Ποια είναι η δουλειά της διπλωµατίας; Να συζητά και να διαβουλεύεται. Αυτό προφανώς κάνουν και οι οµόλογοι υπουργοί Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτης και Χ. Φιντάν.

Ακόµη και σε επίπεδο ηγεσίας των δύο ιστορικά αντίπαλων γειτονικών χωρών το ίδιο κάνουν ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης και ο πρόεδρος της Τουρκίας κ. Ερντογάν. Αυτό έκαναν και ο Πρόεδρος της Κύπρου κ. Χριστοδουλίδης, ο εκπρόσωπος της κατεχόµενης βόρειας Κύπρου κ. Τατάρ και ο γενικός γραµµατέας του ΟΗΕ κ. Γκουτέρες πριν από λίγα εικοσιτετράωρα στην Αµερική.

Ας µείνουµε στο τελευταίο παράδειγµα. Χριστοδουλίδης, Τατάρ στη Νέα Υόρκη συµφώνησαν σε κάτι; Προφανώς όχι. Από την αρχή ο πολιτικός εκπρόσωπος της Τουρκίας στην Κύπρο έθεσε ως βάση ότι προϋπόθεση κάθε εξέλιξης είναι να αναγνωρισθεί η επονοµαζόµενη µη αναγνωρισµένη διεθνώς Τουρκική ∆ηµοκρατία της Βορείου Κύπρου ως επίσηµη και ισότιµη κρατική οντότητα µε τη ∆ηµοκρατία της Κύπρου µε πρωτεύουσα τη Λευκωσία. Μια θέση µη αποδεκτή από την κυβέρνηση της Κύπρου και την Αθήνα. Έχει τύχη ο διάλογος αυτός; Επί του παρόντος και µε αυτά τα δεδοµένα, προφανώς όχι.

Είναι σωστό να συνεχίζεται η προσπάθεια σύµπτωσης επί της αρχής για να υπάρξει συνέχεια στον διάλογο υπό την αιγίδα του ΟΗΕ; Προφανώς ναι. Εκτός αν υποθέσουµε ότι το τέλος της τουρκικής κατοχής στην Κύπρο θα προκύψει έπειτα από νέα στρατιωτική σύγκρουση. Αφήνουµε το Κυπριακό και πάµε στον διάλογο Ελλάδας - Τουρκίας που αναπτύσσεται µε ιδιαίτερη ενάργεια από το 2023 και µετά. Πέραν της επονοµαζόµενης θετικής ατζέντας, που περιλαµβάνει θέµατα οικονοµικού, εµπορικού, τουριστικού, µεταναστευτικού και πολιτιστικού χαρακτήρα, έχουµε κάποια σηµαντική πρόοδο στην κύρια διαφορά µεταξύ των δύο χωρών; Αυτή αφορά τη χάραξη χωρικών υδάτων µέχρι 12 ναυτικά µίλια και την οριοθέτηση οικονοµικών ζωνών στη βάση της συναίνεσης στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο.

Προφανώς δεν έχουµε, αφού οι δύο χώρες σε διπλωµατικό επίπεδο δεν συµφωνούν ούτε στην αφετηρία αυτού του διαλόγου. Το ίδιο συνέβη επί δεκαετίες και στους 64 κύκλους των διερευνητικών επαφών.

Στην παρούσα φάση προκαλείται ιδιαίτερος θόρυβος µε αφορµή την επερχόµενη συνάντηση Γεραπετρίτη - Φιντάν προκειµένου να διερευνήσουν αν υπάρχει πλαίσιο για να γίνει συζήτηση για ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα. Υπάρχουν περιθώρια σύγκλισης; Όχι! Γιατί η Τουρκία θέτει σωρεία δοµικών ζητηµάτων σε βάρος της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας, όπως το καθεστώς και η ιδιοκτησία νησιών, η ταυτότητα της ελληνικής µουσουλµανικής µειονότητας και ούτω καθεξής, που φυσικά η Ελλάδα δεν αποδέχεται ως βάση διαλόγου. Καλλιεργείται µια καχυποψία από κάποιο εκδοτικό συγκρότηµα ή µέσω της οχλοκρατίας του διαδικτύου περί «µυστικής συµφωνίας» Μητσοτάκη - Ερντογάν, που η Αθήνα τα δίνει όλα και η Τουρκία τα παίρνει όλα.

Είναι σηµαντικό ότι πρώην πρωθυπουργοί και πρόεδροι της Ν∆, οι κύριοι Καραµανλής και Σαµαράς, µε κάποια δόση αδικαιολόγητης ελαφρότητας δίνουν οντότητα µε τον τρόπο τους σε αυτή τη φηµολογία. Έχουν τις ευθύνες τους για αυτό, την στιγµή που οι ίδιοι επί διακυβέρνησής τους συνοµιλούσαν µε την Τουρκία, ο ένας µάλιστα ανέπτυξε και προσωπικού χαρακτήρα σχέσεις µε την οικογένεια Ερντογάν.

Πέραν όµως αυτών, είναι δυνατόν να µιλάµε για «µυστική συµφωνία» σε αυτά τα θέµατα; Πού βρισκόµαστε; Στην εποχή των αυτοκρατόρων; ∆εν θα πρέπει η όποια συµφωνία να περάσει επίσηµα και να ψηφισθεί από τα δύο Κοινοβούλια; Και δεν θα λάβουµε υπόψη τα όσα επίσηµα λέει ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης; Επί διακυβέρνησης του οποίου τα προηγούµενα χρόνια η Ελλάδα απέκτησε για πρώτη φορά αναγνωρισµένα χωρικά ύδατα 12 ν.µ. και ΑΟΖ; ∆εν είναι ο πρωθυπουργός που χωρίς καθυστερήσεις και µε πολύ µελετηµένο τρόπο εξοπλίζει στρατιωτικά εκ νέου τη χώρα µετά τη χρεοκοπία; ∆εν είναι ο πρωθυπουργός που χωρίς αναστολές αντιµετώπισε τον υβριδικού τύπου πόλεµο της Τουρκίας στα σύνορα του Έβρου και τα νησιά πριν από τέσσερα χρόνια; Άρα τι είδους συζήτηση είναι αυτή που κάποιοι επιχειρούν να εξελίξουν;

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 21/10/2024