Είναι φανερή η στρατηγική αµηχανία της κυβέρνησης για τους στόχους που πρέπει να θέσει όχι τόσο σε βάθος τετραετίας όσο σε σχέση µε τη διάρθρωση ενός νέου κράτους, µε ορίζοντα το 2030-2035. Υπολογίσιµη δείχνει και µια αίσθηση απογοήτευσης του πρωθυπουργού από τους υπουργούς του ή και τα ελλείµµατα που παρουσιάζονται στην επιτελική οµάδα του.

Στο κατώφλι του φθινοπώρου και µιας νέας πολιτικής χρονιάς, χωρίς εκλογικούς σταθµούς αλλά πολύ πιο συγκεκριµένης στο διεθνές περιβάλλον, αφού ολοκληρωθούν και οι προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, µε αφετηρία τη ∆ιεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, κατά την οποία θα αναπτυχτούν τα τακτικά πλάνα της κυβέρνησης από τον κ. Μητσοτάκη, δηµιουργούνται προσδοκίες για ανακοινώσεις µέσα στους επόµενους µήνες για «µεγάλες πολιτικές» που θα αφορούν την εκ νέου εθνικοποίηση της στρατηγικής οπτικής για τη χώρα. Βάσιµα λοιπόν δηµιουργείται η προσδοκία για µια «βαθιά» φορολογική µεταρρύθµιση µε διαφορετική προοπτική και συνοχή. Η φορολογία σχετίζεται µε τα έσοδα του κράτους, που θα πρέπει να είναι ισχυρά και δίκαια, ως προς την ευθύνη της κοινωνικής συγκρότησης αλλά και σε σχέση µε την οικονοµική και επιχειρηµατική ζωή. Είναι σαφές ότι µε τη διάρθρωση της φορολογίας, την παραδοσιακή στη χώρα µας, δεν πάµε πουθενά. ∆εν είναι µόνο η µείωση των φόρων ή ο περιορισµός διάφορων βαρών από την εποχή των µνηµονίων, αλλά η όλη φιλοσοφία που πρέπει να αλλάξει για να ισχυροποιηθεί στο µέλλον η Ελλάδα.

∆ίκαια ο υπουργός Οικονοµικών, κ. Χατζηδάκης, θεωρεί θράσος και πρόκληση το γεγονός ότι οι ελεύθεροι επαγγελµατίες, σε µεγάλη πλειονότητα, δήλωσαν ότι το µηνιαίο εισόδηµά τους εκινείτο στα 268 ευρώ. Φυσικά, µε τέτοια κλεπτοκρατική διάθεση απέναντι στο κράτος και την κοινωνική συνοχή δεν µπορούµε να πάµε µακριά. Ο ατοµισµός της ανευθυνότητας κυριαρχεί έναντι κάθε κοινωνισµού και πατριωτισµού.

Από την άλλη πλευρά, δίκιο έχουν και οι ελεύθεροι επαγγελµατίες, οι πολύ ισχυρά εκπροσωπούµενοι στο εθνικό Κοινοβούλιο σε όλα τα κόµµατα, που διαµαρτύρονται για τα τεκµαρτά εισοδήµατα -µια παλιοµοδίτικη και άδικη µεθοδολογία-, που τους έχουν επιβληθεί απέναντι στην επαίσχυντη φοροδιαφυγή ή φοροαποφυγή τους. Στους σύγχρονους καιρούς µε τα εργαλεία και τις εφαρµογές τεχνητής νοηµοσύνης µοιάζει αναχρονισµός να ορίζονται κατά τεκµήριο εισοδήµατα σε επαγγελµατικές κατηγορίες και να µην προχωρούν οι διαδικασίες εξατοµικευµένων ελέγχων σε αυτές µε διασταυρώσεις δαπανών και δηλωµένων εσόδων. Φυσικά, µπορεί να χρειάζεται µια περίοδος µετάβασης από τη µια εποχή αυτής της φοροδιαφυγής και µιας επόµενης που θα εντοπίζεται η φοροδιαφυγή, αλλά το τεκµαρτό εισόδηµα θα πρέπει να έχει ηµεροµηνία λήξης, η οποία θα δηλωθεί από την κυβέρνηση.

Από την άλλη πλευρά, ο κ. Μητσοτάκης και το οικονοµικό επιτελείο καλούνται να σκεφθούν µια στην κυριολεξία φορολογική επανάσταση, στη βάση µάλιστα των σύγχρονων εργαλείων, που θα αλλάξει την πραγµατικότητα στη χώρα. Για παράδειγµα, να καταργηθούν οι φοροαπαλλαγές, που σύµφωνα µε την Τράπεζα της Ελλάδος υπερβαίνουν τις 1.000 εξαιρέσεις. Να προβλεφθεί ένας επίπεδος φόρος (flat tax) της τάξης του 15% από το πρώτο ευρώ, που θα αφορά ατοµικά εισοδήµατα αλλά και εταιρείες εγχώριες και πολυεθνικές - στη βάση και των σχετικών συζητήσεων που εξελίσσονται στην Ευρώπη και διεθνώς. Επίσης, να σταµατήσει αυτή η εµµονή µε τους έµµεσους φόρους, το ύψος δηλαδή του ΦΠΑ σε προϊόντα και υπηρεσίες στα οποία ποντάρουν τα έσοδα του κράτους. Ο ΦΠΑ θα πρέπει να κινείται στο 5%-15% και µάλιστα να υπολογισθεί ότι η φοροδιαφυγή στα τεχνικά επαγγέλµατα βασίζεται στο γεγονός ότι ο ΦΠΑ βρίσκεται στο 24%, που εκ της εµπειρίας µένει ανείσπρακτος.

Η νέα φορολογική τάξη πρέπει να είναι απλή και ευθύγραµµη και αφετηριακά δίκαιη, µε φυσικό τρόπο. Η νέα φορολογία θα πρέπει να περιγράφεται σε ελάχιστες σελίδες νοµοσχεδίου, αφού θα είναι απλή, καθαρή και χωρίς ρουσφετολογικές εξαιρέσεις και γραφειοκρατικές κουτοπονηριές…

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή