Αυτές τις ηµέρες και κλιµακωτά τις ερχόµενες εβδοµάδες τα κόµµατα κυβέρνησης και αντιπολίτευσης θα µπουν σε προεκλογική περίοδο. Η ατζέντα των συγκεκριµένων ευρωπαϊκών εκλογών, µε ορίζοντα τις κάλπες του Ιουνίου, προβλέπεται εξόχως σηµαντική. Αλλά και η προεκλογική περίοδος επίσης. Η διεθνής ισορροπία βρίσκεται σε έντονη περιδίνηση. Αλλά και η ευρωπαϊκή οντότητα αφενός σε αµηχανία, γιατί διάφορες σταθερές πάνω στις οποίες βασιζόταν δεν αποτελούν πλέον σταθερές, και ταυτόχρονα σε µετεξέλιξη, γιατί και πόλεµοι γίνονται και η σχέση µε τις ΗΠΑ θα πρέπει δοµικά να αναδιατυπωθεί µε µεγαλύτερη σαφήνεια και περισσότερη εγγύτητα.

Παράλληλα, όπως έγινε φανερό και από την εσωτερική σύγκρουση στην ευρωπαϊκή ενότητα µεταξύ Κοµισιόν και αγροτών για τη νέα ΚΑΠ ή στη βάση προβληµατισµών για το ποια τα όρια της «πράσινης ατζέντας» για την πραγµατική ζωή και ευηµερία της ευρωπαϊκής µέσης τάξης, αλλά και µια επερχόµενη συζήτηση ή και διαµάχη στο τι νοείται ανθρώπινο δικαίωµα και τι όχι, στη βάση της αποδοχής ή του σκεπτικισµού για την ακραία woke ατζέντα, δείχνουν τα όρια του «σταυρόλεξου» που προκύπτει.

Η παράδοση στην Ελλάδα είναι να µη συζητείται σοβαρά η κατάσταση και οι πραγµατικότητες στην Ένωση. Η Ευρώπη µάλλον αντιµετωπίζεται ως η «κότα µε τα χρυσά αυγά», σε επίπεδο επιδοτήσεων, αποζηµιώσεων και επιχορηγήσεων και µάλιστα µε συµπλεγµατικό τρόπο που αρµόζει σε άποικο και όχι σε παλιό µέλος του γκρουπ. Στην παρούσα όµως φάση θα πρέπει να γίνει πιο σοβαρή συζήτηση και ταυτόχρονα αυτή να επικεντρώνεται στην ελληνική εκπροσώπηση στην Ευρώπη και όχι σε δηµοσκόπηση µε κάλπη στην Ελλάδα. Θα πρέπει δηλαδή να διαφύγουµε από τον ανταγωνισµό των κοµµάτων για πολιτική πελατεία και για τρικ εγρήγορσης των ψηφοφόρων στις συνήθως «αδιάφορες» κάλπες και να εξελιχθεί µια στρατηγική συζήτηση µέσα από την οπτική των κοµµάτων για την προοπτική και τον χαρακτήρα της Ευρώπης αλλά και τη θέση και τις προτεραιότητες της Ελλάδας σε αυτή. Το γεγονός ότι θα συµµετάσχει σε αυτήν από περισσότερο ισχυρή θέση από τη συνήθη η ∆εξιά της ∆εξιάς δεν επηρεάζει σηµαντικά την όλη συζήτηση, αφού οι σχηµατισµοί της συνήθως κινούνται µε λαϊκιστική φρασεολογία και αντισυστηµική εµµονή, επιδιώκοντας έστω και βραχυπρόθεσµα εκλογικά κέρδη, εσωτερικού εντυπωσιασµού και µόνον.

Ο πρωθυπουργός από την πλευρά του και για λογαριασµό της πλειοψηφικής Νέας ∆ηµοκρατίας ήδη κινείται σε αυτή την κατεύθυνση να γίνει µια σοβαρή αντιπαράθεση ή καλύτερα αντιπαραβολή απόψεων για την Ευρώπη, ζητώντας ψήφο στήριξης στη Νέα ∆ηµοκρατία ώστε να παραµείνει από τους πιο ισχυρούς πολιτικούς σχηµατισµούς εντός του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόµµατος (ΕΛΚ), αλλά και να υπάρξει µια σοβαρή πολιτική εκπροσώπηση στην ελληνική ευρωοµάδα συνολικά. Από την πλευρά όµως της αντιπολίτευσης µε τους κύριους συσχετισµούς της στην Κεντροαριστερά -ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ- η εµµονή σε µια «βάρβαρη», σκανδαλοθηρική ατζέντα παραµένει.

Η προσπάθεια δηµιουργίας εντυπώσεων για την ασφάλεια της επιστολικής ψήφου, στη βάση µιας λίστας µέιλ που βρέθηκε στη διάθεση της Άννας Μισελ Ασηµακοπούλου και την αξιοποίησε για την προώθηση πολιτικής επικοινωνίας, δείχνει έλλειµµα σοβαρότητας. Οι α λα καρτ καταγγελίες της αντιπολίτευσης µοιάζουν σαν το να στείλεις πολιτική ενηµέρωση µέσω ηλεκτρονικού ταχυδροµείου συµπίπτει µε το να αποκτήσεις πρόσβαση σε όλο το περιεχόµενο του ηλεκτρονικού ταχυδροµείου µιας διεύθυνσης. Αστεία πράγµατα. Ακόµη περισσότερο όσα σαθρά και µάλλον παρακινδυνευµένα ειπώθηκαν για την παραµονή του πρωθυπουργού στην όαση της Σίβα κατά την επίσκεψή του στην Αίγυπτο. Είναι φανερό ότι η προεκλογική περίοδος ξεκινά µε «βάρβαρη» θεµατολογία, που δεν βοηθά µια συγκροτηµένη συζήτηση. Όµως θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι τα ευρωπαϊκά ζητήµατα είναι σοβαρά και οι Έλληνες θα πρέπει να γίνουν κοινωνοί σε αυτά. Οι «λασποµαχίες» δεν βοηθούν και τελικά από αυτές κανένας δεν κερδίζει…

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή