Η χώρα µας δεν έχει µεγάλα χρονικά περιθώρια να οργανωθεί ώστε να βρεθεί στην πρώτη βαθµίδα της εποχής της τεχνητής νοηµοσύνης, που ήδη έχει ξεκινήσει µε γοργούς ρυθµούς. Η Ελλάδα στην προκειµένη περίπτωση δεν καλείται µόνο να προλάβει το µέλλον αλλά και να αναστρέψει τις εµπλοκές του παρελθόντος. Ακριβώς επειδή δεν κατόρθωσε να αξιοποιήσει στρατηγικά την ευκαιρία της εποχής µετά το τέλος του Ψυχρού Πολέµου και της χρηµατοοικονοµικής παγκοσµιοποίησης, τόσο στο βιοτικό επίπεδο όσο και στους οικονοµικούς δείκτες, τώρα δεν θα πρέπει πλέον να κάνει βήµατα προς τα εµπρός αλλά άλµατα.

Είναι γεγονός ότι στο παρόν κατώφλι της ιστορίας η Ελλάδα, µέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς και του ΝΑΤΟ, δείχνει πολύ συγκροτηµένη για τα δεδοµένα της αλλά και σε ετοιµότητα για τη νέα εποχή. Έχει πολιτική σταθερότητα, την οποία διασφαλίζουν µε την ψήφο τους οι πολίτες σε τακτικές εκλογές, και διοικείται από µια κυβέρνηση µεταρρυθµιστική και επιµελώς µελετηµένη για το ποια είναι τα στοιχήµατα του µέλλοντος αλλά και οι ευκαιρίες για τη χώρα. Η Ελλάδα στην παρούσα φάση, µε τις ποικίλες γεωπολιτικές ανατροπές, δεν κινδυνεύει από εµφύλιες διαµάχες, ούτε απειλείται από διεθνοπολιτικά παίγνια επιρροής και χειραγώγησης στον υπό διαµόρφωση πολυκεντρικό κόσµο του διεθνούς power game, όπου οι κεντρικοί και ισχυροί παίκτες αναζητούν µε κάθε µέσο την επέκταση των ζωνών επιρροής τους. Η συγκεκριµένη παράµετρος θα πρέπει να αξιολογηθεί ως πολύ σηµαντική.

Για να µην πάµε σε παραδείγµατα του Μεσοπολέµου, όταν σε κρίσιµες καµπές της ιστορίας εµείς στην Ελλάδα ζούσαµε το µεγαλείο του «εθνικού διχασµού» µας, αρκεί να θυµίσουµε τι συνέβαινε το 1989-1990. Όταν ο κόσµος και ειδικά η ∆ύση υιοθετούσε νέα δεδοµένα και η Ευρώπη προωθούσε την οικονοµική και νοµισµατική της ενότητα, στην Ελλάδα -εν µέσω σκανδαλολογίας µε ευκαιριακές κυβερνήσεις συνασπισµού και αδύναµες στη συνέχεια µονοκοµµατικές κυβερνήσεις, εκλογικών νόµων κοµµατικής σκοπιµότητας από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ τότε- δεν µπορούσαµε να διαφύγουµε από τον κύκλο του χάους και της απορρύθµισης. Πάρα το γεγονός ότι τα επόµενα χρόνια, στις αρχές της δεκαετίας του 2000, µε το γύρισµα του αιώνα ενταχθήκαµε στον κύκλο της ΟΝΕ, ωστόσο ακολουθήσαµε διαδροµές αναξιοπιστίας στα δηµόσια οικονοµικά µας και υπερβολής και µαταιοδοξίας στα ιδιωτικά οικονοµικά, µε αποτέλεσµα -σε συνθήκες πλήρους αξιοπιστίας- να καταρρεύσουµε δηµοσιονοµικά, οικονοµικά, κοινωνικά µια δεκαετία αργότερα.

Ο κύκλος αυτός των χαµένων προσδοκιών και των µεγάλων λόγων, που δεν βασίζονταν στη γη και στην πραγµατικότητα, έχει δώσει πλέον µια ωριµότητα στους Έλληνες και προδιαγραφές πιο σοβαρές στο πολιτικό σύστηµα και τη διακυβέρνηση. ∆εν είναι καθόλου τυχαίες οι επιλογές της πλειοψηφίας, που εξελίχθηκαν άσχετα µε τις αξιολογήσεις των κοµµάτων ή κάποιων χαρακτηριζόµενων ως ελίτ. Οι πολίτες ήξεραν γιατί το 2015 υπερψήφισαν δύο φορές µέσα σε λίγους µήνες το αιρετικό σχήµα διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Αλλά ήξεραν και γιατί επέλεξαν αυτοδύναµη διακυβέρνηση Νέας ∆ηµοκρατίας στη συνέχεια, από το 2019 µέχρι και σήµερα, σε δύο τακτικές εκλογικές αναµετρήσεις. Ο εγγυητής της διακυβέρνησης, πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης, σε µια χώρα µε εθνική κατάθλιψη από την εποχή των µνηµονίων και πάγια σηµαντικά δοµικά ζητήµατα στη διάρθρωση του κράτους και της οικονοµίας, οργανώνει την ένταξη της Ελλάδας στον κύκλο της εποχής των τεχνολογιών.

Τα εργαλεία της τεχνητής νοηµοσύνης, οι επενδύσεις και οι διεθνείς συνεργασίες που χρειάζονται για την εξέλιξή τους, η ένταξη της χώρας στις επτά -από την πλευρά της Ευρώπης- που θα αξιοποιήσουν κονδύλια για εργοστάσια τεχνητής νοηµοσύνης, είναι ενδείξεις ότι µπορούµε να προλάβουµε το µέλλον. Ακόµη και τα µηνύµατα της επερχόµενης προεδρίας Τραµπ σε αυτό συντείνουν. Το ζήτηµα όµως είναι, θα µπορέσουµε να αναστρέψουµε τις εµπλοκές που µας κληροδοτούν τα τελευταία 30 χρόνια αποτυχιών;

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή