Η επιλογή του πρωθυπουργού για την επόµενη διετία έχει γίνει φανερή από το τέλος του 2024. Και συγκεκριµένα από τη µεγαλύτερη τελευταία κοινοβουλευτική διαδικασία της συζήτησης του προϋπολογισµού του 2025, που αποτελεί επί της ουσίας ταυτόχρονα και έναν απολογισµό για το πώς κινήθηκε η οικονοµία και οι συνολικές κυβερνητικές πολιτικές το 2024. Ο κ. Μητσοτάκης στη συζήτηση αυτή βρήκε την ευκαιρία να προχωρήσει και σε µια σύνοψη όσων έχουν εξελιχθεί σε βάθος πενταετίας, του συνόλου της διακυβέρνησής του δηλαδή, στην κατεύθυνση της ανασυγκρότησης της χώρας και της ανάκτησης του επιπέδου ευηµερίας που της στέρησε η επιβεβληµένη περιοριστική δηµοσιονοµική στρατηγική της προηγούµενης δεκαετίας.

Ο πρωθυπουργός µάλιστα έχει δείξει όλο το τελευταίο διάστηµα ότι αναγνωρίζει στον ρόλο του το να κεφαλαιοποιεί πολιτικές και να δείχνει στους Έλληνες την πορεία που έχει επιλέξει για τη χώρα και όχι να εξηγεί και να αναλύει νοµοσχέδια, που ουσιαστικά είναι η δουλειά των υπουργών του. Στην παρούσα φάση και, αν λάβουµε υπόψη µας τόσο τις ανακοινώσεις από τα υπουργικά συµβούλια όσο και τη δηµοσιογραφική πληροφόρηση για τα όσα συζητιούνται στο πρωθυπουργικό επιτελείο και τις συναντήσεις µε τους υπουργούς, η διακυβέρνηση θα κινηθεί προς στήριξη της µεσαίας εισοδηµατικής και κοινωνικής τάξης των Ελλήνων, αφήνοντας τη µονοµέρεια των ευπαθών οµάδων. Αυτό είναι λογικό. Γιατί, αφού η οικονοµία αποκτά και διατηρεί θετικά δεδοµένα από χρόνο σε χρόνο και αφού έχει ολοκληρωθεί η πρώτη φάση, που ήταν η στήριξη των ευπαθών από πλευράς εισοδήµατος και συνθηκών καθηµερινότητας οµάδων, τώρα πλέον θα πρέπει η προσοχή της κεντρικής κυβέρνησης αλλά και των περιφερειακών δοµών της αυτοδιοίκησης να κινηθούν στην ενίσχυση της ευηµερίας της µέσης τάξης. Ο όγκος των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων στην Ελλάδα κινείται σε αυτό το πεδίο. Αλλά για να στηριχθεί η µεσαία τάξη, προϋποτίθεται ότι θα αλλάξουν οι επιδοµατικές πολιτικές. Επίσης οι ad hoc οικονοµικές υποστηρίξεις θα πρέπει να λάβουν πιο µόνιµο χαρακτήρα. Οι αυξήσεις στα εισοδήµατα στο δηµόσιο και τον ιδιωτικό τοµέα µε βαθµηδόν µείωση φόρων θα πρέπει να υποστηριχθούν µε κεντρικές πολιτικές ενίσχυσης των εισοδηµάτων και φυσικά των συντάξεων σε µόνιµη βάση ανακτώντας µέρος των απωλειών της µνηµονιακής περιόδου. Αυτό σηµαίνει µεγαλύτερη πεποίθηση στις πολιτικές που υιοθετούνται και µεγαλύτερη εµπιστοσύνη στη θετική πορεία των δεικτών που καταγράφονται και στη βάση των οποίων αξιολογείται η ελληνική οικονοµία, τόσο σε επίπεδο Κοµισιόν όσο και στο πεδίο των διεθνών επενδυτικών οίκων.

Ο κ. Μητσοτάκης, λαµβάνοντας υπόψη τις πληροφορίες που έχουµε στα δηµοσιογραφικά γραφεία, έχει δώσει ήδη κατευθύνσεις και χρόνο στα οικονοµικά επιτελεία του να µελετήσουν µια διαφορετική στρατηγική στη φορολογία, λαµβάνοντας υπόψη και τις τεχνικές δυνατότητες που έχουν αποκτηθεί για τον περιορισµό της φοροδιαφυγής, ώστε µέσα στο 2025 να υπάρξουν στρατηγικές ανακοινώσεις, µε βάθος προοπτικής δηλαδή που θα δώσουν νέα δεδοµένα στα µέσα εισοδήµατα των υπαλλήλων, των ενστόλων, των συνταξιούχων, των επαγγελµατιών και των επιχειρηµατιών περιορισµένου όγκου. Από τις στήλες της εφηµερίδας ήδη προ µηνών έχει τεθεί και το ζήτηµα του περιορισµού των φοροαπαλλαγών, προκείµενου όχι µόνον να προκύψει φορολογική δικαιοσύνη αλλά και να αποκτηθούν πόροι στα δηµόσια οικονοµικά που θα επιτρέψουν τη διάχυση επιπλέον ευηµερίας στα µέσα νοικοκυριά, άρα και περι θώρια επέκτασης της δραστηριότητας των πιο µικρών-µεσαίων επιχειρήσεων οικογενειακού τύπου.

Στη βάση αυτή και µελετώντας τα όσα θα συµβούν στο πρώτο εξάµηνο του 2025 σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο, όπου όλα δείχνουν ρευστά, µε την οικονοµική ζώνη του ευρώ σε καθήλωση, θα πρέπει να υπολογίζουµε σηµαντικές ανακοινώσεις στη ∆ΕΘ του Σεπτεµβρίου, στη πορεία για την κατάρτιση και συζήτηση του προϋπολογισµού του 2026. Στην παρούσα φάση οκτώ υπουργοί θα βρεθούν στο προσκήνιο µε συγκεκριµένα σχέδια νόµου και κυβερνητικές πρωτοβουλίες.