Κάνετε λάθος, κ. Γεραπετρίτη!
Άρθρο γνώμης
Η διπλωµατία εξελίσσεται στη βάση του ρεαλισµού, των συσχετισµών ισχύος και πολλές φορές γίνεται κυνική ή έχει «δυο µέτρα και δυο σταθµά»
Ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, ενόψει και της ανάληψης των ευθυνών του µη µόνιµου µέλους του Συµβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ από τη χώρα µας για την επόµενη διετία, έκανε µια σειρά από δηλώσεις προς τον Τύπο. Μεταξύ αυτών προχώρησε στον εξής ορισµό της διπλωµατίας: «Η διπλωµατία είτε διεξάγεται αµιγώς επί τη βάσει του ∆ιεθνούς ∆ικαίου είτε δεν είναι διπλωµατία».
Είπε και άλλα ο καθηγητής της Νοµικής Αθηνών κ. Γεραπετρίτης, που ασκεί καθήκοντα υπουργού Εξωτερικών, όπως το περίφηµο και επαναλαµβανόµενο: «Στο περιβάλλον αστάθειας και αβεβαιότητας (που εξελίσσεται) η Ελλάδα ασκεί εξωτερική πολιτική αρχών και αξιών, µε αποτέλεσµα να είναι αξιόπιστος συνοµιλητής όλων των χωρών, και αυτό θα είναι το µέσο ώστε να πετύχουµε τον στόχο µας, να αποτελέσουµε δηλαδή µια γέφυρα µεταξύ Βορρά και Νότου, Ανατολής και ∆ύσης, να λειτουργήσουµε ως σταθεροποιητικός παράγοντας». Το δεύτερο σχόλιο αρµόζει σε ανώτατο αξιωµατούχο της γραφειοκρατίας του ΟΗΕ και δεν λέει ούτε αντανακλά τίποτα το ενθαρρυντικό για την πορεία, όταν αποτελεί έκφραση του υπουργού Εξωτερικών µιας χώρας της Μεσογείου όπως η Ελλάδα. Είναι µια βάση στρατηγικής κάποιου αιθεροβάµονα γραφειοκράτη που αποφεύγει να πάρει θέση επί των εξελίξεων και δεν βλέπει στο πεδίο συµµάχους και αντιπάλους. Ουδετερότητα στις συνθήκες της Ανατολικής Μεσόγειου δεν υπάρχει. Αλλά ας δούµε µε πιο συγκεκριµένο τρόπο και το πώς ορίζει τη διπλωµατία.
Ο κ. Γεραπετρίτης, ένας εξέχων νοµικός, που καµία σχέση δεν είχε µε τη διεθνή πολιτική ούτε στη θεωρία ούτε στην πράξη πριν του αναθέσει τις συγκεκριµένες αρµοδιότητες ο πρωθυπουργός, συσχετίζει τη διπλωµατία στο πεδίο µε την παρουσία σε ένα διεθνές δικαστήριο ή σε ένα όργανο διεθνούς διαµεσολάβησης για την επίλυση των διαφορών µεταξύ κρατών. Καµία σχέση. Κάποιος πρέπει να εξηγήσει στον κ. καθηγητή ότι η διπλωµατία εξελίσσεται στη βάση του ρεαλισµού των συσχετισµών ισχύος και πολλές φορές γίνεται κυνική ή υπηρετεί αρχές και αξιώµατα του τύπου «δυο µέτρα και δυο σταθµά». Η διπλωµατία συνεχίζεται σε όλα τα πεδία και σε όλες τις συνθήκες, ακόµη και σε συνθήκες πολέµου, όταν καµία έννοια δικαίου δεν εξυπηρετείται. Η διπλωµατία, όταν µάλιστα, όπως στο παρόν, συνδέεται άµεσα µε τη γεωπολιτική, την ανατροπή των σταθερών δεδοµένων και προσβλέπει σε µια επόµενη «τάξη πραγµάτων», υπολογίζει το ∆ιεθνές ∆ίκαιο ως µια παράµετρο, και όχι την κύρια. Η διπλωµατία δεν περιορίζει την πρακτική της σε κάποιον κώδικα δεοντολογίας όπως αυτός του ∆ιεθνούς ∆ικαίου ούτε µπορεί να ταυτισθεί µε το Αστικό ή το Ποινικό ∆ίκαιο, ούτε φυσικά µε το Συνταγµατικό και το ∆ιοικητικό, στην εσωτερική τάξη των κρατών.
Ο κ. Γεραπετρίτης έχει αποδείξει την αρτιότητα των γνώσεών του και την εµπειρία του σε προηγούµενους ρόλους στο πρωθυπουργικό επιτελείο, που συνδέονταν µεταξύ των άλλων µε τη νοµοπαρασκευαστική εργασία. Μετά την αποµάκρυνσή του από το Μαξίµου, τουλάχιστον έξι βασικοί νόµοι έχουν καταπέσει στο Συµβούλιο της Επικρατείας. Αλλά το υπουργείο Εξωτερικών και η άσκηση διπλωµατίας είναι ένα διαφορετικό πεδίο. Αυτό θα έπρεπε να το έχει καταλάβει ήδη ο κ. Γεραπετρίτης µετά τη µακρά πορεία του τελευταίου διµερούς διαλόγου µε την Τουρκία και τις συχνές συζητήσεις του µε τον οµόλογο του, κ. Φιντάν, που είναι φανερό ότι γνωρίζει σε βάθος τι εστί διπλωµατία στο πεδίο, όχι µόνον ως υπουργός Εξωτερικών αλλά και ως επικεφαλής των µυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας την προηγούµενη δεκαετία, µετά την κατάληξη που είχαν στην τελευταία συνάντησή τους για το κρίσιµο θέµα των ΑΟΖ.
