Η κοινότητα της Μεσογείου έχει αποκτήσει κανόνες. Και όσο µακριά και αν πάνε οι συγκρούσεις στην Ανατολή, µε τους πολέµους εθνικής ασφαλείας του Ισραήλ, το «µέτωπο» της Τζιχάντ και ο σύνδεσµος Φρουροί της Επανάστασης του Ιράν µε τη Μουσουλµανική Αδελφότητα και τις παραφυάδες τους αποσυντονίζεται και προπάντων αφοπλίζεται.

Το ενεργειακό πεδίο, όπως εξελίχθηκε µέσα από την πόντιση καλωδίων «πράσινου» ηλεκτρισµού σε δύο βασικές διαδροµές, αυτή της Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ προς την Ασία και Ελλάδας - Αιγύπτου (µέσω Κρήτης) προς την Αφρική, παράγουν αποτελέσµατα, χωρίς το κόστος και τα χρονοδιαγράµµατα των αγωγών τύπου East Μed. Ισχυρές δυτικές δυνάµεις, όπως η ηγετικές ΗΠΑ και η πάντα σηµαντική, παρά τα εσωτερικά προβλήµατα, Γαλλία από τις ευρωπαϊκές συντείνουν την παρουσία τους προκειµένου ο πόλεµος της Ιερουσαλήµ µε τον ισλαµικό εξτρεµισµό να µη δηµιουργήσει αγεφύρωτα χάσµατα στην κοινότητα της Ανατολής. Θα πρέπει να αξιολογηθεί πολύ σοβαρά η σχέση εµπιστοσύνης που επιβεβαιώνεται µέσα από τις συµφωνίες και τη χάραξη ΑΟΖ στο τρίγωνο Ελλάδας - Αιγύπτου - Κύπρου.

Αν δούµε και τις τελευταίες ανακοινώσεις του υπουργείου Πετρελαίου της Αιγύπτου γίνεται κατανοητό πως «ό,τι συµφωνείται ισχύει».

Οι χαράξεις στο βάθος του 25ου µεσηµβρινού παράγουν αποτελέσµατα, όσο και η Τουρκία θέλει να δηµιουργήσει «ρωγµές» µε γεωοικονοµικά «µπαξίσια» στην πιεζόµενη οικονοµικά Αίγυπτο. Το ζητούµενο είναι πάντα ίδιο: µέχρι να τελειώσει τον εκκαθαριστικό πόλεµο το Ισραήλ στην Ανατολή, τα δεδοµένα στη Μεσόγειο να µην αλλάξουν. Οποια και αν είναι η επόµενη ηµέρα στη γειτονιά της Ιερουσαλήµ, µε προϋπόθεση το Ισραήλ να κερδίσει τους ισλαµιστές, το ζητούµενο είναι οι διαδροµές που συνδέουν την Ευρώπη µε την Ινδία και διέρχονται από τις αραβικές χώρες της Εγγύς Ανατολής και του Κόλπου, αλλά και εκείνες που περνούν στην Αφρική µέσω Αιγύπτου, να µείνουν ανοιχτές και συντεταγµένες για λογαριασµό της ∆ύσης και ουσιαστικά των ναυτικών δυνάµεων.

Η Ελλάδα έχει κάθε λόγο να συντονίσει σε αυτό το εκρηκτικό µεσοδιάστηµα την ανάπτυξη της ενότητας µε τα αραβικά εµιράτα, το βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας, την Ιορδανία, την Αίγυπτο, το Μπαχρέιν, το Κουβέιτ και ούτω καθεξής, σπάζοντας ταυτόχρονα την «πολιορκία» που δοκιµάζει η Τουρκία στην Αίγυπτο µέσω Σοµαλίας και Ερυθράς Θαλάσσης. Οι «δρόµοι πρέπει να µείνουν ανοιχτοί». Αυτό είναι το σλόγκαν των ναυτικών δυνάµεων και η τροµοκρατία που δοκιµάζουν οι Χούτι στην Ερυθρά θα πρέπει να πληρωθεί στο έπακρο, µόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν. Η Ελλάδα µαζί µε την Κύπρο θα πρέπει να υιοθετήσουν µια πιο συγκροτηµένη στάση υποστήριξης στην Αίγυπτο. Η Τουρκία αποτελεί την «εξαίρεση» στην κοινότητα της Μεσογείου και στην ευθύτητα των συµφωνιών που µπορούν να συνοµολογούνται προς όφελος όλων.

Τη θέση του πλέον ευνοούµενου εταίρου στην Ανατολή για την Ευρώπη, που έχει η Τουρκία, θα πρέπει να αποκτήσει η Αίγυπτος. Η προώθηση της τελωνειακής ένωσης της Αιγύπτου µε την Ευρώπη θα πρέπει να οριστεί ως στόχος και τελικά να επιτευχθεί σε εύλογο χρονικό διάστηµα. Επίσης η νόµιµη µετανάστευση από αυτήν και η επενδυτική δραστηριότητα σε αυτήν, σε συνδυασµό µε το «πέρασµα» αραβικών κεφαλαίων στην Ευρώπη µέσω Ελλάδας και Κύπρου, είναι λογικές επεκτάσεις του κλίµατος συνεργασίας που θα ενθαρρύνουν τις Συµφωνίες του Αβραάµ. Η Τουρκία θα πρέπει, εφόσον επιµένει στη στρατηγική του επεκτατισµού και της ηγεµονίας έναντι όλων, να µείνει σε αποµόνωση.

Ούτως ή άλλως και στις συζητήσεις ΗΠΑ - Ινδίας στη Νέα Υόρκη η διαδροµή που έχει προκριθεί είναι µέσω Ελλάδας στην Ευρώπη. Αρα η κοινότητα της Μεσογείου έχει το πλεονέκτηµα.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή της Κυριακής