Η κατάσταση µε τους νέους πολιτικούς µοιάζει αφόρητη και δικαιολογηµένα δηµιουργεί ανησυχίες για τη συστηµική επάρκεια της δηµοκρατίας και του κοινοβουλευτισµού µας.

Ας πάρουµε για παράδειγµα τον καθηγητή του Πολυτεχνείου κ. ∆ούκα. Εµφανίσθηκε στις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές υποψήφιος για τον ∆ήµο Αθηναίων απέναντι στο φαβορί για µια δεύτερη θητεία κ. Μπακογιάννη.

Οι Αθηναίοι από την άκρα ∆εξιά µέχρι την άκρα Αριστερά, σε µια ευρεία και επαρκή πλειοψηφία που υπερέβη το 50%, τον «διόρισαν» δήµαρχο Αθηναίων.

Ο κ. Μπακογιάννης βρέθηκε απέναντι σε µια διάχυτη αρνητική ατµόσφαιρα από τους δηµότες του. Ο κ. ∆ούκας από την άλλη, µε πιο ταπεινό ύφος, κατάφερε να πείσει τους Αθηναίους, πρώτον, ότι δεν τον ενδιέφερε η κεντρική πολιτική σκηνή και, δεύτερον, ότι έχει τις γνώσεις και τις εµπειρίες για να επηρεάσει θετικά την κατάσταση στον κεντρικό αυτόν δήµο της χώρας.

Ελάχιστες ηµέρες µετά την εκλογή του στο αξίωµα του δηµάρχου, πριν ακόµη ορκισθεί, προχώρησε σε διαγγέλµατα για τη σωτηρία της δοκιµαζόµενης Κεντροαριστεράς, για κάποιο σχήµα συνασπισµού µεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ και για µια επόµενη µέρα για τη χώρα που εγγυούνταν η παρουσία του στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Άφωνοι δεν έµειναν µόνον οι Αθηναίοι αλλά οι πολίτες σε όλη τη χώρα. Η επίδειξη µαταιοδοξίας του κ. ∆ούκα, που έφθανε στα όρια της φαυλότητας, δεν έµεινε µόνο στο επίπεδο διακηρύξεων, όπως αρχικά κάποιοι από τους δηµότες του πίστευαν, µη θέλοντας να αποδεχθούν την εκτός κάθε λογικής πρόβλεψης εξέλιξη, αλλά απέκτησε περιεχόµενο όταν «άνοιξε» το παιχνίδι των εσωκοµµατικών εκλογών στο ΠΑΣΟΚ, µετά το θετικό αλλά µέτριο αποτέλεσµα που πέτυχε το κόµµα στις ευρωπαϊκές εκλογές.

Ο κ. ∆ούκας έθεσε υποψηφιότητα για πρόεδρος του κόµµατος, διακηρύσσοντας ότι αυτός θα είναι ο εγγυητής της συνάντησης µε την Αριστερά, σε έναν συνασπισµό δηµοκρατικών και προοδευτικών δυνάµεων που θα φέρουν την επόµενη µέρα στην Ελλάδα, απέναντι στην πολιτική ηγεµονία της Κεντροδεξιάς.

∆ιάφοροι «µπαρουτοκαπνισµένοι» παράγοντες του παλιού και του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ συγκρότησαν το επιτελείο του, ενώ επιχειρηµατικά και εκδοτικά συµφέροντα έσπευσαν να ενθαρρύνουν την προοπτική της εκλογής του στη θέση του κ. Ανδρουλάκη.

Ο άσχετος παντελώς µε την πολιτική κ. ∆ούκας και υπόχρεος να αναλάβει και να υπηρετήσει τις δηµόσιες υποθέσεις και συµφέροντα στον ∆ήµο Αθηναίων από τότε τη µόνη σχέση που απέκτησε µε το πολυτελές γραφείο του στην πλατεία Κοτζιά είναι στο να το µετατρέψει σε προσωπικό πολιτικό γραφείο για την επικράτησή του στις εσωκοµµατικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ.

Απέναντι στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, που του έδωσε την ευκαιρία και το «χρίσµα» να συµµετέχει ως υποψήφιος δήµαρχος στις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές, αλλά και στην ευθύνη του έναντι των Αθηναίων που σε συντριπτική και προπάντων υπερκοµµατική πλειοψηφία τον έχουν ψηφίσει. Όλο αυτό το δράµα και ταυτόχρονα παρωδία πολιτικής και δηµόσιας ευθύνης ευτυχώς τελείωσε την Κυριακή το βράδυ µε τον πλέον οριστικό τρόπο.

Ο κ. ∆ούκας, έστω για τα επόµενα χρόνια, θα µπορούσε να αφήσει τις µεγάλες φιλοδοξίες του και να ασχοληθεί µε αυτά τα ταπεινά για τα οποία τον ψήφισαν οι πολίτες της Αθήνας. Αυτό είναι το πιο λογικό, το πιο έντιµο και το πιο ηθικό. Αν τα του ∆ήµου της Αθήνας τού φαίνονται κατώτερα των φιλοδοξιών του, ας παραιτηθεί. Κάποιος θα βρεθεί να αναλάβει την τύχη της Αθήνας.

Οι πολίτες όχι µόνο της πόλης αλλά και της επικράτειας έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν για τη συγκρότηση, την ευθύνη και τη µαταιοδοξία των νέων γενιών που επιδιώκουν να εµπλακούν στην πολιτική. Μιλάµε κυριολεκτικά για… βέρτιγκο.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 15/10/2024