Χρειαζόµαστε σοβαρές αστυνοµικές σχολές
Άρθρο γνώμης
Να ακολουθηθεί το πρότυπο και για τους αστυνοµικούς των στρατιωτικών, µε επιστροφή στην εσωτερική φοίτηση. Ενώ για την περίπτωση των ειδικών φρουρών, αυτή της εκπαίδευσης των υπαξιωµατικών των Ενόπλων ∆υνάµεων
Η ελληνική κοινωνία είναι, πολύ λογικά, σοκαρισµένη από την ιστορία του 45χρονου αστυνοµικού που κακοποιούσε την γυναίκα του, επίσης αστυνοµικό, και τα παιδιά τους.
Είναι µια ακατανόητη ιστορία ως προς τη φρίκη της, µε εµπλεκόµενο ζευγάρι αστυνοµικών. Είναι η ελληνική υπόθεση Πελικό επί τα χείρω, αν είναι δυνατόν. Ταυτόχρονα, έρχονται στο φως ιστορίες βαριάς διαφθοράς αστυνοµικών µε το εµπόριο κοκαΐνης, που ακολούθησαν υποθέσεις µε προστασία και εµπλοκές στην greek mafi a. Η Ελληνική Αστυνοµία κάνει καλά τη δουλειά της. Στις γενικές αξιολογήσεις σχετικά µε την αποτελεσµατικότητα των Αστυνοµιών της Ευρώπης, έχει αξιοπρεπή παρουσία. Σε επίπεδο εξοπλισµού ή εκπαίδευσης, µετά τη µεγάλη περιπέτεια των µνηµονίων, που της στέρησαν εξοπλισµούς και προσωπικό, τα πράγµατα έχουν πάρει τον δρόµο τους. Φυσικά, υπάρχουν µισθολογικά ζητήµατα και εκκρεµότητες από το πρόσφατο παρελθόν, που βαθµηδόν θα πρέπει να διορθωθούν.
Υπάρχουν όµως ψυχολογικά ζητήµατα και θέµατα συµπεριφοράς. Παρά τις πολλές προβλέψεις που έχουν θεσµοθετηθεί, το αχανές σώµα των περίπου 55.000 ανθρώπων που φορούν στολές αστυνοµικών και φέρουν όπλο και εξουσία παρουσιάζει δοµικά προβλήµατα, πέραν των διαρθρωτικών και των συνηθισµένων εµπλοκών. Και µπορεί τα διαρθρωτικά ζητήµατα να διορθωθούν, αλλά τα δοµικά στην αξιολόγηση προσωπικού είναι πιο δυσχερές να αντιµετωπισθούν µε νοµοθεσία και κανονισµούς. Μπορεί να πει κάποιος ότι σε µια προβληµατική κοινωνία όπως η ελληνική, ειδικά µετά τη δεκαετία της αποµυθοποίησης και τις τάσεις που έχουν κυριαρχήσει ως ηθικό πλαίσιο έπειτα από την κοινωνική ισοπέδωση των οικογενειακών αξιών και προτύπων, γιατί να µην υπάρξουν προβλήµατα και στο ευρύ σώµα των αστυνοµικών. ∆εν είναι έτσι. Οι εκπρόσωποι του νόµου και της τάξης έχουν ευθύνη ζωής πέραν των υπηρεσιακών καθηκόντων τους. ∆εν είναι δυνατόν να φέρουν στολή και όπλο για ένα 8ωρο και µετά να είναι «δαίµονες».
Ηρθε η ώρα να υπάρξει µια σοβαρή συζήτηση για την όλη κατάσταση που επικρατεί. ∆εν µπορεί κάθε φορά να είναι υπαίτιος για την προσωπική συµπεριφορά και τη διαφθορά του κάθε αστυνοµικού ανά την επικράτεια ο υπουργός, ο υφυπουργός, το Αρχηγείο. Είναι προφανές ότι, ύστερα από δεκαετίες εφαρµογής κάποιων µοντέλων, αυτά δείχνουν στην πράξη ότι απέτυχαν και θα πρέπει να αλλάξουν. Το κρίσιµο ζήτηµα ήταν ότι από τη δεκαετία του 1980 ακόµη οι σοσιαλιστές, που τότε ανέλαβαν την εξουσία, επέλεξαν να µιλήσουν για ένστολους πολίτες αντί για αστυνοµικούς. Αυτό µε το πέρασµα των δεκαετιών εξελίχθηκε από ιδεοληψία σε σειρά πρακτικών επιλογών.
Οι Αστυνοµικές Ακαδηµίες από σχολές εσωτερικής φοίτησης άρχισαν να λειτουργούν ως συνήθη πανεπιστήµια ή ανώτερες σχολές. ∆ηλαδή οι υποψήφιοι αστυνοµικοί, σπουδαστές, παρακολουθούν τα µαθήµατα τους και το µεσηµέρι πηγαίνουν σπίτι τους, διατηρώντας την ιδιωτικότητά τους. Η επιλογή εισαγωγής τους στις ακαδηµίες είναι µέσω Πανελλαδικών. Η επονοµαζόµενη αποστρατιωτικοποίηση της Αστυνοµίας, που έγινε στόχος των διαφόρων αντιλήψεων προοδευτικών δηµοκρατών, εµπεδώθηκε µε την κατάργηση της Ελληνικής Χωροφυλακής και την ενσωµάτωσή της στην Αστυνοµία Πόλεων. Η στρατηγική αυτή δεν επιτρέπει στους πολίτες να εξελιχθούν σε αστυνοµικούς, ενσωµατώνοντας ψυχολογία ρόλου, καθήκοντος και αποστολής.
Ουσιαστικά, οι αστυνοµικοί την ηµέρα της ορκωµοσίας τους δεν είναι κάτι διαφορετικό από δηµόσιους υπαλλήλους µε στολή και µε δικαίωµα να φέρουν όπλο. Αυτά πέραν της κοµµατικοποίησης και της αναξιοκρατίας, που καταστρέφει τις δοµές, το αξιόµαχο και τη συνοχή σωµάτων όπως αυτό της Αστυνοµίας. Ταυτόχρονα, η σχέση των επιτελών των Ακαδηµιών µε τους σπουδαστές είναι ευκαιριακή και επιφανειακή. ∆εν επιτρέπει δηλαδή να έχουν αντίληψη της προσωπικότητάς τους και οι προβληµατικές περιπτώσεις να εντοπίζονται και να αποβάλλονται πριν από την ένταξή τους στο σώµα της Αστυνοµίας. Ακόµα πιο περίπλοκο γίνεται το περιβάλλον µετά την καθιέρωση του θεσµού των ειδικών φρουρών στη λειτουργία της Αστυνοµίας. Η επιλογή αυτών των ανδρών και γυναικών γίνεται µέσα από µια ευνοϊκή µοριοδότηση σε αυτούς που έχουν υπηρετήσει στις Ειδικές ∆υνάµεις των Ενόπλων ∆υνάµεων ή έχουν εργασιακή εµπειρία από εταιρείες security. Ευνοϊκές προβλέψεις υπάρχουν για τη φυσική κατάσταση των προσώπων, που έχει σχέση µε πολλές ώρες στα γυµναστήρια και που όχι σπάνια, τελικά, σχετίζεται και µε πρόσωπα µε βεβαρηµένο παρελθόν σε δουλειές της νύχτας, προστασία και ούτω καθεξής.
Με δεδοµένο ότι η εκπαίδευση των ειδικών φρουρών είναι ταχύρρυθµη και επιφανειακή ως προς τη διαµόρφωση των προσωπικοτήτων ή την εµπέδωση ενός κώδικα καθηκόντων, έχουν εντοπισθεί πολλές προβληµατικές περιπτώσεις στη συνέχεια. Αν θέλουµε να µιλήσουµε σοβαρά για τις προδιαγραφές που θα πρέπει να έχει ο Ελληνας αστυνοµικός και να περιορίσουµε τα σοκ που δεχόµαστε από ειδήσεις όπως αυτή της οικογενείας των αστυνοµικών µε τα κακοποιηµένα παιδιά, που ξεπερνά τους εφιάλτες µας, ή τις άλλες περί διαφθοράς µε την εµπλοκή αστυνοµικών στο οργανωµένο έγκληµα, θα πρέπει να υπάρξει νέα προσέγγιση ως προς τις Αστυνοµικές Ακαδηµίες. Πέραν της αναβάθµισης των σπουδών σε πανεπιστηµιακό επίπεδο ή την ένταξη εκπαίδευσης σε τεχνολογίες αιχµής, µε εργαλεία Τεχνητής Νοηµοσύνης, που είναι εξόχως σηµαντική για το αστυνοµικό έργο και την έρευνα, θα πρέπει να αναδοµηθούν η δοµή και η λειτουργία των Ακαδηµιών. Να ακολουθηθεί το πρότυπο και για τους αστυνοµικούς των στρατιωτικών, µε επιστροφή στην εσωτερική φοίτηση. Ενώ για την περίπτωση των ειδικών φρουρών, αυτή της εκπαίδευσης των υπαξιωµατικών των Ενόπλων ∆υνάµεων.
