Η κυβέρνηση Μπαρνιέ κυριολεκτικά πλέον κρέµεται από µια κλωστή. Μέχρι να δύσει σήµερα ο ήλιος θα ξέρουµε αν έχει επόµενη µέρα ή όχι. Η πρόταση µοµφής που κατατέθηκε από τη δεξιά και την αριστερή αντιπολίτευση, µε αφορµή τον προϋπολογισµό του 2025 και τις περικοπές µισθών και συντάξεων ή τις αυξήσεις φόρων που προβλέπει και ύστερα από την προσπάθεια του πρωθυπουργού και εκλεκτού του προέδρου Μακρόν να παρακάµψει το Κοινοβούλιο σε σχέση µε την ψήφιση και εφαρµογή του προϋπολογισµού, είχε πολύ δραµατικά αποτελέσµατα. Εν συνόλω η διακυβέρνηση στη Γαλλία µετά και τις ατυχείς για την πολιτική σταθερότητα εκλογές του καλοκαιριού, που δοκίµασε ο Μακρόν για να σώσει τον προεδρικό του «θρόνο», βρίσκεται σε χάος.

Μοιάζει µε ειρωνεία, αλλά δεν είναι. Η πολιτική σταθερότητα σε επίπεδο προέδρου λειτουργεί εντελώς αντίθετα στη Γαλλία από την πολιτική σταθερότητα διακυβέρνησης στην Ελλάδα. Είναι όπως τα spreads των κρατικών οµολόγων που πλέον στην Ελλάδα είναι πιο χαµηλά από τη Γαλλία. Ουσιαστικά η λύση για τη Γαλλία θα ήταν να παραιτηθεί ο Μακρόν και να προκηρυχθούν πρόωρες προεδρικές εκλογές, ούτως ώστε να αποφασίσουν οι πολίτες για τις εξελίξεις. ∆εν δείχνει όµως ότι θα συµβεί κάτι τέτοιο. Το ισχύον γαλλικό Σύνταγµα δίνει και περαιτέρω διεξόδους στον πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας. Όπως να ορκίσει τεχνοκρατική κυβέρνηση και να κυλήσει ο χρόνος µέχρι το καλοκαίρι του 2025, οπότε µπορούν να προκηρυχθούν και πάλι κοινοβουλευτικές εκλογές.

Ούτε αυτό όµως δείχνει λύση, αφού και πάλι µπορεί να παρατηρηθεί ένα αδιέξοδο το βράδυ των αποτελεσµάτων όπως και στις προηγούµενες. Οι Γάλλοι εισαγγελείς, µπαίνοντας ουσιαστικά στο πολιτικό παιχνίδι εξουσίας, έχουν επιχειρήσει να αναστείλουν τα πολιτικά δικαιώµατα της Μαρίν Λεπέν. Της πλέον ισχυρής αντιπάλου του Μακρόν για την προεδρία της Γαλλίας. Μάλιστα οι δικαστές µε τις διώξεις τους προσπαθούν να αποκλείσουν τη Λεπέν σε βάθος χρόνου. Ακόµη δηλαδή και αν οι επόµενες προεδρικές εκλογές στη Γαλλία προκηρυχθούν στην ώρα τους. Τέτοιες πρακτικές δοκιµάσθηκαν από τις συστηµικές δυνάµεις των ∆ηµοκρατικών και στις ΗΠΑ σε βάρος του Ντ. Τραµπ. Με τα γνωστά αποτελέσµατα. Στην περίπτωση άλλωστε που αποκλεισθεί η Μαρίν Λεπέν θα αναλάβει ρόλο ο νεαρός Μπαρντελά, µε τη µεγάλη δηµοφιλία, από την πλευρά της Νέας ∆εξιάς και του Εθνικού Συναγερµού. Η Ευρώπη από την άλλη πλευρά χρειάζεται επειγόντως µια ισχυρή και σταθερή πολιτικά, πολιτειακά, οικονοµικά και κοινωνικά Γαλλία, στην προσπάθεια που θα καταβάλει ως γκρουπ να προσαρµοσθεί στις συνθήκες της πραγµατικότητας που έχει διαµορφωθεί µετά τη θριαµβευτική εκλογή Τραµπ στις ΗΠΑ. Αλλά και στο δυσχερές εγχείρηµα να παραµένει η Ευρώπη ως γεωπολιτικός και γεωοικονοµικός διεθνής παίκτης, παρά το γεγονός ότι είναι άοπλη, µη ανταγωνιστική, ελλειµµατική και υπό καθεστώς κοινωνικής πίεσης.

Ναι, η Γαλλία όµως δείχνει διαλυµένη και το «χρυσό παιδί» του χρηµατοτραπεζικού συστήµατός της, ο Εµ. Μακρόν, σχεδόν ορφανό αγόρι από δηµοφιλία και ιδέες ανάσχεσης της πτώσης. Η Γερµανία επίσης δείχνει όλο και πιο κοντά σε ένα σπιράλ αποδιοργάνωσης της οικονοµίας και της κοινωνικής συνοχής της. Μα πού θα στηριχθεί η Ευρώπη, που είναι λάθος δοµηµένη από τη δεκαετία του 1990 και µετά τη µεγάλη διεύρυνση αντί της εµβάθυνσης, για να µείνει ζωντανή;

Ας δούµε την περίπτωση Μακρόν και την επιχείρηση διάσωσης της Γαλλίας που θα εξελιχθεί µε αφορµή τα εγκαίνια της επαναλειτουργίας του καθεδρικού της Νοτρ Νταµ. Πενήντα ηγέτες θα βρεθούν στη λαµπρή εκδήλωση, µεταξύ αυτών ο Ντ. Τραµπ στο πρώτο ταξίδι του στο εξωτερικό µετά την εκλογή του. Η µητροπολιτική Ευρώπη ποτέ δεν ήταν αυτόνοµη, όπως φαντάσθηκαν κάποιοι µαταιόδοξοι ιδεαλιστές διανοούµενοι ή πολιτικοί ηγέτες της. Ήταν πάντα, όπως και η ασφάλειά της, µέρος ενός Ατλαντικού Συµφώνου.

*Δημοσιεύθηκε στην «Απογευματινή»