Οκ. Άδωνις Γεωργιάδης είναι ένας δυναµικός πολιτικός αλλά και υπουργός. Τον απασχολεί το αποτέλεσµα χωρίς να περιπλέκεται ιδιαίτερα σε ιδεολογήµατα και εµµονές. ∆εν φοβάται τις πολιτικές αντιπαραθέσεις και τις συγκρούσεις µε την αντιπολίτευση και σε καµία περίπτωση δεν δηλώνει απρόθυµος απέναντι στη δηµοσιότητα. Η αποστολή που του ανέθεσε ο πρωθυπουργός µαζί µε το περίπλοκο υπουργείο Υγείας, από το οποίο άλλωστε είχε και προηγούµενη εµπειρία, σε µνηµονιακή όµως περίοδο, είναι να βρει λύσεις για την ενίσχυση της λειτουργικότητάς του και της εξυπηρέτησης των ασθενών που συνωθούνται από χρόνια σε µακρές, πέραν κάθε περιγραφής, λίστες αναµονής. Το πλέον δυσχερές στην αποστολή αυτή ήταν ότι δεν υπήρχε διαθεσιµότητα επιπλέον σηµαντικών κονδυλίων του προϋπολογισµού.

Ο κ. Γεωργιάδης διαδέχθηκε έναν άλλο αξιόµαχο πολιτικό στο υπουργείο Υγείας, τον κ. Χρυσοχοΐδη, που µετετέθη, σε κρίσιµες µάλιστα συνθήκες για τη δηµόσια ασφάλεια, στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Πριν αναλάβει υπουργός Υγείας ο κ. Γεωργιάδης, ο προκάτοχός του είχε επιχειρήσει µε µεθοδικότητα και συγκρότηση να βάλει µια τάξη στις διοικήσεις των νοσοκοµείων και µε προκηρύξεις να αντιµετωπίσει τα µεγάλα ελλείµµατα που άφησε πίσω της η µνηµονιακή εποχή σε γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό. Τότε έγιναν φανερές οι δυσκολίες που υφίστανται και σε επίπεδο κρατικού προϋπολογισµού, παρά τις βελτιώσεις, να αντιµετωπιστούν µε άµεσο τρόπο οι ανάγκες στα νοσοκοµεία και τα κέντρα Υγείας και να ανακοπεί δραστικά η κίνηση γιατρών και νοσηλευτών είτε προς τον ιδιωτικό τοµέα είτε πολύ περισσότερο προς το εξωτερικό, όπου τις αµοιβές που προσφέρονται δεν µπορεί να τις ανταγωνιστεί το ελληνικό ∆ηµόσιο. Όταν ανέλαβε ο κ. Γεωργιάδης, τα ζητήµατα αυτά και οι δυσχέρειες είχαν διαπιστωθεί. Ξεκίνησε λοιπόν µια στρατηγική διαφορετική και µε επιλογές ρηξικέλευθες ο µαχητικός υπουργός, για να δώσει άµεσες λύσεις στο πλαίσιο των οικονοµικών περιθωρίων που είχε το υπουργείο το οποίο ανέλαβε.
Μια πρώτη ριζοσπαστική πρωτοβουλία και ρύθµιση που προέκρινε, µε τη σύµφωνη γνώµη φυσικά του πρωθυπουργού, ήταν τα απογευµατινά χειρουργεία, για να υπάρξει κάποια διέξοδος στην ασφυξία της λίστας αναµονής των ασθενών. Έδωσε µάλιστα στη βάση της εφικτότητας τη δυνατότητα να υπάρχει επιπλέον αµοιβή στους γιατρούς, ενώ µε συντονισµένους χειρισµούς του κ. Μητσοτάκη εξασφαλίστηκαν κονδύλια από τα ευρωπαϊκά ταµεία, προκειµένου 50.000 χειρουργεία να είναι δωρεάν, ώστε να γίνει η λίστα αναµονής των δωρεάν πρωινών πιο λειτουργική σε χρόνους.

Από την πλευρά της αντιπολίτευσης υπήρξε γενική και παράλογη αντίδραση. Τι για νόµιµο «φακελάκι» µίλησαν. Για ασθενείς δυο ταχυτήτων. Για καταστροφή του δηµόσιου χαρακτήρα του ΕΣΥ. Καµία όµως προσέγγιση στη βάση της πραγµατικότητας. Την προηγούµενη Παρασκευή σε νοµοσχέδιο του υπουργείου Κοινωνικής Συνοχής και Οικογενείας, κατατέθηκε εκ νέου τροπολογία του υπουργείου Υγείας που παρέχει τη δυνατότητα σε ιδιώτες γιατρούς να κάνουν επεµβάσεις σε δοµές του ΕΣΥ. Η αντιπολίτευση εξεγέρθηκε και πάλι µε παρόµοια επιχειρήµατα όπως και την πρώτη φορά, µιλώντας ακόµη και για κώλυµα αντισυνταγµατικότητας -για παράδειγµα το ΠΑΣΟΚ. Σηµειωτέον ότι οι επεµβάσεις από ιδιώτες γιατρούς θα ενισχύουν τα έσοδα των νοσοκοµείων.

Τίθεται ένα ερώτηµα: Ο κρατικός προϋπολογισµός για το ΕΣΥ είναι συγκεκριµένος. Τα προβλήµατα αποσυναρµολόγησης του συστήµατος από την προηγούµενη δεκαετία της δηµοσιονοµικής συρρίκνωσης δυσχερή. Η δηµιουργία νέων χρεών από την Ελλάδα απαγορευτική. Τα εισοδήµατα των γιατρών και των νοσηλευτών στον δηµόσιο τοµέα της Ελλάδας, όσο και να αυξηθούν επί του παρόντος, δεν µπορούν να είναι ανταγωνιστικά ούτε σε σχέση µε τον εγχώριο ιδιωτικό τοµέα ούτε πολύ περισσότερο µε άλλες ευρωπαϊκές χώρες ή τις αραβικές. Η αριστερή αντιπολίτευση δεν µπορεί να ξεπεράσει ούτε κατ’ ελάχιστον τη λαϊκίστικη «συνωµοσιολογία» και τις εµµονικές αγκυλώσεις της και να µιλήσει λίγο πρακτικά και δηµιουργικά στη βάση του ρεαλισµού;