Ο πρώην πρωθυπουργός, γνωστός για κάποιες απόψεις του για τη σχέση Ελλάδας - Τουρκίας, ήρθε µε µια τελευταία συνέντευξή του σε τουρκική εφηµερίδα να ταράξει τα «ήρεµα νερά».

Η παρέµβασή του δηµιούργησε κλίµα, αφού προηγείται λίγες ηµέρες από την προγραµµατισµένη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών Γεραπετρίτη - Φιντάν. Στις εκδηλωµένες ανησυχίες κύκλων της ∆εξιάς σχετικά µε την πορεία του διαλόγου, ήρθε να δώσει τάχα πιο ισχυρή βάση µε τη συνέντευξή του ο Γ. Παπανδρέου. Φυσικά ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν θέλησε να εµπλακεί στην όλη διαδικασία του ελληνοτουρκικού διαλόγου, που εξελίσσεται, τουλάχιστον µε τον τρόπο που έσπευσαν να αντιληφθούν αυτοί που επιθυµούν να πλήξουν τους χειρισµούς του πρωθυπουργού και του υπουργείου Εξωτερικών, αλλά να θυµίσει µια οπτική από το παρελθόν, γεωπολιτικού βάθους, που αυτός επιµένει να πιστεύει στρατηγικά.

Ο Γ. Παπανδρέου στην επίµαχη συνέντευξή του έκανε µια συγκεκριµένη αναφορά στον ενεργειακό τοµέα, που ερµηνεύτηκε ως συνδιαχείριση, αλλά µε άλλους όρους από αυτούς που µάλλον θέλει να επισηµάνει ο κ. Παπανδρέου. Αυτός είπε: «Τσακωνόµαστε για το πετρέλαιο ή το αέριο στο Αιγαίο, το οποίο δεν ξέρουµε αν υπάρχει ή δεν υπάρχει. Όµως στο µέλλον του κόσµου δεν υπάρχει ούτε πετρέλαιο ούτε αέριο. Μπορούµε να χρησιµοποιήσουµε µαζί τον ήλιο και τον άνεµο του Αιγαίου και να δηµιουργήσουµε µια εταιρική σχέση». Η θεώρηση πραγµάτων του Γ. Παπανδρέου δεν είναι καινούργια. Το επιχείρηµα όµως είναι καινούργιο. Γι’ αυτό προκαλεί και σχετική αίσθηση. Έχει τη βάση της η θεώρηση αυτή στην οπτική κάποιων δοµικών κύκλων των ∆ηµοκρατικών κυρίως των ΗΠΑ, που επηρεάζουν και την ισχύουσα ακόµη και σήµερα προσέγγιση περί ελληνοτουρκικής γεωπολιτικής ενότητας κύκλων του State Department. Μέσα σε αυτούς και του πρώην υπουργού Εξωτερικών και αντιπροέδρου κ. Κέρι. Όλοι αυτοί κινούνται στρατηγικά στη βάση της «πράσινης οικονοµίας». Υπό την έννοια αυτή, ύστερα από δεκαετίες δεσπόζουσας τέτοιας αντίληψης σήµερα, και ενδεχοµένως µετά την 5η Νοεµβρίου, η προσέγγιση να µοιάζει πολύ παρωχηµένη. Στη δική τους προσέγγιση η ευκαιρία τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Τουρκία να αξιοποιήσουν οικονοµικά τα κοιτάσµατα πετρελαίου ή φυσικού αερίου στις αµφισβητούµενες µεταξύ τους θάλασσες έχει χαθεί. Γιατί τόσο το πετρέλαιο όσο και το αέριο ήδη χάνουν τη σηµασία τους ως εκµεταλλεύσιµα καύσιµα.

Ο Γ. Παπανδρέου λοιπόν αναπαράγει µια θεώρηση για «πράσινο καλώδιο», ανάλογο µε αυτό που πάει µέσω Κύπρου - Ισραήλ στην Ασία ή το άλλο από την Ευρώπη στην Αφρική µέσω Ελλάδας (Κρήτης) - Αιγύπτου. Στη συγκεκριµένη συνέντευξη αναφέρεται προφανώς σε ένα τέτοιο «καλώδιο» Ελλάδας - Τουρκίας, που συνδέει τις δυο διαδροµές για τις οποίες γίνονται και οι πόλεµοι στην Ανατολή (πέραν των άλλων ιστορικών αιτιών): αυτή που θέλει η Κίνα και οι BRICS µε βάση το Ιράν και την Τουρκία και την άλλη, δυτικής αντίληψης (ΗΠΑ), που «πατά » στην Ευρώπη µέσω Ελλάδας. ∆εν είναι τυχαίο ότι στην ίδια συνέντευξη ο πρώην πρωθυπουργός µιλά για τις κοινές αποστολές του µε τον τότε υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας, Τζεµ, για ειρηνευτικές παρεµβάσεις στη διαµάχη Ισραήλ - Παλαιστινίων. Ο κ. Παπανδρέου εν ολίγοις, όπως ισχυριζόταν αυτός και πολλοί άλλοι πριν από 20-30 χρόνια ακόµη αλλά και σήµερα, θεωρούν συµφέρον της Ελλάδας και της ∆ύσης τη δηµιουργία µιας ενότητας εντός ∆ύσης που βλέπει την Ανατολή, στη βάση της υπέρβασης των διαφορών Ελλάδας - Τουρκίας (στην παράδοση του συµφώνου Κ. Ατατούρκ - Ελ. Βενιζέλου). Κάτι που δεν προέκυψε ποτέ και δεν προκύπτει και σήµερα στη βάση του ρεαλισµού µε ευθύνη της Τουρκίας. Καµία σχέση λοιπόν µε το πού θα πάει η συνάντηση Γεραπετρίτη - Φιντάν. Ούτε µε αφορισµούς ότι «τα κράτη δεν είναι εταιρείες». Ο δεξιός «επαρχιωτισµός» κάποιων είναι ανάλογα παρωχηµένος και ατυχής µε τον αριστερόπράσινο «κοσµοπολιτισµό» του Γ. Παπανδρέου…

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή