Υστερα από δεκαετίες σε ατµόσφαιρα «εθνικής µιζέριας» και κοινωνικής παρακµής η Θεσσαλονίκη έρχεται στο επίκεντρο µε έργα υποδοµής και όχι µε µακέτες. Το µετρό, η περιφερειακή λεωφόρος, η επικέντρωση της κεντρικής κυβέρνησης Μητσοτάκη στην πρωτεύουσα του Βορρά προτρέπουν σε µια επανεκκίνηση. Η Θεσσαλονίκη, στις σηµερινές και τις επερχόµενες -αλλά ήδη ορατές- διεθνείς συνθήκες, έχει σηµαντικό ρόλο να παίξει. Με την κουλτούρα της, τον κοσµοπολιτισµό της, τις αναφορές της, τη γεωγραφική της θέση. Πριν όµως από όλα αυτά η Θεσσαλονίκη και οι παραιτηµένες εκεί ελίτ, που δεν έχουν πλέον λόγο να νιώθουν απογοήτευση, εγκατάλειψη και διάψευση των προσδοκιών τους, θα πρέπει να αναλάβουν υπηρεσία.

Το παρόν Σαββατοκύριακο από χθες ακόµη είναι αφιερωµένο στη Θεσσαλονίκη. Και αυτή τη φορά δεν έχουµε εγκαίνια µιας ακόµη ∆ιεθνούς Έκθεσης, όπως αυτά που γίνονται κάθε Σεπτέµβριο. Στην προκειµένη περίπτωση υπάρχουν τα εγκαίνια του µετρό. Κοντά σε αυτό µια οµάδα κεντρικών έργων που θα δώσουν µια διαφορετική οντότητα και δυνατότητα παρουσίας στην πόλη. Η Θεσσαλονίκη βρίσκεται σε ένα σταυροδρόµι στον Βορρά της Ελλάδας, στο µέσον µιας διαδροµής κεντρικών πόλεων που ξεκινούν από τη Θεσσαλία µε τη Λάρισα ή τον Βόλο και φθάνΟ χαρακτήρας της Θεσσαλονίκης θα πρέπει να συµπληρώσει αυτόν τα Αθήνας. Να πάψουν οι ιστορίες περί του «κράτους των Αθηνών» και να λειτουργήσουν από κοινού οι Έλληνες για µια νέα νικηφόρα πορεία στον χρόνο και την ανάπτυξη. Η Θεσσαλονίκη είναι επίκεντρο-αφετηρία σε µια µακρά διαδροµή που, µέσω της Σόφιας και του Βουκουρεστίου, φθάνει στο Βελιγράδι, στη Βουδαπέστη, στη Βιέννη. Και από την άλλη µέσω της Πολωνίας στην Ουκρανία και την Οδησσό. Η Θεσσαλονίκη δεν µπορεί και δεν πρέπει να αναµένει τις διαδροµές προς την Ανατολή µέσω Κωνσταντινούπολης. Οφείλουν οι ισχυ ρές δυνάµεις της πόλης και της Μακεδονίας εν γένει να αναλάβουν δράση και να συντονίσουν την ανασυγκρότηση της χώρας στον Βορρά µε τα νέα δεδοµένα. Η Αθήνα και ο Πειραιάς κοιτούν τη θάλασσα και τη Μεσόγειο. Η Θεσσαλονίκη όµως θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της προς Βορρά. Να επαναλάβει την ίδια της την ιστορία. Μπορεί µέχρι στιγµής να λείπει το άρτιο δίκτυο στον σιδηρόδροµο που της είναι απαραίτητο για τέτοια οράµατα, αλλά η παράδοση του µετρό στην ώρα του είναι η πλέον έγκριτη και αξιόπιστη εγγύηση ότι και αυτό θα συµβεί. ουν στη Θράκη και την αναβαθµισµένη Αλεξανδρούπολη.