Ο στόχος είναι η Αστυνοµία να αποκτήσει εκπαιδευµένο, κατάλληλο από πλευράς ψυχολογικής σταθερότητας προσωπικό, µε κώδικα τιµής και ενσυναίσθηση ρόλου και καθήκοντος, αποβάλλοντας τους πολίτες που θα µπορούσαν να καταστούν επικίνδυνοι για την ίδια και την κοινωνία.
Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά
Είναι µια ακατανόητη ιστορία ως προς τη φρίκη της, µε εµπλεκόµενο ζευγάρι αστυνοµικών. Είναι η ελληνική υπόθεση Πελικό επί τα χείρω, αν είναι δυνατόν. Ταυτόχρονα, έρχονται στο φως ιστορίες βαριάς διαφθοράς αστυνοµικών µε το εµπόριο κοκαΐνης, που ακολούθησαν υποθέσεις µε προστασία και εµπλοκές στην greek mafi a. Η Ελληνική Αστυνοµία κάνει καλά τη δουλειά της. Στις γενικές αξιολογήσεις σχετικά µε την αποτελεσµατικότητα των Αστυνοµιών της Ευρώπης, έχει αξιοπρεπή παρουσία. Σε επίπεδο εξοπλισµού ή εκπαίδευσης, µετά τη µεγάλη περιπέτεια των µνηµονίων, που της στέρησαν εξοπλισµούς και προσωπικό, τα πράγµατα έχουν πάρει τον δρόµο τους. Φυσικά, υπάρχουν µισθολογικά ζητήµατα και εκκρεµότητες από το πρόσφατο παρελθόν, που βαθµηδόν θα πρέπει να διορθωθούν.
Υπάρχουν όµως ψυχολογικά ζητήµατα και θέµατα συµπεριφοράς. Παρά τις πολλές προβλέψεις που έχουν θεσµοθετηθεί, το αχανές σώµα των περίπου 55.000 ανθρώπων που φορούν στολές αστυνοµικών και φέρουν όπλο και εξουσία παρουσιάζει δοµικά προβλήµατα, πέραν των διαρθρωτικών και των συνηθισµένων εµπλοκών. Και µπορεί τα διαρθρωτικά ζητήµατα να διορθωθούν, αλλά τα δοµικά στην αξιολόγηση προσωπικού είναι πιο δυσχερές να αντιµετωπισθούν µε νοµοθεσία και κανονισµούς. Μπορεί να πει κάποιος ότι σε µια προβληµατική κοινωνία όπως η ελληνική, ειδικά µετά τη δεκαετία της αποµυθοποίησης και τις τάσεις που έχουν κυριαρχήσει ως ηθικό πλαίσιο έπειτα από την κοινωνική ισοπέδωση των οικογενειακών αξιών και προτύπων, γιατί να µην υπάρξουν προβλήµατα και στο ευρύ σώµα των αστυνοµικών. ∆εν είναι έτσι. Οι εκπρόσωποι του νόµου και της τάξης έχουν ευθύνη ζωής πέραν των υπηρεσιακών καθηκόντων τους. ∆εν είναι δυνατόν να φέρουν στολή και όπλο για ένα 8ωρο και µετά να είναι «δαίµονες».
Ηρθε η ώρα να υπάρξει µια σοβαρή συζήτηση για την όλη κατάσταση που επικρατεί. ∆εν µπορεί κάθε φορά να είναι υπαίτιος για την προσωπική συµπεριφορά και τη διαφθορά του κάθε αστυνοµικού ανά την επικράτεια ο υπουργός, ο υφυπουργός, το Αρχηγείο. Είναι προφανές ότι, ύστερα από δεκαετίες εφαρµογής κάποιων µοντέλων, αυτά δείχνουν στην πράξη ότι απέτυχαν και θα πρέπει να αλλάξουν. Το κρίσιµο ζήτηµα ήταν ότι από τη δεκαετία του 1980 ακόµη οι σοσιαλιστές, που τότε ανέλαβαν την εξουσία, επέλεξαν να µιλήσουν για ένστολους πολίτες αντί για αστυνοµικούς. Αυτό µε το πέρασµα των δεκαετιών εξελίχθηκε από ιδεοληψία σε σειρά πρακτικών επιλογών.
