Ο κ. Ράµµος (της Α∆ΑΕ) αµφισβητεί (τώρα) και τον Άρειο Πάγο
Άρθρο γνώμης
∆εν είναι καθόλου δηµοκρατικό να αναθέσουµε την υπέρ πάντων εξουσία µαζί µε τα συµφέροντα του έθνους στις Ανεξάρτητες Αρχές των "περαστικών" ή των επιλεγµένων…
Ο κ. Χρ. Ράµµος είναι πρώην δικαστικός. Ως επικεφαλής της Ανεξάρτητης Αρχής προσωπικών δεδοµένων (Α∆ΑΕ) θα µείνει στην ιστορία ως ατυχές υπόδειγµα «κακών πρακτικών», αφού έµπλεξε τη λειτουργία της θέσης του και της Αρχής µε παίγνια µικροπολιτικής, στη βάση της πράγµατι πολύκροτης υπόθεσης των υποκλοπών µέσω Predator από ιδιώτες και της φερόµενης σχέσης µε την κρατική υπηρεσία πληροφοριών (ΕΥΠ).
Ο κ. Ράµµος αποτελεί «σκαστή» περίπτωση θεσµικής αλαζονείας, αφού εξέφρασε και εκφράζει την οίηση αυτών που θέλησαν µέσα από τις Ανεξάρτητες Αρχές, εφεύρηµα της ευρωπαϊκής σοσιαλδηµοκρατίας και τεχνοκρατίας σε βάρος της πολιτικής και των εκλεγµένων κυβερνήσεων, να επιβλέπουν τη διακυβέρνηση των κρατών-µελών και να «βαθµολογούν» το επίπεδο της δηµοκρατίας των εκλεγµένων και νοµιµοποιηµένων κοινοβουλευτικά κυβερνήσεων.
Μετά την απόφασηπόρισµα του Αρείου Πάγου για την υπόθεση των υποκλοπών µάλιστα ο κ. Ράµµος υπερβαίνει για µία ακόµη φορά τα εσκαµµένα και τοποθετείται δηµόσια για την απόφαση, το σκεπτικό και την ετυµηγορία, όχι µόνο κρίνοντας την επάρκεια και την ειλικρίνεια των ανώτατων δικαστικών που την εξέδωσαν -πιο συγκεκριµένα της κυρίας Αδειλίνη και του κ. Αχ. Ζήση- αλλά κάνοντας ένα βήµα πιο πέρα. Εκδηλώνοντας τη βούληση να νοµοθετήσουν αυτός και η Ανεξάρτητη Αρχή (;) έναντι της Βουλής και της τακτικής ∆ικαιοσύνης, υποστηρίζοντας ότι «οι υποκλοπές µέσω της ΕΥΠ δεν µπορεί να είναι ανέλεγκτες».
Ο κ. Ράµµος και οι υποστηρικτές του επανειληµµένα επιχειρούν να «αφοπλίσουν» τη µυστική υπηρεσία πληροφοριών της χώρας, τη µόνη τέτοια κρατική υπηρεσία, από την κύρια αποστολή της. Να διασφαλίζει το πεδίο εθνικής ασφάλειας µε οπλοστάσιο ανάλογο µε εκείνο των άλλων δυτικών δηµοκρατικών χωρών. Ενίοτε µε την άρση απορρήτου των επικοινωνιών και µε νόµιµες τηλεφωνικές παρακολουθήσεις, έπειτα από σχετική έγκριση του αρµόδιου τακτικού εισαγγελέα, που διορίζεται στην ΕΥΠ ακριβώς για να είναι νόµιµη αυτή η διαδικασία. Για τον κ. Ράµµο και τους συνοδοιπόρους του η προβλεπόµενη διαδικασία δεν είναι νόµιµη αλλά νοµότυπη και θα πρέπει να καταργηθεί. Τι να γίνει δηλαδή; Η ΕΥΠ πέραν από τις εγκρίσεις από την τακτική ∆ικαιοσύνη να ελέγχεται από την Ανεξάρτητη Αρχή, καθώς και οι αποφάσεις του αρµόδιου εισαγγελέα.