Η Θεσσαλονίκη αποκτά βαθµηδόν τον όγκο και τη λάµψη που χρειάζεται µια σύγχρονη µεγαλούπολη, για να ηγηθεί µιας νέας εθνικής προσπάθειας. Πολλά προδόθηκαν τις προηγούµενες δεκαετίες. Ισχυρές οντότητες και στις επιχειρήσεις και στον τοµέα των υπηρεσιών κατέρρευσαν σε συνθήκες χρεοκοπίας. Ακόµη και οι βιοµηχανικές ζώνες κατέληξαν εν πολλοίς χέρσα αγροκτήµατα µε µονάδες-ερείπια. Τα όνειρα όµως κινούν την ιστορία. Και τα µεγάλα έργα την εµπεδώνουν.

Οι ίδιοι οι Θεσσαλονικείς θα πρέπει να πιάσουν από την αρχή τον «µίτο της Αριάδνης». Να χτίσουν νέες διαδροµές για τις επιχειρήσεις, τις επενδύσεις, το εµπόριο, την κοινωνική κουλτούρα, την πολιτιστική ταυτότητα. Έχουν εγκλωβισθεί για χρόνια σε µια ερµητική ∆εξιά στα όρια του φολκλόρ και σε µια Αριστερά εθνοµηδενιστικά προοδευτική. Χάθηκαν µέσα στον χουλιγκανισµό των ποδοσφαιρικών οµάδων τους και σε µανιφέστα µίσους.

Τώρα πλέον όλα αυτά θα πρέπει να µείνουν πίσω στην ιστορία. Να χαθούν µαζί µε τις δεκαετίες που πέρασαν και µοιάζουν µε εφιάλτη. Νέα πρόσωπα θα πρέπει να ηγηθούν στην πολιτική, στην οικονοµία, στο εµπόριο, στα κοινωνικά δρώµενα, στον πολιτισµό. Ολόκληρη η Μακεδονία θα πρέπει να αποκτήσει ρυθµό και αισιοδοξία για την επόµενη ηµέρα µιας Ελλάδας που θα προέλθει από τη σηµερινή συλλογική προσπάθεια για την ανασυγκρότηση.

Ο χαρακτήρας της Θεσσαλονίκης θα πρέπει να συµπληρώσει αυτόν τα Αθήνας. Να πάψουν οι ιστορίες περί του «κράτους των Αθηνών» και να λειτουργήσουν από κοινού οι Έλληνες για µια νέα νικηφόρα πορεία στον χρόνο και την ανάπτυξη. Η Θεσσαλονίκη είναι επίκεντρο-αφετηρία σε µια µακρά διαδροµή που, µέσω της Σόφιας και του Βουκουρεστίου, φθάνει στο Βελιγράδι, στη Βουδαπέστη, στη Βιέννη. Και από την άλλη µέσω της Πολωνίας στην Ουκρανία και την Οδησσό. Η Θεσσαλονίκη δεν µπορεί και δεν πρέπει να αναµένει τις διαδροµές προς την Ανατολή µέσω Κωνσταντινούπολης.

Οφείλουν οι ισχυρές δυνάµεις της πόλης και της Μακεδονίας εν γένει να αναλάβουν δράση και να συντονίσουν την ανασυγκρότηση της χώρας στον Βορρά µε τα νέα δεδοµένα. Η Αθήνα και ο Πειραιάς κοιτούν τη θάλασσα και τη Μεσόγειο. Η Θεσσαλονίκη όµως θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της προς Βορρά. Να επαναλάβει την ίδια της την ιστορία. Μπορεί µέχρι στιγµής να λείπει το άρτιο δίκτυο στον σιδηρόδροµο που της είναι απαραίτητο για τέτοια οράµατα, αλλά η παράδοση του µετρό στην ώρα του είναι η πλέον έγκριτη και αξιόπιστη εγγύηση ότι και αυτό θα συµβεί.