Οι Αστυνοµικές Ακαδηµίες από σχολές εσωτερικής φοίτησης άρχισαν να λειτουργούν ως συνήθη πανεπιστήµια ή ανώτερες σχολές. ∆ηλαδή οι υποψήφιοι αστυνοµικοί, σπουδαστές, παρακολουθούν τα µαθήµατα τους και το µεσηµέρι πηγαίνουν σπίτι τους, διατηρώντας την ιδιωτικότητά τους. Η επιλογή εισαγωγής τους στις ακαδηµίες είναι µέσω Πανελλαδικών. Η επονοµαζόµενη αποστρατιωτικοποίηση της Αστυνοµίας, που έγινε στόχος των διαφόρων αντιλήψεων προοδευτικών δηµοκρατών, εµπεδώθηκε µε την κατάργηση της Ελληνικής Χωροφυλακής και την ενσωµάτωσή της στην Αστυνοµία Πόλεων. Η στρατηγική αυτή δεν επιτρέπει στους πολίτες να εξελιχθούν σε αστυνοµικούς, ενσωµατώνοντας ψυχολογία ρόλου, καθήκοντος και αποστολής.
Ουσιαστικά, οι αστυνοµικοί την ηµέρα της ορκωµοσίας τους δεν είναι κάτι διαφορετικό από δηµόσιους υπαλλήλους µε στολή και µε δικαίωµα να φέρουν όπλο. Αυτά πέραν της κοµµατικοποίησης και της αναξιοκρατίας, που καταστρέφει τις δοµές, το αξιόµαχο και τη συνοχή σωµάτων όπως αυτό της Αστυνοµίας. Ταυτόχρονα, η σχέση των επιτελών των Ακαδηµιών µε τους σπουδαστές είναι ευκαιριακή και επιφανειακή. ∆εν επιτρέπει δηλαδή να έχουν αντίληψη της προσωπικότητάς τους και οι προβληµατικές περιπτώσεις να εντοπίζονται και να αποβάλλονται πριν από την ένταξή τους στο σώµα της Αστυνοµίας. Ακόµα πιο περίπλοκο γίνεται το περιβάλλον µετά την καθιέρωση του θεσµού των ειδικών φρουρών στη λειτουργία της Αστυνοµίας. Η επιλογή αυτών των ανδρών και γυναικών γίνεται µέσα από µια ευνοϊκή µοριοδότηση σε αυτούς που έχουν υπηρετήσει στις Ειδικές ∆υνάµεις των Ενόπλων ∆υνάµεων ή έχουν εργασιακή εµπειρία από εταιρείες security. Ευνοϊκές προβλέψεις υπάρχουν για τη φυσική κατάσταση των προσώπων, που έχει σχέση µε πολλές ώρες στα γυµναστήρια και που όχι σπάνια, τελικά, σχετίζεται και µε πρόσωπα µε βεβαρηµένο παρελθόν σε δουλειές της νύχτας, προστασία και ούτω καθεξής.
Με δεδοµένο ότι η εκπαίδευση των ειδικών φρουρών είναι ταχύρρυθµη και επιφανειακή ως προς τη διαµόρφωση των προσωπικοτήτων ή την εµπέδωση ενός κώδικα καθηκόντων, έχουν εντοπισθεί πολλές προβληµατικές περιπτώσεις στη συνέχεια. Αν θέλουµε να µιλήσουµε σοβαρά για τις προδιαγραφές που θα πρέπει να έχει ο Ελληνας αστυνοµικός και να περιορίσουµε τα σοκ που δεχόµαστε από ειδήσεις όπως αυτή της οικογενείας των αστυνοµικών µε τα κακοποιηµένα παιδιά, που ξεπερνά τους εφιάλτες µας, ή τις άλλες περί διαφθοράς µε την εµπλοκή αστυνοµικών στο οργανωµένο έγκληµα, θα πρέπει να υπάρξει νέα προσέγγιση ως προς τις Αστυνοµικές Ακαδηµίες. Πέραν της αναβάθµισης των σπουδών σε πανεπιστηµιακό επίπεδο ή την ένταξη εκπαίδευσης σε τεχνολογίες αιχµής, µε εργαλεία Τεχνητής Νοηµοσύνης, που είναι εξόχως σηµαντική για το αστυνοµικό έργο και την έρευνα, θα πρέπει να αναδοµηθούν η δοµή και η λειτουργία των Ακαδηµιών. Να ακολουθηθεί το πρότυπο και για τους αστυνοµικούς των στρατιωτικών, µε επιστροφή στην εσωτερική φοίτηση. Ενώ για την περίπτωση των ειδικών φρουρών, αυτή της εκπαίδευσης των υπαξιωµατικών των Ενόπλων ∆υνάµεων.
Ο στόχος είναι η Αστυνοµία να αποκτήσει εκπαιδευµένο, κατάλληλο από πλευράς ψυχολογικής σταθερότητας προσωπικό, µε κώδικα τιµής και ενσυναίσθηση ρόλου και καθήκοντος, αποβάλλοντας τους πολίτες που θα µπορούσαν να καταστούν επικίνδυνοι για την ίδια και την κοινωνία.
Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά
