Η συνάντηση των δύο και η πολιτειακή ευστάθεια

Ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης και ο επικεφαλής -της προκύπτουσας εκ των συνθηκών πολυδιάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ αξιωµατικής αντιπολίτευσης- του ΠΑΣΟΚ, Ν. Ανδρουλάκης, ως άνθρωποι και ως πολιτικοί δεν έχουν και πολλά κοινά µεταξύ τους. Αλλά οφείλουν να συναντώνται θεσµικά και να συζητούν. Αυτή δεν είναι µόνο µια προσέγγιση από τον πρωθυπουργό αλλά µια αναγκαιότητα να διασφαλισθεί η πολιτειακή ευταξία στην Ελλάδα.

Οι διεθνείς συνθήκες και ειδικά οι ευρωπαϊκές, που επηρεάζουν µε άµεσο και δραστικό τρόπο τα οικονοµικά και εµπορικά δεδοµένα της Ελλάδας, δεν σταθµίζονται µόνον από την πολιτική σταθερότητα στη διακυβέρνηση, που µε την ψήφο τους οι πολίτες από τις εθνικές εκλογές του 2023 έχουν προκρίνει, αλλά και από την κατάσταση του κλίµατος που διαµορφώνεται εντός και εκτός Κοινοβουλίου από τις σχέσεις των κοµµάτων κυβέρνησης και αντιπολίτευσης.

∆εν µπορεί δηλαδή να αντιµετωπιστούν ενδεχόµενες διαχειρίσεις κρίσεων που θα προκύψουν αλλά ούτε οι αδυναµίες και οι εµπλοκές που χαρακτηρίζουν την ελληνική πραγµατικότητα -είτε εξαιτίας της χρεοκοπίας την προηγούµενη δεκαετία είτε παγίως ως προς την προβληµατική διάρθρωση του κράτους και της ιδιωτικής οικονοµίας- µόνο και µόνο στη βάση των επιλογών και των αποφάσεων πολιτικής της κυβέρνησης.

Αλλά και από τον τρόπο που εξελίσσεται ο δηµόσιος διάλογος, που δεν µπορεί να είναι τοξικός και καιροσκοπικός στην ευρύτητά του. Ο πρωθυπουργός, έχοντας αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν πολιτικά και προσωπικά ως προς την πολιτική σταθερότητα της χώρας µέχρι την άνοιξη του 2027, έχει προχωρήσει σε σαφείς δηλώσεις ως προς τον χρόνο των εκλογών, τον εκλογικό νόµο που θα ισχύσει, ακόµη και για την πρόθεσή του να είναι και πάλι υποψήφιος πρωθυπουργός ως επικεφαλής του κυρίαρχου από πλευράς αποδοχής και επιρροής κόµµατος της κεντροδεξιάς Νέας ∆ηµοκρατίας. Από εκεί και πέρα όµως ο κ. Μητσοτάκης, εξαντλώντας την ευθύνη που του αναλογεί πολιτειακά ως κυβερνήτη της χώρας, επεδίωξε και απηύθυνε πρόσκληση για δηµόσια συνάντηση και ανταλλαγή απόψεων στον επικεφαλής της αντιπολίτευσης κ. Ανδρουλάκη, επιθυµώντας να διασφαλίσει ένα καλύτερο κλίµα µεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης στις παρούσες συνθήκες.

Είναι εύλογο ότι ο πρωθυπουργός µπορεί και να προσκαλέσει και άλλους επικεφαλής κοµµάτων της αντιπολίτευσης για διαβούλευση, ενώ ενηµέρωση τα κόµµατα έχουν και µέσω των εργασιών των επιτροπών του Κοινοβουλίου. Επιπλέον, σε κρίσιµα ζητήµατα εξωτερικής πολιτικής και άµυνας υπάρχουν συνεχείς και επιλεκτικές ενηµερώσεις των αρµοδίων υπουργών στα εξουσιοδοτηµένα στελέχη σε αυτούς του τοµείς των κοµµάτων της αντιπολίτευσης.

Ο κ. Μητσοτάκης εκ χαρακτήρα και έχοντας υπόψη τις πιέσεις και τις προκλήσεις που θα υπάρξουν το επόµενο χρονικό διάστηµα, που φθάνει στα όρια της επίσηµης ανακήρυξης της επόµενης προεκλογικής περιόδου, είναι δηλαδή µακρύ και σε περιβάλλον ρευστότητας των διεθνών συνθηκών, προφανώς θα επιθυµούσε µια πιο δηµιουργική από την υπάρχουσα αντιπολίτευση. Γνωρίζει όµως ο ίδιος όπως και όλοι οι αναλυτές ότι κάτι τέτοιο θα είναι µάλλον δύσκολο να συµβεί.

Για τον απλό λόγο ότι σε µια πολυµερή αντιπολίτευση στο Κοινοβούλιο, µε σωρεία µικροµεσαίων επί της ουσίας πολιτικών σχηµατισµών αριστερά και δεξιά της Νέας ∆ηµοκρατίας, οι ηγεσίες και τα στελέχη των κοµµάτων θα επιδιώξουν στη βάση του ανταγωνισµού µεταξύ τους τη δεσπόζουσα θέαση έναντι των άλλων του ιδεολογικού τους χώρου, µην αποφεύγοντας τις καιροσκοπικές και λαϊκιστικές σε αναζήτηση δηµοφιλίας προτάσεις πολιτικής και κινήσεις εντυπωσιασµού.

Το όλο περιβάλλον λοιπόν που θα κυριαρχεί εκ του αποτελέσµατος δεν θα είναι και το πιο δηµιουργικό για τα πραγµατικά συµφέροντα και τις προτεραιότητες της Ελλάδας. Θα υπάρχουν καταγγελίες, υψηλοί τόνοι, «σπέκουλα» κοµµατικού χαρακτήρα, που θα αποσπούν την προσοχή από τα κύρια ζητούµενα και θα επιχειρούν αποδόµηση της εθνικής στρατηγικής. Ο πρωθυπουργός επιχειρεί λοιπόν µε θεσµικό τρόπο από χθες ανάσχεση σε αυτή την εξέλιξη, µε την επιβεβαίωση µιας έµπρακτης πολιτειακής ευταξίας.