Ο Ευ. Βενιζέλος, πολιτική προσωπικότητα πολωτική, αυτοαναφορική, πληθωριστική, αλαζονική, υπεροπτική, δεν έχει τις προδιαγραφές για την ανάληψη του συµβολικού πολιτειακού αξιώµατος του Προέδρου της ∆ηµοκρατίας.

Αν η µέχρι και σήµερα Πρόεδρος Κατερίνα Σακελλαροπούλου κρίθηκε και κατακρίθηκε, ακριβώς επειδή δηµιούργησε πόλωση στην κοινωνία και το έθνος αντί συνοχής, µε τη συµµετοχή της σε ιδιωτικό δείπνο το βράδυ της ψήφισης του νόµου περί του γάµου των οµοφύλων, τέτοια φαινόµενα και εκφάνσεις θα καταστούν στην καλύτερη περίπτωση εβδοµαδιαία, για να µην πούµε καθηµερινότητα, σε µια περίπτωση πενταετούς παραµονής του απόµαχου πολιτικού Ευ. Βενιζέλου στο Μέγαρο της Ηρώδου Αττικού.

Όσες διαβεβαιώσεις και αν δώσει ο εκ Θεσσαλονίκης ορµώµενος καθηγητής Συνταγµατικού ∆ικαίου, πρώην βουλευτής, υπουργός, αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και συγκυβερνήτης µε τον Αντ. Σαµαρά της χώρας την προηγούµενη δεκαετία, αποκλείεται να αποδειχθεί συνεπής µε τις διαβεβαιώσεις του. Είναι η φύση του τέτοια. Είναι η έπαρσή του αυτής της έκτασης που εκ των πραγµάτων είναι αδύνατον να παραµένει σιωπηλός στις εξελίξεις, όπως επιτάσσει ο χωρίς αποφασιστικές αρµοδιότητες θεσµικός ρόλος που συζητάµε.

Πέραν των άλλων, ο Ευ. Βενιζέλος αποτελεί µία απολύτως αντιπαθή πολιτική προσωπικότητα για τον λαό. Μπορεί να προβάλλεται ως χαρισµατικός από µερίδα του πολιτικού συστήµατος της Κεντροαριστεράς και της Κεντροδεξιάς, ενώ ασκούνται ασφυκτικές πιέσεις -ιδιοτελείς στη βάση τους- προς τον πρωθυπουργό από οικονοµικούς και µιντιακούς κύκλους επιρροής για την επιλογή του, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών επανειληµµένα έχει δείξει στο πρακτικό πολιτικό πεδίο διά της ψήφου τη δική της τοποθέτηση. Στην περίπτωση λοιπόν που προκριθεί ο Ευ. Βενιζέλος για Πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας την επόµενη πενταετία, ο κοινωνικός διχασµός και η απόκλιση από τη διακυβέρνηση της χώρας συνολικά δεν θα είναι µόνον εντυπωσιακά αλλά και προβλέψιµα.

Ο κόσµος µάλιστα, και αυτό θα πρέπει να το λάβει υπόψη του ο πρωθυπουργός, δεν θα χρεώσει στη συγκυρία ή στη δυστοπία από πλευράς προσωπικοτήτων την επιλογή αλλά στον ίδιο. Γιατί ο κ. Μητσοτάκης θα λάβει την απόφαση και κανείς από αυτούς που εισηγούνται ή τον πιέζουν για µια επιλογή Βενιζέλου για την Προεδρία της ∆ηµοκρατίας δεν λαµβάνει ευθύνη, πολιτική, θεσµική ή λειτουργική, για τη συνέχεια.

Πέραν αυτού, ο πρωθυπουργός εν γνώσει του θα δηµιουργήσει χωρίς λόγο ζητήµατα πολιτικής και πολιτειακής αµφισβήτησης στη σταθερότητα και την κανονικότητα της διακυβέρνησης της χώρας, στις κρίσιµες και απρόβλεπτες διεθνείς και ευρωπαϊκές συνθήκες που επικρατούν, την οποία µε την ψήφο της η πλειοψηφία των Ελλήνων έχει αναθέσει υπό την ευθύνη του. Το γεγονός ότι η προσωπική, πολιτειακού χαρακτήρα, επιλογή του για το πρόσωπο του επόµενου Προέδρου της ∆ηµοκρατίας θα καθορίσει την πορεία των εξελίξεων µεγιστοποιεί την αρµοδιότητά του για την παραπέρα πορεία της χώρας. Για το αν θα υπάρξει δηλαδή µεγαλύτερη συνοχή και συνέπεια στην κοινωνία ή διχαστική χαοτική απορρύθµιση.

Υπάρχουν πολιτικές προσωπικότητες που εκ της φύσεώς τους αλλά και της πολιτικής πορείας τους συνάδουν µε τη λειτουργία του πολιτειακού θεσµού του Προέδρου της ∆ηµοκρατίας. Ο κ. Βενιζέλος δεν ανήκει σε αυτές. Όπως άλλωστε και ο κ. Σαµαράς από τη ∆εξιά. Τα υπόλοιπα είναι ευθύνη του νοµιµοποιηµένου συστήµατος ηγεσίας της χώρας για το πώς θα καθορισθούν. Εύστροφος, έµπειρος και απολύτως διαφορετικών προσεγγίσεων από τη στήλη αρθρογράφος έκλεινε χθες το ηµερήσιο σηµείωµά του ως εξής σχετικά: «Σίγουρα πάντως δεν βγάζουµε Πρόεδρο που θα υποδύεται τον πρωθυπουργό ή την αντιπολίτευση. Καµία αντίρρηση λοιπόν να λέµε καµία µπιπ να περνάει η ώρα. Αλλά όχι να ανοίξουµε και πολιτειακό για πλάκα»! Υιοθετούµε πλήρως την προσέγγισή του…

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 14/01/2025