Σε µια οµιλία περίπου µιας ώρας από τη Θεσσαλονίκη και µε την ευκαιρία των εγκαινίων της 88ης ∆ΕΘ, έκανε σαφή τη στρατηγική για τη χώρα που έχει αποφασίσει και προωθεί, µε ορίζοντα τη λήξη της παρούσας κοινοβουλευτικής θητείας, που έχει τη συνταγµατική εξουσιοδότηση να έχει την ευθύνη της διακυβέρνησης.

Ο Κ. Μητσοτάκης φάνηκε καλά συγκροτηµένος ώστε να δώσει απαντήσεις, να περιγράψει το όραµα αλλά και τη µεθοδολογία σε πρακτικές πολιτικές που θα προωθούν οι κυβερνήσεις του.

Κλείνοντας την οµιλία του προδιέγραψε µε συγκίνηση αλλά και παρρησία την Ελλάδα του 2027 που προτίθεται να παραδώσει, σε σχέση µε την Ελλάδα του 2019, που ανέλαβε στο τέλος των µνηµονίων.

Ο κ. Μητσοτάκης δεν αναλώθηκε σε συνθήµατα, θολούς σχεδιασµούς, στρατηγικές που ξεπερνούν τα όρια της παρούσας θητείας και αναφέρονται σε επόµενες, όπως αυτή του 2027-2031 ή εκείνη του 2031-2035. Με τον ρεαλισµό και τη θετική οπτική που τον χαρακτηρίζει, µέσα στο λειτουργικό µοντέλο που ακολουθεί και σέβεται το ευρωπαϊκό-εταιρικό γκρουπ, προδιέγραψε τον κεντρικό στρατηγικό στόχο των πολιτικών στις επόµενες 1.000 ηµέρες. Ο κεντρικός στόχος τον οποίο έκανε σαφή από τη Θεσσαλονίκη ο πρωθυπουργός είναι µια Ελλάδα που, µετά τη χρεοκοπία της προ δεκαετίας και τις «αναγκαστικές πολιτικές» που της επιβλήθηκαν, θα έχει επιστρέψει στην Ευρώπη, ως προς τους οικονοµικούς δείκτες, την επιχειρηµατική δυναµική και τα εισοδήµατα.

Μετά την επιστροφή από τις καλοκαιρινές διακοπές και µέχρι την οµιλία του στα εγκαίνια της ∆ΕΘ ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του ένιωσαν την πίεση της κοινότητας των πολιτών αλλά και των αναλυτών στα συγκροτηµένα µίντια -και όχι τα κοινωνικά δίκτυα, που αντανακλούν το χάος και την οχλοκρατία- να αποφασίσει και να κάνει σαφή τη στρατηγική του για την Ελλάδα και τις κεντρικές πολιτικές που θα ακολουθήσει τα επόµενα χρόνια.

Οι αναλύσεις, τα σχόλια και οι κριτικές δεν είχαν χρονικό ορίζοντα στις προσεγγίσεις. Ήταν και είναι φυσικό να αναφέρονται στην Ελλάδα, τουλάχιστον µε ορίζοντα δεκαετίας.

Όπως προέκυψε από την οµιλία του στη Θεσσαλονίκη, αυτή η διευρυµένη προσέγγιση δεν αφορά τον επικεφαλής της κυβέρνησης.

Ο κ. Μητσοτάκης όρισε τον στρατηγικό ορίζοντα της κυβέρνησής του στις επόµενες 1.000 ηµέρες, όσο και το χρονικό διάστηµα της παρούσας εντολής διακυβέρνησης. Αυτό είναι το «στοίχηµα» για την πατρίδα, όπως σαφώς δήλωσε επανειληµµένα, χωρίς αναφορές στον όρο έθνος αλλά και χωρίς βερµπαλισµούς περί Ελλάδας-περιοχής της Ευρώπης, που τον αφορά και προκρίνει από τα όσα έχουν τεθεί στο τραπέζι. Οι πρώτες δηµοσιογραφικές ανταποκρίσεις, και ήταν αναµενόµενο, επικεντρώθηκαν στα 45 συγκεκριµένα µέτρα που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός για την υποστήριξη των πιο ευάλωτων οικονοµικά οµάδων του πληθυσµού, τη µείωση των φόρων, την αύξηση των εισοδηµάτων και των επιχειρήσεων, τα ποσά από τα κοινοτικά ταµεία που στηρίζουν διαρθρωτικές αλλαγές ως προς τη λειτουργία του κράτους και την αναβάθµιση του παραγωγικού µοντέλου, αλλά η οµιλία του πρωθυπουργού δεν περιοριζόταν σε αυτά.

∆εν ήταν µια οµιλία που επιχειρούσε µέσω παροχών να «δωροδοκήσει» τους πολίτες, για να γίνουν πιο φιλικοί και ανεκτικοί µε την κυβέρνηση. Η στρατηγική των 1.000 ηµερών καθορίζει τους τοµείς και τα εργαλεία στα οποία θα επικεντρωθεί η διακυβέρνηση και έδωσε συγκεκριµένο σχήµα για κεντρικές επιλογές. Για παράδειγµα, η αναδιάρθρωση του πρωτογενούς τοµέα, ειδικά στη γεωργία, θα στηριχθεί στα θερµοκήπια και η ανάπτυξη στη βάση σε 13 πλάνα, ένα για την κάθε Περιφέρεια, µε σύµπραξη κεντρικής και τοπικής διοίκησης ή συµπράξεις δηµόσιου και ιδιωτικού τοµέα.

Ο κ. Μητσοτάκης στους στόχους των 1.000 ηµερών δεν δείχνει διάθεση να δώσει «ταυτότητα» στην πατρίδα, αλλά ισχύ και λειτουργικότητα στην Ελλάδα της Ευρώπης, που είναι η πατρίδα...

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 9/09/2024