Ήταν µια όµορφη βραδιά, που όλα ήταν στη θέση τους. Άνθρωποι ήρεµοι, πολιτισµένοι, προσηνείς. Στην αίθουσα της Αµερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στο κέντρο της Αθήνας. Για την οργάνωση της εκδήλωσης «υπεύθυνοι» ο αξιότιµος συνάδελφος µε βαθύ παρελθόν στη Γαλλία, Χρ. Ράπτης, διαχειριστής του διαδικτυακού έγκριτου iefimerida, και η πάντα παρούσα Σοφία Γιαννακά. Μια διαφηµισµένη βραδιά που είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν όχι µόνον οι παρευρισκόµενοι προσκεκληµένοι στον χώρο αλλά και χιλιάδες άλλοι διαδικτυακά. Άλλωστε το iefimerida µετέδιδε το event απευθείας.

Στο πάνελ ο Γάλλος διανοούµενος, πολύ αγαπητός στην Ελλάδα αν κρίνουµε από τις διαχρονικές πωλήσεις των βιβλίων του, Πασκάλ Μπρικνέρ, και ο Έλληνας πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης. Οι διοργανωτές και ο κ. Ράπτης απέφυγαν τη συχνή επίδειξη µαταιοδοξίας των δηµοσιογράφων να επιθυµούν διακαώς να συντονίζουν και να θέτουν ερωτήσεις σε τέτοιου τύπου πάνελ και είχαν αφήσει την καθηγήτρια Πολιτικής Ανάλυσης του Πανεπιστηµίου Αθηνών, Λαµπρινή Ρόρη, να αναλάβει αυτή τον ρόλο του συντονιστή.

Η συζήτηση περιελάµβανε όλα τα κρίσιµα ζητήµατα των ηµερών και των καιρών. Από τις αµερικανικές εκλογές µε την κυριαρχία Τραµπ και την κριτική στη woke ατζέντα µε την επιθετική εµµονή των υποστηρικτών της µέχρι το Μεταναστευτικό, τις νέες προκλήσεις για την Ευρώπη ως ένωση αλλά και ως γεωπολιτική οντότητα και φυσικά τους πολέµους στην Ουκρανία, στη Γάζα ή στον Λίβανο, µε τις επιπτώσεις αυτών στις παγκόσµιες αλλά και τις περιφερειακές ισορροπίες.

Ο κ. Μπρικνέρ πολύ άνετος και καθόλου υπεροπτικός σε µια χώρα όπως η Ελλάδα, που τη γνωρίζει καλά και τον γνωρίζει καλά, ξεδίπλωσε τις απόψεις του και εξήγησε τις προσεγγίσεις στη γαλλική αντίληψη των σύγχρονων καιρών, της οποίας αποτελεί έναν από τους πλέον διαχρονικούς και δηµοφιλείς εκφραστές της.

Από την άλλη πλευρά, ο πρωθυπουργός κινήθηκε έξω από το κοστούµι του αξιώµατός του. Χωρίς γραβάτα, όπως επέλεξαν και ο ίδιος και ο κ. Μπρικνέρ να εµφανισθούν σε µια συζήτηση ανοιχτή και ενδιαφέρουσα, χωρίς σηµειώσεις και κλισέ. ∆εν είναι η πρώτη φορά που βλέπουµε τον κ. Μητσοτάκη σε αντίστοιχα πάνελ, συνήθως πιο τεχνοκρατικά και λιγότερο φιλοσοφικά ή κοινωνιολογικά και στις δύο ακτές του Ατλαντικού. Αλλά είναι από τις λίγες φορές που ο κ. Μητσοτάκης µιλά ανοιχτά για τις απόψεις και τις εκτιµήσεις του σε µια σειρά ζητηµάτων κρίσιµου ενδιαφέροντος. ∆ηλαδή όχι στη βάση κάποιων σηµειώσεων ή πλαισίου. Άλλωστε µια συζήτηση παράθεσης απόψεων και θέσεων µε συνοµιλητή τον Γάλλο διανοούµενο δεν θα είχε νόηµα να είναι περιορισµένη σε στενά πολιτικά και κυβερνητικού τύπου όρια.

Στην ουσία το βράδυ της Πέµπτης δύο προσωπικότητες, η µία από τον χώρο της φιλοσοφίας και των πανεπιστηµίων και η άλλη από τον χώρο της πολιτικής, της οικονοµίας και των τραπεζών, φυσικά της ενεργής διακυβέρνησης, δεν αντιπαρετίθεντο αλλά συζητούσαν. Η όλη βραδιά είχε συνεκτικότητα, πολιτισµό και προπάντων ευρύτητα στις απόψεις. Υπό την έννοια αυτή ήταν µια διαφορετική βραδιά. Τα ζητήµατα της εποχής, οι προκλήσεις των καιρών προϋποθέτουν ανοιχτή ανταλλαγή απόψεων και θεωρήσεων χωρίς περιορισµούς και «πρέπει» ως απάντηση στα «γιατί». Οι Έλληνες πολιτικοί συνήθως στις παρουσίες τους σε τέτοια πάνελ είναι τόσο περιορισµένοι στην ορατότητά τους και τόσο απογοητευτικά προβλέψιµοι στα κλισέ που θα χρησιµοποιήσουν που δεν αντέχει κάποιος από πλήξη να τους παρακολουθήσει.

Αν θέλουν να έχει ενδιαφέρον η παρουσία τους, θα πρέπει να «ξεκλειδώσουν» και να µας πουν τις σκέψεις τους, τους προβληµατισµούς τους, τα κριτήριά τους. Όταν είσαι µέρος µιας ηγεσίας όχι µόνο στη διακυβέρνηση αλλά και στην κουλτούρα, θα πρέπει να µπορείς να επικοινωνείς χωρίς να φοβάσαι αυτό που έχεις στο µυαλό σου. Αυτό είναι κοινωνισµός ιδεών και στόχων και τελικά πλουραλισµός και δηµοκρατία. Η επιτυχία και η ανταπόκριση που είχε η συγκεκριµένη εκδήλωση δεν ήταν καθόλου τυχαίες…