Μπορεί οι περισσότεροι να ετοιµάζουν τις πολυθρόνες και τους καναπέδες τους και να προσκαλούν συγγενείς και φίλους για να παρακολουθήσουν µε πίτσες, σουβλάκια και µπίρες τα αποτελέσµατα των εκλογών το απόγευµα της Κυριακής, αλλά η βραδιά δεν θα επικεντρωθεί στη δύναµη των ελληνικών κοµµάτων.

Ούτε να περιµένουν αχανείς -και τόσο βαρετές που πεθαίνεις- αναλύσεις πέριξ του «Πόθεν Έσχες» Κασσελάκη και σε αντανάκλαση άλλων πολιτικών. Η βραδιά, όσο και αν δεν φαίνεται διά γυµνού οφθαλµού, θα κινηθεί τελικά ευρωπαϊκά. Γιατί ναι µεν έχει σηµασία η ψήφος στις ευρωεκλογές για το ελληνικό πολιτικό σύστηµα, αλλά ουσιαστικά τα συµφέροντα της Ελλάδος και της καθηµερινότητας θα κριθούν σε µεγάλο βαθµό από τη «µεγάλη εικόνα» της Ευρώπης.

Η Ένωση της οποίας είµαστε µέλη και από τις κεντρικές αποφάσεις των µη εκλεγµένων από τους πολίτες ουσιαστικά οργάνων της εξαρτώνται οι κεντρικές στρατηγικές, που υποχρεωτικά υιοθετούνται από τις ελληνικές κυβερνήσεις, βρίσκεται σε «τεντωµένο σχοινί» ως προς την προοπτική της. Βρίσκεται στο ναδίρ της δυναµικότητάς της από πλευράς ανταγωνισµού σε σχέση µε τις ΗΠΑ και την Κίνα. Οι επιχειρήσεις, όπως δηλώνεται και στις γενικές συνελεύσεις των µετόχων των κεντρικών εισηγµένων εγχώριων οµίλων, µετακοµίζουν µαζικά πέραν του Ατλαντικού ή στο Χρηµατιστήριο του Λονδίνου, ενώ η δηµοσιονοµική κατάσταση των πλέον ισχυρών και δοµικών εταίρων, που για κάποιους αποτελούν τις ατµοµηχανές της ευρωπαϊκής -και όχι εθνικής τους- ανάπτυξης (µην τους ξυπνάτε, όνειρο βλέπουν), δηλαδή της Γερµανίας και της Γαλλίας, είναι τουλάχιστον προβληµατική. Πέραν αυτών η Ευρώπη έχει εγκλωβισθεί για χρόνια σε µια µονοµερή «πράσινη ατζέντα» και παρά τη µαζική συστηµική προπαγάνδα ότι αυτή συνιστά την ευθύνη της ανθρωπότητας, και ειδικά των ανώτερου πολιτισµού Ευρωπαίων, για την προστασία του περιβάλλοντος και την ανάσχεση της κλιµατικής αλλαγής, αυτή συνίσταται ουσιαστικά σε στρατηγικές µπίζνες. Ήταν µια ιδέα των Γάλλων που πήρε σχήµα πολιτικά και δοµικά από τους Γερµανούς και τελικά αποτέλεσε µια ολιστική πολιτική για όλους όσοι φέρουν ευρωπαϊκό διαβατήριο, ασχέτως εθνότητας και ειδικών προβληµάτων και προτεραιοτήτων σε κάθε χώρα.

Η ατζέντα αυτή, που ουσιαστικά είναι µια βιοµηχανία αυτοκινήτων, µπαταριών, εξαρτηµάτων, ενεργειακής πολιτικής, από τις ΑΠΕ µέχρι το LNG και την αγροτική παραγωγή, έπεσε έξω. Αυτό δεν οφείλεται µόνον στον πόλεµο στην Ουκρανία και τις κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας, αλλά και στο έλλειµµα που δηµιούργησε στην ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων, στα µέτρια θετικά αποτελέσµατα του εξηλεκτρισµού της ανάπτυξης και τα βαριά προβλήµατα στο επίπεδο ευηµερίας των πολιτών και την επιβάρυνση του κόστους ζωής. Αυτό που έχει κρίσιµη σηµασία στις ευρωπαϊκές εκλογές της Κυριακής είναι ο αριθµός των βουλευτών που θα εκλέξουν τα κόµµατα της εναλλακτικής ∆εξιάς και της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη, µε πιο σηµαντικές χώρες την Ιταλία και τη Γαλλία των Μελόνι και Λεπέν - Μπαρντελά.

Αξιοσηµείωτος είναι ο στόχος που θέτει η Ιταλίδα πρωθυπουργός να αποσυναρµολογηθεί πλέον η Ευρώπη του «ουράνιου τόξου» και της woke κουλτούρας, που µαζί µε την «πράσινη» µονοµέρεια αποτέλεσαν το διακύβευµα του συνασπισµού Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόµµατος (ΕΛΚ), Φιλελεύθερων και Σοσιαλιστών, που οδηγούν τις εξελίξεις στην ήπειρο για δεκαετίες. Ταυτόχρονα να ηττηθεί η Αριστερά.

Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόµµα θα παραµείνει κυρίαρχο -συµµετέχει η Νέα ∆ηµοκρατία από τα εγχώρια κόµµατα-, αλλά οι συνοδοιπόροι του, Σοσιαλιστές και Φιλελεύθεροι, µε κύριο µέλος του Renew τον εθνικό σχηµατισµό του Μακρόν, προβλέπεται, αν δεν καταρρεύσουν, να κινηθούν απογοητευτικά. Από την άλλη πλευρά οι οµάδες της εναλλακτικής ∆εξιάς, ακόµη και µε την προσθήκη ακροδεξιών, δεν θα µπορούν να σχηµατίσουν µε το ΕΛΚ σωρευτικά πλειοψηφία 361 εδρών.

Από την πλευρά της Ελλάδας η «σκακιέρα» Μητσοτάκη δείχνει καλά οργανωµένη, ώστε η χώρα µας να έχει ισχυρή θέση στο «βαλτοτόπι» της Ευρώπης.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 6/06/2024