Η Ελλάδα αποτελεί τη δυτική όχθη της Ανατολικής Μεσογείου. Και ως δυτική δύναµη του ευρωπαϊκού νότου πολιτεύεται. Οι εξελίξεις στη Συρία και η χωρίς ιδιαίτερη αντίσταση πτώση του καθεστώτος Ασαντ έχουν εκτοξεύσει τις φιλοδοξίες της Αγκυρας να «πατήσει» στη ∆αµασκό. Σαφή τα µηνύµατα της παρουσίας Καλίν στην πρωτεύουσα και ο περίπατός του στα τζαµιά µε φερόµενο οδηγό του τον νέο ισχυρό άνδρα της «HTS» και της επόµενης ηµέρας στη Συρία, Αλ Σαράα (Αλ Τζολάνι).

Ο επόµενος στόχος δεν είναι άλλος από τη σφαγή των Κούρδων στον Βορρά, τη δηµιουργία µιας ζώνης πλήρους ελέγχου από τις τουρκικές ένοπλες δυνάµεις στα σύνορα και την πορεία προς τις πύλες της Ανατολικής Ιερουσαλήµ πριν από την απόφαση εκεχειρίας στη σύγκρουση Ισραήλ - «Χαµάς» στη Γάζα, προκειµένου οι Τουρκία να έχει ισχυρό λόγο και παρουσία στις συζητήσεις για παλαιστινιακό κράτος. Ταυτόχρονα, η Τουρκία, ως ισχυρός παράγοντας του ισλαµικού τόξου, όπως αυτό ορίζεται από την ασιατική D8, επιχειρεί να πιέσει την Αίγυπτο να συγκλίνει µε αυτό.

Οι αρχικές τοποθετήσεις από τους ∆υτικούς στα µέτωπα της Συρίας, όπως η δήλωση Τραµπ, αλλά και η ταυτόχρονη παρουσία του απερχόµενου υπουργού των Εξωτερικών, Μπλίνκεν, µε την επικεφαλής της Κοµισιόν, Φον ντερ Λάιεν, µε τις σχετικές δηλώσεις της δεύτερης, ενθάρρυναν ακόµα περισσότερο την αλαζονική διάθεση της Τουρκίας για τον εντυπωσιακά αναβαθµισµένο ρόλο που µπορεί να έχει στις ανατολικές και νότιες όχθες της Μεσογείου, ως προς τη διαµόρφωση µιας «νέας τάξης».

Φυσικά οι Αµερικανοί επιθυµούν στην παρούσα φάση να διασφαλίσουν ηρεµία και µη ένταση στις περιοχές των Κούρδων στον Βορρά της Συρίας, αλλά η Γερµανίδα επικεφαλής της Κοµισιόν ξεπέρασε το εύρος των αρµοδιοτήτων της όταν «ισοσκέλισε» τον «ISIS» στις δηµόσιες δηλώσεις της µε το PKK, αφού για τους Τούρκους οι YPG, οι ένοπλες οµάδες των Κούρδων στη Συρία, ταυτίζονται ως «τροµοκράτες» µε το PKK. Από την πλευρά της, η Ελλάδα, σε µια «στεγασµένη» -θα µπορούσε να χαρακτηρισθεί- διεθνή πολιτική στην περιοχή, έχει ήδη προχωρήσει σε πρώτες επαφές. Από τη µία, ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης βρέθηκε στη Βηρυτό µε τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ -προϋπήρχε ενηµέρωση και συντονισµός µε την ηγεσία του Ισραήλ-, υποστηρίζοντας έµπρακτα και όχι µόνο µέσω δηλώσεων την ανασυγκρότηση της χώρας, την απόκτηση κυριαρχίας στην επικράτεια από την κυβέρνηση και τις ένοπλες δυνάµεις µέχρι τα σύνορα µε το Ισραήλ, αλλά και τον αφοπλισµό της «Χεζµπολάχ» µέσω δυτικής επιµελητείας, στην οποία έχουν δηλώσει διαθεσιµότητα µέχρι τώρα µε στρατιωτικούς εµπειρογνώµονες οι ΗΠΑ, η Γαλλία και πλέον η Ελλάδα, όταν η σταθεροποίηση του Λιβάνου φθάσει στο πεδίο αυτό.

Σχεδόν ταυτόχρονα, ο υπουργός Αµυνας, Ν. ∆ένδιας, πραγµατοποίησε επίσηµη επίσκεψη στο Κατάρ, τον κύριο «παίκτη» στις εξελίξεις στη Συρία, αφού η Ντόχα έχει εξοπλίσει και οργανώσει την «HTS» του Αλ Σαράα και µέσω Τουρκίας, ενώ το εµιράτο έχει και σηµαντική οικονοµική δυνατότητα να συµβάλει στο σχέδιο ανοικοδόµησης στη Συρία. Ο κ. ∆ένδιας σε επαφές µε τον πρωθυπουργό και τους αρµόδιους υπουργούς των Αλ Θάνι τυποποίησε συµβατικά τις θετικές σχέσεις που διατηρεί µε το Κατάρ η Ελλάδα και επέκτεινε το παζλ των διµερών συµµαχιών µε χώρες της περιοχής, όπως τα Αραβικά Εµιράτα, η Σαουδική Αραβία και αραβικά κράτη του Κόλπου.

Στην επίσηµη τοποθέτηση της Ελλάδας για την επόµενη ηµέρα στη Συρία, ύστερα από κάποιο χρονικό διάστηµα περίσκεψης και διαβουλεύσεων µε δυτικές χώρες και αραβικές ηγεσίες, δείχνει ότι υπάρχει σαφήνεια. Μένοντας στην ενηµέρωση του υπουργού Εξωτερικών, κ. Γεραπετρίτη, σχετικά σηµειώνεται: «Η Ελλάδα τοποθετήθηκε σαφώς ότι αυτήν τη στιγµή εκείνο που προέχει είναι να διασφαλισθεί η µετάβαση στη δηµοκρατική οµαλότητα. Το οποίο σηµαίνει ότι θα πρέπει να υπάρξει συµπεριληπτική διοίκηση, η οποία θα περιλαµβάνει όλα τα µέρη. Εδαφική ακεραιότητα για τη Συρία, εγγυηµένη και απαλλαγµένη από εξωτερικούς δρώντες».

Η Ελλάδα έχει ταυτόχρονα λόγους να βλέπει µε αισιοδοξία την περαιτέρω ενεργοποίηση της Γαλλίας στα ζητήµατα της επόµενης ηµέρας στη Συρία (επόµενη συνεδρίαση της ∆ιεθνούς ∆ιάσκεψης για τη Συρία στο Παρίσι), αφού µάλιστα οι συγκεκριµένες περιοχές στην Ανατολή υπήρξαν εδάφη γαλλικής επιρροής στην αποικιακή εποχή, αλλά και στη συνέχεια, ενώ η Ελλάδα πάντα επιδιώκει εναρµόνιση µε τη γαλλική στρατηγική στην ευρωπαϊκή πλευρά της ∆ύσης. ∆εν θα πρέπει να µείνει απαρατήρητη, ταυτόχρονα, στα της Συρίας η κοινή πρωτοβουλία, που προωθεί ο Ελληνας πρωθυπουργός, στο πλαίσιο της πολιτικής διαβούλευσης στα ευρωπαϊκά όργανα αποφάσεων, της Ελλάδας, της Κύπρου και της Αυστρίας να υπάρξει ειδικός εκπρόσωπος της Ε.Ε στη ∆αµασκό, συνοδευόµενος από εκπροσώπους των κρατών-µελών για την πορεία εκδηµοκρατισµού, εσωτερικής ασφάλειας και ανοικοδόµησης της χώρας.

Πέραν όλων αυτών, η Ελλάδα, µετά το αδιέξοδο που κατεγράφη στις συνοµιλίες µε την Τουρκία για τα θέµατα των ζωνών εθνικής κυριαρχίας και οικονοµικής εκµετάλλευσης σε Αιγαίο και Μεσόγειο, θα ήταν λογικό να κάνει κάποιες πολύ συγκεκριµένες κινήσεις και επιλογές εθνικού ενδιαφέροντος, πριν η Αγκυρα επιστρέψει στους µαξιµαλισµούς περί «γαλάζιας πατρίδας». Συγκεκριµένα, η Ελλάδα µε αποφασιστικότητα σε πρώτη φάση θα πρέπει να υιοθετήσει και να αναδείξει τους ευρωπαϊκούς χάρτες µε τις ΑΟΖ, που συµπεριλαµβάνουν και τις ελληνικές περιοχές και βασίζονται στον γνωστό «χάρτη της Σεβίλλης». Σε αυτήν τη βάση θα µπορούσε να εξελιχθεί η συζήτηση για consensus σχετικά µε την Τουρκία ή η προσφυγή σε διεθνή διαµεσολάβηση και σε καµία άλλη.

Ταυτόχρονα, θα πρέπει να διευρύνει τις ζώνες πλήρους εθνικής κυριαρχίας από τα 6 ν.µ. στα 10 ν.µ., κλείνοντας το νοµικό κενό µεταξύ εναέριου και θαλάσσιου χώρου, ώστε η επικράτεια της χώρας στη θάλασσα και για το ΝΑΤΟ να καταγραφεί από τα 6 ν.µ. στα 10 ν.µ.

Τέλος, να προχωρήσει µε µεγαλύτερη συνέπεια την πόντιση των καλωδίων ηλεκτρικού ρεύµατος στη διαδροµή προς Κύπρο-Ισραήλ, από τη µία, προς την Ασία και µε την Αίγυπτο προς την Αφρική. Με τον τρόπο αυτόν και σε ένα περιβάλλον ραγδαίων γεωπολιτικών περιφερειακών εξελίξεων, θα έχει οργανώσει κάποιες από τις πλέον σηµαντικές εθνικές εκκρεµότητες.