Η Ελλάδα έχει ρόλο στη νέα Μέση Ανατολή

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος χθες αιφνιδίασε τους πολιτικούς συντάκτες στην τακτική ενηµέρωσή τους όταν ανακοίνωσε επίσκεψη του πρωθυπουργού κ. Μητσοτάκη στον Λίβανο. Η Ελλάδα στη διεθνή πολιτική της επιδεικνύει εκ νέου τα αντανακλαστικά της.

Η αποστροφή του κ. Μαρινάκη σχετικά µε το κλίµα της επίσκεψης του πρώτου ηγέτη τρίτης χώρας και µάλιστα ευρωπαϊκής στη Βηρυτό µετά τη συµφωνία εκεχειρίας µεταξύ Ισραήλ και Χεζµπολάχ δείχνει ότι η επίσκεψη Μητσοτάκη δεν είναι εθιµοτυπική ή µόνο για να συναντηθεί µε τους εκπροσώπους της ελληνοχριστιανικής κοινότητας στη χώρα. Ως «ισχυρό µήνυµα υπέρ της σταθερότητας και της ειρήνης στην περιοχή και στήριξης του Λιβάνου στην εφαρµογή της εκεχειρίας» ο σκοπός της επίσκεψης.

Από την ίδια ενηµέρωση θα πρέπει να κρατήσουµε το σηµείο εκείνο που µιλά για έµπρακτη στήριξη στη θεσµική προσπάθεια που κάνει το κράτος του Λιβάνου να ανακτήσει τον έλεγχο της επικρατείας της χώρας µε την αξιοποίηση και των ελληνικών Ενόπλων ∆υνάµεων (προϋπόθεση, το αιφνιδιαστικό πρόβληµα στη µέση να επιτρέψει στον πρωθυπουργό να ταξιδέψει σήµερα ).

Η Ελλάδα είναι µία από τις πλέον εξοπλισµένες και µε επιχειρησιακή ετοιµότητα στις Ένοπλες ∆υνάµεις τους ευρωπαϊκές χώρες. Φυσικά δεν σκοπεύει να εµπλακεί στις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο ως πολεµική δύναµη. Αλλά ως δύναµη ειρήνης και εµπέδωσης µιας νέας τάξης πραγµάτων συνεργασίας, ανάπτυξης και ευηµερίας µεταξύ Ισραήλ, αραβικών χωρών συµπεριλαµβανοµένης και της Αιγύπτου και των κρατών του µετώπου της Βορείου Αφρικής. Απόληξη αυτής της νέας τάξης η αναδυόµενη υπερδύναµη της Ασίας, η Ινδία.

Η Ελλάδα και η κυβέρνησή της είναι φανερό και προβλεπόµενο ότι θα εργασθεί για τη συγκρότηση της νέας τάξης στο λεβάντε, για την οποία µίλησε ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπ. Νετανιάχου, από τη ΓΣ του ΟΗΕ τον Σεπτέµβριο, επιδεικνύοντας και σχετικούς χάρτες στη βάση των «συµφωνιών του Αβραάµ», και βεβαίως αποκτά νέα δυναµική µετά την επικράτηση Τραµπ στις ΗΠΑ.

Η Ελλάδα µαζί µε την Κύπρο την προηγούµενη δεκαετία απέδειξαν µέσα από το «κουαρτέτο» που απέκτησε δυναµική µε το Ισραήλ και την Αίγυπτο, αλλά και µε τις σχέσεις που αναπτύχθηκαν µε τα Ηνωµένα Αραβικά Εµιράτα, τη Σαουδική Αραβία και την Ιορδανία, χωρίς να υπολογίσουµε τις συγκλίσεις στα fora µεταξύ Νοτίου Ευρώπης και των κρατών της Βορείου Αφρικής, ότι τα δεδοµένα της Τζιχάντ στην Ανατολή µπορούν και να ξεπερασθούν. Φυσικά µετά ήρθε η 7η Οκτωβρίου 2023 µε τη σφαγή αµάχων και την αρπαγή οµήρων από τη Χαµάς στα εδάφη του Ισραήλ και οι πόλεµοι του Ισραήλ ενάντια στην τροµοκρατία στη Γάζα, τον Λίβανο, την Υεµένη, απέναντι στο Ιράν.

Τα δεδοµένα µιας ειρηνικής σύγκλισης ανατράπηκαν. Αλλά όχι µε οριστικό τρόπο. Στην παρούσα φάση, που η µια εκεχειρία ακολουθεί την άλλη στα µέτωπα του πολέµου, η Ελλάδα ανακτά τον ρόλο και τη σηµασία της. Είναι µια ενδιάµεση δύναµη µε µεγάλη παράδοση πολιτισµού και σεβασµού στην Ανατολή, µε εµπεδωµένες συµµαχίες µε το Ισραήλ και κύρια κράτη των Αράβων, σε ευθεία στρατηγική σχέση διµερώς και πολυµερώς µε τις ΗΠΑ και τη Γαλλία.

Η Ελλάδα έχει ενεργή συµµετοχή ως ναυτική και δυτική δύναµη στον πολεµικό στόλο που περιπολεί στην Ερυθρά Θάλασσα, στηρίζοντας την κίνηση από τον Ινδικό στη Μεσόγειο, αλλά και στον στόλο που στηρίζει την ασφάλεια στα χωρικά ύδατα του Λιβάνου. Στην παρούσα φάση είναι σηµαντικό το κατά πόσον ο κ. Μητσοτάκης στις σηµερινές συζητήσεις του µε τον πρωθυπουργό και τον πρόεδρο της Βουλής του Λιβάνου θα συµφωνήσει σε συµµετοχή της Ελλάδας στη Στρατιωτική Τεχνική Επιτροπή, στην οποία ήδη έχουν δηλώσει συµµετοχή οι ΗΠΑ και η Γαλλία, η οποία µε στρατιωτικούς εµπειρογνώµονες θα συνδράµει το κράτος και τις Ένοπλες ∆υνάµεις του Λιβάνου σε οργανωµένο και συµφωνηµένο αφοπλισµό της Χεζµπολάχ, µε στόχο να παραµείνει ενεργή µόνο στο πολιτικό της σκέλος.