Τους τελευταίους µήνες απασχόλησαν το πολιτικό και διπλωµατικό παρασκήνιο µε ένταση οι ψυχρές σχέσεις που κυριαρχούσαν µεταξύ του Μεγάρου Μαξίµου και του Μεγάρου των Ηλυσίων Πεδίων. Πολλά έχουν ειπωθεί για τις αιτίες αυτής της σοβούσας, αλλά και έκδηλης σε πολλές περιπτώσεις, κρίσης µεταξύ Μητσοτάκη και Μακρόν. Αυτές που πιο συχνά αναφέρθηκαν σχετίζονταν µε την αλλαγή στρατηγικής στους στρατιωτικούς εξοπλισµούς, που αποφάσισε από πέρυσι το φθινόπωρο η Ελλάδα, µειώνοντας κατά µία τις παραγγελίες της για τις φρεγάτες τύπου Belharra, από 3+1 σε τρεις δηλαδή και τη στροφή της σε ένα πλοίο υπό αµερικανικόιταλικό σχεδιασµό και κατασκευή, την «Constellation», για την επόµενη δεκαετία.

Επίσης η Ελλάδα ανέτρεψε τα πλάνα της για προµήθεια κορβετών, που οι Γάλλοι επίσης διέθεταν ανταγωνιστική πρόταση µαζί µε τους Ιταλούς. Μία άλλη προβεβληµένη αιτία ψύχρανσης των σχέσεων αφορούσε την αρνητική στάση της ελληνικής ηγεσίας στους επικίνδυνους «µεγαλοϊδεατισµούς» Μακρόν για την αποστολή ευρωπαϊκών εθνικών στρατευµάτων στην Ουκρανία, συµµετέχοντας ενεργά και απροσχηµάτιστα στον πόλεµο εναντίον της Ρωσίας.

Το έκδηλο αποτέλεσµα αυτού του ψυχρού κλίµατος έγινε φανερό κατά την αφή της Ολυµπιακής Φλόγας στη χώρα µας προκειµένου να την παραλάβουν οι Γάλλοι, που οργανώνουν φέτος το καλοκαίρι τους Ολυµπιακούς Αγώνες στο Παρίσι, όταν ενώ ήταν αρχικά προγραµµατισµένο να είναι παρόν το αγαπητό στους Έλληνες ζεύγος Μακρόν, ο Γάλλος πρόεδρος επέλεξε να ακυρώσει την άφιξή του ως επικεφαλής της αποστολής. Μάλιστα, σε µια εκδικητική εκδήλωση απέναντι στον Έλληνα πρωθυπουργό κ. Μητσοτάκη αλλά και κατ’ επέκταση προς την Ελλάδα, δείχνει ότι υπέθαλψε ένα αρνητικό ψήφισµα για το κράτος δικαίου στη χώρα µας, που εκδηλώθηκε από τις οµάδες της Αριστεράς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Μακρόν και Μητσοτάκης επίσης στο ευρωπαϊκό πεδίο έχουν διαφορετικές προτεραιότητες ως προς τις επιλογές για το επόµενο ∆ιευθυντήριο και ειδικά για τον επικεφαλής της Κοµισιόν, αφού µάλιστα ο Εµ. Μακρόν είναι ο πλέον ισχυρός παράγων του Renew Europe, ευρωπαϊκής οµάδας των Φιλελεύθερων, ενώ ο Έλληνας πρωθυπουργός και η Νέα ∆ηµοκρατία δραστηριοποιούνται ενεργά στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόµµα. Αποτέλεσµα, ο Έλληνας πρωθυπουργός από πέρυσι το καλοκαίρι φιλοξένησε τη Φον ντερ Λάιεν στο σπίτι του στην Κρήτη και όχι µόνον υποστηρίζει την υποψηφιότητά της για δεύτερη θητεία στην Κοµισιόν, αλλά µαζί µε τον Πολωνό πρωθυπουργό Ντ. Τουσκ είναι οι κύριοι εισηγητές-υπερασπιστές στην επερχόµενη σύνοδο του ΕΛΚ. Αντίθετα ο Γάλλος πρόεδρος έχει πάρει κατηγορηµατική θέση απέναντι στην υποψηφιότητά της, υποστηρίζοντας µια διέξοδο για την Κοµισιόν, προβάλλοντας µια πρόταση για Ντράγκι, που αρνείται όµως ο ίδιος ο Ιταλός πρώην επικεφαλής της ΕΚΤ.

Ουσιαστικά ο Γάλλος πρόεδρος είναι ασφυκτικά πιεσµένος τόσο στο εσωτερικό µέτωπο, που λόγω του Μεταναστευτικού, των «κίτρινων γιλέκων» ή της πράσινης ατζέντας η δηµοφιλία του έχει καταρρεύσει, αλλά και σε διεθνές επίπεδο, µε τη Γαλλία να εγκαταλείπει διωκόµενη τη ζώνη του Σαχέλ ή να χάνει τη Νέα Καληδονία. Θέλοντας να αναστρέψει αυτό το κλίµα απαξίωσης, καταφεύγει σε «βοναπαρτισµό» µε κύριο πεδίο εφαρµογής την Ουκρανία ή τη µετεξέλιξη της Ευρώπης. Χρειάζεται πιστούς συµµάχους και η Ελλάδα δείχνει «διαπραγµατεύσιµος» σύµµαχος.

Η σχέση όµως Γαλλίας - Ελλάδας είναι µη διαπραγµατεύσιµη και υπερβαίνει τη συγκυρία. Αυτό είναι φανερό τόσο στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας µας, τη συµµαχική αντίδραση στην Τουρκία τα προηγούµενα χρόνια της έντασης, τους στρατιωτικούς εξοπλισµούς αλλά και την ώσµωση µεταξύ των δύο λαών και εθνών. Η αναστροφή του κλίµατος έγινε φανερή χθες στα ναυπηγεία της Naval, στην εκδήλωση για τα 80 χρόνια από την απόβαση στη Νορµανδία, θα φάνει στην τελετή έναρξης των Ολυµπιακών Αγώνων τον Ιούλιο και φυσικά στη στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης που ήδη έχει ξεκινήσει.