα, στην Ουκρανία, έχουν αναλάβει κεντρικό ρόλο στις εξελίξεις. Αυτό δεν δείχνει και το καλύτερο, αφού προσωπικές ή εθνικές στρατηγικές αλλά και η ανάγκη η Ευρώπη να επανεξοπλιστεί και να συγκροτηθεί διαφορετικά στους τοµείς άµυνας και ασφάλειας, έναντι του ενδεχοµένου ο επόµενος ένοικος του Λευκού Οίκου να είναι ο ευρωσκεπτικιστής Ντόναλντ Τραµπ, συνδέονται µε τον πόλεµο στην Ουκρανία.

Με πρωταγωνιστές αρχικά τους Βρετανούς, αλλά το τελευταίο διάστηµα και τους Γάλλους, µε την πλατφόρµα του Εµανουέλ Μακρόν να αποσταλούν χερσαίες δυνάµεις ευρωπαϊκών χωρών, που τυγχάνουν και µέλη του ΝΑΤΟ, διµερώς σε συνδροµή µε τις ουκρανικές δυνάµεις στο µέτωπο του πολέµου, αυξάνεται η ένταση και η επικινδυνότητα ένας πόλεµος που έχει δείξει τα όριά του να µετατραπεί σε πανευρωπαϊκό ή και παγκόσµιο πόλεµο, όπως συνέβη ιστορικά µε τον Α΄ ΠΠ τον προηγούµενο αιώνα. Θα πρέπει να σηµειωθεί ότι στην παράδοση της Ευρώπης τα παιχνίδια ηγεσίας στην ήπειρο και ο µεγαλοϊδεατισµός κεντρικών δυνάµεων έφερε επανειληµµένα αιµατηρές και πολύχρονες συγκρούσεις. Το µήνυµα του Πάπα Φραγκίσκου του Σαββάτου για άµεση εκεχειρία θα πρέπει να εισακουσθεί και δυνάµεις που έχουν προσφέρει πλήρη στήριξη και µε όπλα στην αµυνόµενη Ουκρανία να αναλάβουν µεσολαβητικές πρωτοβουλίες. Αρχικά για την αποκλιµάκωση της έντασης του πολέµου και στη συνέχεια για µια εκεχειρία πριν φθάσει το καλοκαίρι. Η Ελλάδα µε άλλες δυνάµεις, όπως η Ιταλία ή η Ισπανία των καθολικών χριστιανών, θα πρέπει να συζητήσουν σε επίπεδο ηγεσίας για µια τέτοια πρωτοβουλία.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή