Ο τρόπος που θα κινήσει τη διεθνή πολιτική ο πρόεδρος Τραµπ και η οµάδα του είναι πολύ διαφορετικός από τα συνηθισµένα. ∆εν ξεφεύγει απλώς από τα πρωτόκολλα των διπλωµατών, αλλά έχει µια αµεσότητα και επίδειξη ισχύος που τελικά φέρνει τους αποδέκτες και τους παρατηρητές σε στάση αµηχανίας αρχικά και υποχώρησης και προσαρµογής στη συνέχεια.

Τα «θέλω» των ΗΠΑ προς τους συµµάχους και τους ανταγωνιστές τους έχουν τη µορφή επιχειρηµατικών deals. Χωρίς µάλιστα τις «φιοριτούρες» της συνήθους ευρωπαϊκής, προσχηµατικής σχολής στις συζητήσεις µεταξύ επιχειρηµατικών οµίλων. Είναι σαν να βρίσκεσαι στο Τέξας και να κλείνεις συµφωνίες. Σε µια πρώτη φάση, όπως γίνεται απολύτως φανερό και πριν από την ορκωµοσία του νέου προέδρου των ΗΠΑ, προτού δηλαδή αναλάβει έργο και ρόλο η κυβέρνηση που ο ίδιος ο Ντ. Τραµπ έχει επιλέξει, ο πρόεδρος και ο επιχειρηµατίας Μασκ, σε ρόλο πιο προβοκατόρικο και πιο έκκεντρο από τον Τραµπ, θέτουν ζητήµατα διεθνούς εξέλιξης και αναδιάταξης, «εκπαιδεύοντας» ηγεσίες και συµφέροντα σε ένα παζάρι αµεσότητας µε διλήµµατα του τύπου «take it or leave it».

Είναι µια διαπραγµάτευση επίδειξης ισχύος σε µια βάση win-win, που όµως τους κανόνες της συζήτησης -«παζάρι» θυµίζει- τους θέτει από την αφετηρία ο πιο ισχυρός από τους δυο: οι ΗΠΑ. Η νέα αυτή Αµερική δείχνει ήδη τους αρχικούς στόχους της. Στη γειτονία της. Επιθυµεί τον Καναδά ως 51η πολιτεία και το ζητά ξεκάθαρα. Με επίσηµες δηλώσεις.

Το δίληµµα απλό. Είτε δασµοί της τάξης του 25%, για να περάσουν τα προϊόντα του Καναδά τα σύνορα µε τις ΗΠΑ, άρα οικονοµική κρίση, είτε ένταξη του Καναδά στις ΗΠΑ. Προαπαιτούµενο ήταν να φύγει το «καµάρι» της παγκοσµιοποίησης, από την οµάδα των φιλελευθέρων, ο πρωθυπουργός µέχρι και πριν από λίγα 24ωρα Τζ. Τριντό. Και πράγµατι αποχώρησε από την ηγεσία της χώρας πριν ακόµη ορκιστεί ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ. Το αίτηµα για ένταξη επαναλαµβάνεται για όποιους και αν τον διαδεχθούν. Μάλιστα ο Ι. Μασκ, απαντώντας σε µια επίδειξη αυταρέσκειας του Τριντό περί µηδενικής πιθανότητας να ενταχτεί ο Καναδάς στις ΗΠΑ, τον σχολίασε εντελώς περιφρονητικά : «Κοριτσάκι µου (σ.σ.: είναι δηλωµένος οµοφυλόφιλος ο Τριντό), δεν είσαι πια κυβερνήτης του Καναδά».

Η Αµερική εξάλλου δείχνει ότι επιθυµεί να θέσει στην άµεση επιρροή της το Μεξικό. Σε µια πρώτη φάση µετονοµάζει τον Κόλπο του Μεξικού Κόλπο της Αµερικής. Τα υπόλοιπα έρχονται. Οι ΗΠΑ για λόγους εθνικής και οικονοµικής ασφάλειας επιζητούν την ένταξη της Γροιλανδίας στις ΗΠΑ. Αυτή την κατέχει για περίπου έξι αιώνες η ∆ανία. Η πρόταση από την πλευρά του Τραµπ είναι η Γροιλανδία µε ορυκτό πλούτο και εγγύτητα µε την Αρκτική να εξαγορασθεί ως ιδιοκτησία αλλιώς θα καταληφθεί στρατιωτικά. Γεωπολιτική και µπίζνες ονοµάζεται αυτό. Κάτι τέτοιο θα συµβεί και µε τη σηµαντική για τις ΗΠΑ διώρυγα του Παναµά, που επιχειρεί να ελέγξει η Κίνα. Έχει παραχωρηθεί από την εποχή της προεδρίας Κάρτερ από τις ΗΠΑ στον Παναµά.

Τώρα οι ΗΠΑ ανησυχούν για τον έλεγχο της διώρυγας. Είτε θα τους επιστραφεί είτε θα καταληφθεί. Τα όσα συµβαίνουν µε τον Καναδά ή το Μεξικό είναι το πρώτο πιάτο στην παγκόσµια αναδιάρθρωση στην εποχή Τραµπ. Το κυρίως µενού φυσικά είναι η Ευρώπη. Οι ΗΠΑ θεωρούν, προφανώς βασίµως, ότι δικαιούνται την ηγεµονία στη ∆ύση. Θα υπάρξει ένα παρόµοιο δίληµµα προς τους Ευρωπαίους. Είτε δασµοί και καταστροφή είτε πλήρης εναρµόνιση µε τις ΗΠΑ σε µια νέα ατλαντική κοινότητα, παρόµοια µε εκείνη του ΝΑΤΟ στον στρατιωτικό τοµέα. Χωρίς πράσινους και φιλελεύθερους στις ηγεσίες των χωρών, δουλειά του Μασκ αυτή.

∆εν είναι videogame. Είναι η νέα πραγµατικότητα. Και όποιος καταλαβαίνει καταλαβαίνει…


*Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή