Ελάχιστες εβδοµάδες αποµένουν µέχρι την ώρα της κρίσης για την αµερικανική ηγεσία των επόµενων ετών. Οι προβλέψεις για τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ δίνουν αµφίρροπο αποτέλεσµα, µε την Κάµαλα Χάρις να έχει καλύψει έδαφος έναντι της πρωτοπορίας του Ντ. Τραµπ και να έχει δηµιουργήσει ένα πιο θετικό κλίµα, σε σχέση µε τον πολύ πιο αδύναµο από πλευράς υγείας Τζο Μπάιντεν.

Αλλά έχει ακόµη δρόµο η σηµερινή αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, για να πείσει για την ικανότητα και την εµπειρία της να αναλάβει την ηγεσία του Λευκού Οίκου. Αποτέλεσµα, και σήµερα το ενδεχόµενο Τραµπ ως επόµενου προέδρου για µια δεύτερη και τελευταία θητεία να προβάλλει πιο ισχυρό. Ας µην αγνοείται εξάλλου και το γεγονός ότι πολιτικό σύµµαχό του έχει τον Ρ. Κένεντι, ο οποίος, αφού αποσύρθηκε από την κούρσα για την προεδρία της χώρας, τοποθετήθηκε εξαρχής και µε σαφήνεια στο πλευρό των Ρεπουµπλικανών και του Ντ. Τραµπ, προσφέροντας µια ισχύ επιρροής της τάξης του 7-8% του εκλογικού σώµατος.

Κάτι που επίσης δεν θα πρέπει να διαφεύγει την προσοχή είναι ότι ο Ντ. Τραµπ και οι Ρεπουµπλικανοί προβάλλουν ως ένα αρκετά αντισυστηµικό µέτωπο, απέναντι στον «πολιτικό καθωσπρεπισµό» των ∆ηµοκρατικών, που µε την οικονοµική τους πολιτική όµως έχουν διευρύνει τις ανισότητες των κοινωνικών τάξεων, έχουν δηµιουργήσει δεδοµένα µιας πολύ ακριβής Αµερικής στην καθηµερινότητα για τους Αµερικανούς, έχουν υποβαθµίσει πολύ το διεθνές γεωπολιτικό προφίλ της χώρας, ενώ προβάλουν τη woke κουλτούρα του ακραίου δικαιωµατισµού ως τη µόνη αλήθεια. Και µπορεί στη Νέα Υόρκη ή την Ουάσινγκτον και την ανατολική ακτή η στήριξη των ∆ηµοκρατικών και της Χάρις να φαντάζει µονόδροµος, αλλά υπάρχει και ψηφίζει και η άλλη Αµερική, ή µάλλον στις εκλογές συµµετέχει ολόκληρη η Αµερική των ΗΠΑ. Μάλιστα αυτά τα εκατοµµύρια ψηφοφόροι του «κατώτερου θεού» για τους «πεφωτισµέ νους» δεν έχουν και πολλούς λόγους να υπερασπιστούν τη συνέχεια των ∆ηµοκρατικών στην ηγεσία της χώρας.

Στην Ελλάδα η εικόνα για την κατάσταση στις ΗΠΑ και την προεκλογική περίοδο που εξελίσσεται ακολουθεί την µονοµέρεια των πλέον φανατικών και των πλέον ακραίων οπαδών των ∆ηµοκρατικών και υπερασπιστών της Κάµαλα Χάρις. Αυτό οφείλεται σε κάποιες «εκλεκτικές συγγένειες» που διατηρούν παραδοσιακά πολιτικές και επιχειρηµατικές οικογένειες µε προσωπικότητες των ∆ηµοκρατικών στις ΗΠΑ, αλλά και εγχώριων εκδοτικών συγκροτηµάτων, που διατηρούν ισχυρή επιρροή στη διαµόρφωση της κοινής γνώµης.

Η ουσία όµως είναι και για να µην υπάρξουν εκπλήξεις τη νύχτα της ανακοίνωσης των αποτελεσµάτων στις ΗΠΑ ότι ο Ν. Τραµπ και οι Ρεπουµπλικανοί βρίσκονται σε πλεονεκτική θέση από πλευράς εκλογικής ισχύος και επιρροής, χωρίς αυτό να σηµαίνει ότι το παιχνίδι της εκλογής νέου προέδρου έχει κριθεί. Όσον αφορά εξάλλου το τι θα σηµάνει η εκλογή Τραµπ ή Χάρρις για τις διµερείς σχέσεις Ελλάδας - ΗΠΑ έχει ξεκαθαριστεί µε τον πλέον επίσηµο τρόπο από την αµερικανική πλευρά ότι δεν θα αλλάξει τίποτα όποια και αν είναι η εξέλιξη.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός και στις δυο περιπτώσεις θα οργανώσει το πρόγραµµα των επαφών του στις ΗΠΑ εντός του 2025 και θα επιδιωχθεί συνάντηση µε τον επόµενο πρόεδρο των ΗΠΑ. Φυσικά είναι ήδη φανερό ότι η διεθνής διπλωµατία µιας προεδρίας Τραµπ θα έχει διαφορές από τη διεθνή διπλωµατία των ∆ηµοκρατικών, συνέχεια εκείνης των τελευταίων ετών. Η Ελλάδα θα έχει να κερδίσει ή να χάσει από αυτό. Η συνάντηση το πρωινό προηγούµενου Σαββάτου του πρωθυπουργού µε πέντε γερουσιαστές των Ρεπουµπλικανών στο σπίτι του στην Κρήτη, µε την παρουσία του υπουργού Αµύνης, Ν. ∆ένδια, καθησυχάζει τις ανησυχίες που είχαν δηµιουργηθεί για την αδικαιολογήτως δεσπόζουσα τάση της Αθήνας ευθυγράµµισης µε τους ∆ηµοκρατικούς στις ΗΠΑ, που θα µπορούσε να δηµιουργήσει πικρίες και αρνητικό κλίµα στους Ρεπουµπλικανούς για την ελληνική ηγεσία.


*Δημοσιεύτηκε στην «Απογευματινή»