Επίσης, σύµφωνα µε τον κ. Ράµµο και τους συνοδοιπόρους του, οι τελούµενοι σε παρακολούθηση, λογικά για κάποιον λόγο εθνικού συµφέροντος, να ενηµερώνονται σε ελάχιστο χρόνο για τους λόγους που οδήγησαν στην απόφαση άρσης του απορρήτου τους. Αυτό αφορά την περίπτωση υπουργών, πολιτικών, στρατιωτικών ή άλλων που ασκούν δηµόσια εξουσία αλλά και ιδιωτών, κακοποιών, ύποπτων για κατασκοπεία σε βάρος της χώρας, διεφθαρµένων κρατικών αξιωµατούχων, εκβιαζόµενων από ξένες δυνάµεις διπλωµατών και ούτω καθεξής. Αν δούµε τι προβλέπεται τυπικά σε άλλες χώρες της ∆ύσης, θα µείνουµε έκπληκτοι για τους ισχυρισµούς του κ. Ράµµου και της συγκεκριµένης σχολής σκέψης και «δηµοκρατικής ευαισθησίας» που δεσπόζει στη χώρα µας. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ για παράδειγµα απαγορεύεται ρητά και διά ροπάλου να έχει οποιουδήποτε τύπου επικοινωνία έξω από τα ασφαλή και εποπτευόµενα από τις υπηρεσίες εθνικής ασφαλείας δίκτυα.
Στην ιστορία έχει µείνει η υπόθεση της Χίλαρι Κλίντον, ως περισπούδαστο θεσµικού τύπου σκάνδαλο, όταν, ενώ ήταν υπουργός Εξωτερικών, χρησιµοποιούσε ιδιωτικό email πέραν των προβλεπόµενων. Καµία ενηµέρωση δεν είχαν οι φερόµενοι ως εµπλεκόµενοι στο περίφηµο QatarGate από την εισαγγελία του Βελγίου, που µέσω άρσης απορρήτου των επικοινωνιών τους για µακρύ χρονικό διάστηµα και χωρίς από την αρχή διασφαλισµένο αποτέλεσµα έδειξε την εµπλοκή τους στην υπόθεση.
Συγκρατηθείτε, κ. Ράµµο, και συγκρατήστε και τους οπαδούς σας. ∆εν είναι καθόλου δηµοκρατικό να διαλύσουµε κυβέρνηση, Βουλή και ∆ικαιοσύνη και να αναθέσουµε την υπέρ πάντων εξουσία µαζί µε τα συµφέροντα του έθνους στις Ανεξάρτητες Αρχές των «περαστικών» ή των επιλεγµένων…
Ο κ. Ράµµος αποτελεί «σκαστή» περίπτωση θεσµικής αλαζονείας, αφού εξέφρασε και εκφράζει την οίηση αυτών που θέλησαν µέσα από τις Ανεξάρτητες Αρχές, εφεύρηµα της ευρωπαϊκής σοσιαλδηµοκρατίας και τεχνοκρατίας σε βάρος της πολιτικής και των εκλεγµένων κυβερνήσεων, να επιβλέπουν τη διακυβέρνηση των κρατών-µελών και να «βαθµολογούν» το επίπεδο της δηµοκρατίας των εκλεγµένων και νοµιµοποιηµένων κοινοβουλευτικά κυβερνήσεων.
Μετά την απόφασηπόρισµα του Αρείου Πάγου για την υπόθεση των υποκλοπών µάλιστα ο κ. Ράµµος υπερβαίνει για µία ακόµη φορά τα εσκαµµένα και τοποθετείται δηµόσια για την απόφαση, το σκεπτικό και την ετυµηγορία, όχι µόνο κρίνοντας την επάρκεια και την ειλικρίνεια των ανώτατων δικαστικών που την εξέδωσαν -πιο συγκεκριµένα της κυρίας Αδειλίνη και του κ. Αχ. Ζήση- αλλά κάνοντας ένα βήµα πιο πέρα. Εκδηλώνοντας τη βούληση να νοµοθετήσουν αυτός και η Ανεξάρτητη Αρχή (;) έναντι της Βουλής και της τακτικής ∆ικαιοσύνης, υποστηρίζοντας ότι «οι υποκλοπές µέσω της ΕΥΠ δεν µπορεί να είναι ανέλεγκτες».
Ο κ. Ράµµος και οι υποστηρικτές του επανειληµµένα επιχειρούν να «αφοπλίσουν» τη µυστική υπηρεσία πληροφοριών της χώρας, τη µόνη τέτοια κρατική υπηρεσία, από την κύρια αποστολή της. Να διασφαλίζει το πεδίο εθνικής ασφάλειας µε οπλοστάσιο ανάλογο µε εκείνο των άλλων δυτικών δηµοκρατικών χωρών. Ενίοτε µε την άρση απορρήτου των επικοινωνιών και µε νόµιµες τηλεφωνικές παρακολουθήσεις, έπειτα από σχετική έγκριση του αρµόδιου τακτικού εισαγγελέα, που διορίζεται στην ΕΥΠ ακριβώς για να είναι νόµιµη αυτή η διαδικασία. Για τον κ. Ράµµο και τους συνοδοιπόρους του η προβλεπόµενη διαδικασία δεν είναι νόµιµη αλλά νοµότυπη και θα πρέπει να καταργηθεί. Τι να γίνει δηλαδή; Η ΕΥΠ πέραν από τις εγκρίσεις από την τακτική ∆ικαιοσύνη να ελέγχεται από την Ανεξάρτητη Αρχή, καθώς και οι αποφάσεις του αρµόδιου εισαγγελέα.
Επίσης, σύµφωνα µε τον κ. Ράµµο και τους συνοδοιπόρους του, οι τελούµενοι σε παρακολούθηση, λογικά για κάποιον λόγο εθνικού συµφέροντος, να ενηµερώνονται σε ελάχιστο χρόνο για τους λόγους που οδήγησαν στην απόφαση άρσης του απορρήτου τους. Αυτό αφορά την περίπτωση υπουργών, πολιτικών, στρατιωτικών ή άλλων που ασκούν δηµόσια εξουσία αλλά και ιδιωτών, κακοποιών, ύποπτων για κατασκοπεία σε βάρος της χώρας, διεφθαρµένων κρατικών αξιωµατούχων, εκβιαζόµενων από ξένες δυνάµεις διπλωµατών και ούτω καθεξής. Αν δούµε τι προβλέπεται τυπικά σε άλλες χώρες της ∆ύσης, θα µείνουµε έκπληκτοι για τους ισχυρισµούς του κ. Ράµµου και της συγκεκριµένης σχολής σκέψης και «δηµοκρατικής ευαισθησίας» που δεσπόζει στη χώρα µας. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ για παράδειγµα απαγορεύεται ρητά και διά ροπάλου να έχει οποιουδήποτε τύπου επικοινωνία έξω από τα ασφαλή και εποπτευόµενα από τις υπηρεσίες εθνικής ασφαλείας δίκτυα.
Στην ιστορία έχει µείνει η υπόθεση της Χίλαρι Κλίντον, ως περισπούδαστο θεσµικού τύπου σκάνδαλο, όταν, ενώ ήταν υπουργός Εξωτερικών, χρησιµοποιούσε ιδιωτικό email πέραν των προβλεπόµενων. Καµία ενηµέρωση δεν είχαν οι φερόµενοι ως εµπλεκόµενοι στο περίφηµο QatarGate από την εισαγγελία του Βελγίου, που µέσω άρσης απορρήτου των επικοινωνιών τους για µακρύ χρονικό διάστηµα και χωρίς από την αρχή διασφαλισµένο αποτέλεσµα έδειξε την εµπλοκή τους στην υπόθεση.
Συγκρατηθείτε, κ. Ράµµο, και συγκρατήστε και τους οπαδούς σας. ∆εν είναι καθόλου δηµοκρατικό να διαλύσουµε κυβέρνηση, Βουλή και ∆ικαιοσύνη και να αναθέσουµε την υπέρ πάντων εξουσία µαζί µε τα συµφέροντα του έθνους στις Ανεξάρτητες Αρχές των «περαστικών» ή των επιλεγµένων…
*Δημοσιεύτηκε στην «Απογευματινή»