Επί του παρόντος πάντως ο κ. υπουργός ας αφήσει τις φαναριώτικες «καντρίλιες» και ας ακούσει µε µεγαλύτερη προσοχή τα όσα του λέει ο Ισραηλινός οµόλογός του, Γ. Σάαρ, στον δρόµο για το Κά ιρο, όπου θα βρίσκεται τα επόµενα 24ωρα.
Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή
Είπε και άλλα ο καθηγητής της Νοµικής Αθηνών κ. Γεραπετρίτης, που ασκεί καθήκοντα υπουργού Εξωτερικών, όπως το περίφηµο και επαναλαµβανόµενο: «Στο περιβάλλον αστάθειας και αβεβαιότητας (που εξελίσσεται) η Ελλάδα ασκεί εξωτερική πολιτική αρχών και αξιών, µε αποτέλεσµα να είναι αξιόπιστος συνοµιλητής όλων των χωρών, και αυτό θα είναι το µέσο ώστε να πετύχουµε τον στόχο µας, να αποτελέσουµε δηλαδή µια γέφυρα µεταξύ Βορρά και Νότου, Ανατολής και ∆ύσης, να λειτουργήσουµε ως σταθεροποιητικός παράγοντας». Το δεύτερο σχόλιο αρµόζει σε ανώτατο αξιωµατούχο της γραφειοκρατίας του ΟΗΕ και δεν λέει ούτε αντανακλά τίποτα το ενθαρρυντικό για την πορεία, όταν αποτελεί έκφραση του υπουργού Εξωτερικών µιας χώρας της Μεσογείου όπως η Ελλάδα. Είναι µια βάση στρατηγικής κάποιου αιθεροβάµονα γραφειοκράτη που αποφεύγει να πάρει θέση επί των εξελίξεων και δεν βλέπει στο πεδίο συµµάχους και αντιπάλους. Ουδετερότητα στις συνθήκες της Ανατολικής Μεσόγειου δεν υπάρχει. Αλλά ας δούµε µε πιο συγκεκριµένο τρόπο και το πώς ορίζει τη διπλωµατία.
Ο κ. Γεραπετρίτης, ένας εξέχων νοµικός, που καµία σχέση δεν είχε µε τη διεθνή πολιτική ούτε στη θεωρία ούτε στην πράξη πριν του αναθέσει τις συγκεκριµένες αρµοδιότητες ο πρωθυπουργός, συσχετίζει τη διπλωµατία στο πεδίο µε την παρουσία σε ένα διεθνές δικαστήριο ή σε ένα όργανο διεθνούς διαµεσολάβησης για την επίλυση των διαφορών µεταξύ κρατών. Καµία σχέση. Κάποιος πρέπει να εξηγήσει στον κ. καθηγητή ότι η διπλωµατία εξελίσσεται στη βάση του ρεαλισµού των συσχετισµών ισχύος και πολλές φορές γίνεται κυνική ή υπηρετεί αρχές και αξιώµατα του τύπου «δυο µέτρα και δυο σταθµά». Η διπλωµατία συνεχίζεται σε όλα τα πεδία και σε όλες τις συνθήκες, ακόµη και σε συνθήκες πολέµου, όταν καµία έννοια δικαίου δεν εξυπηρετείται. Η διπλωµατία, όταν µάλιστα, όπως στο παρόν, συνδέεται άµεσα µε τη γεωπολιτική, την ανατροπή των σταθερών δεδοµένων και προσβλέπει σε µια επόµενη «τάξη πραγµάτων», υπολογίζει το ∆ιεθνές ∆ίκαιο ως µια παράµετρο, και όχι την κύρια. Η διπλωµατία δεν περιορίζει την πρακτική της σε κάποιον κώδικα δεοντολογίας όπως αυτός του ∆ιεθνούς ∆ικαίου ούτε µπορεί να ταυτισθεί µε το Αστικό ή το Ποινικό ∆ίκαιο, ούτε φυσικά µε το Συνταγµατικό και το ∆ιοικητικό, στην εσωτερική τάξη των κρατών.
Ο κ. Γεραπετρίτης έχει αποδείξει την αρτιότητα των γνώσεών του και την εµπειρία του σε προηγούµενους ρόλους στο πρωθυπουργικό επιτελείο, που συνδέονταν µεταξύ των άλλων µε τη νοµοπαρασκευαστική εργασία. Μετά την αποµάκρυνσή του από το Μαξίµου, τουλάχιστον έξι βασικοί νόµοι έχουν καταπέσει στο Συµβούλιο της Επικρατείας. Αλλά το υπουργείο Εξωτερικών και η άσκηση διπλωµατίας είναι ένα διαφορετικό πεδίο. Αυτό θα έπρεπε να το έχει καταλάβει ήδη ο κ. Γεραπετρίτης µετά τη µακρά πορεία του τελευταίου διµερούς διαλόγου µε την Τουρκία και τις συχνές συζητήσεις του µε τον οµόλογο του, κ. Φιντάν, που είναι φανερό ότι γνωρίζει σε βάθος τι εστί διπλωµατία στο πεδίο, όχι µόνον ως υπουργός Εξωτερικών αλλά και ως επικεφαλής των µυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας την προηγούµενη δεκαετία, µετά την κατάληξη που είχαν στην τελευταία συνάντησή τους για το κρίσιµο θέµα των ΑΟΖ.
Επί του παρόντος πάντως ο κ. υπουργός ας αφήσει τις φαναριώτικες «καντρίλιες» και ας ακούσει µε µεγαλύτερη προσοχή τα όσα του λέει ο Ισραηλινός οµόλογός του, Γ. Σάαρ, στον δρόµο για το Κά ιρο, όπου θα βρίσκεται τα επόµενα 24ωρα.
Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή
