Οι επιλογές του πρωθυπουργού θωράκισαν τη σταθερότητα
Άρθρο γνώμης
Ο Μητσοτάκης πρότεινε τον Τασούλα µε ένα συγκεκριµένο σκεπτικό: "Σε ένα ταραγµένο διεθνές περιβάλλον η πατρίδα χρειάζεται Πρόεδρο µε µακρά διαδροµή στα κοινά και µε σαφή πολιτικά χαρακτηριστικά"
Αν λάβουµε υπόψη τα δεδοµένα και τα στοιχήµατα της εποχής και της συγκυρίας, το ποιος θα επιλεγεί για επόµενος Πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας και πολύ περισσότερο πρόεδρος στο ελληνικό Κοινοβούλιο θα κρινόταν ως δευτερεύον ή τριτεύον ζήτηµα.
Όµως στην ασφυκτική ατµόσφαιρα των φιλοδοξιών και των ισορροπιών της ελληνικής πολιτικής αυτά είναι τα δεσπόζοντα θέµατα και όχι τα µεγάλα και σπουδαία που αφορούν τη χώρα. Σε αυτή την πραγµατικότητα ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης, και εγγυητής ουσιαστικά της σταθερότητας και της διακυβέρνησης της χώρας, ήταν υποχρεωµένος να ασχοληθεί µε σπουδή για το ποιον θα επέλεγε ως πρόταση για Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας. Ως σηµαντικό και για τη συνοχή του κόµµατος της πλειοψηφίας, της Νέας ∆ηµοκρατίας, µπορεί να εκτιµηθεί και το ποιος θα επιλεγόταν για πρόεδρος του Κοινοβουλίου.
Ο κ. Μητσοτάκης πολύ καιρό τώρα είχε τοποθετηθεί ότι η πρότασή του για τον επόµενο Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας θα γινόταν στον κατάλληλο χρόνο. Αυτός ήταν προσδιορισµένος από το ίδιο το συνταγµατικό πλαίσιο και ουσιαστικά προδιαγραφόταν για τη χθεσινή ηµεροµηνία. Ο κ. Μητσοτάκης πολλούς µήνες τώρα στη λογική αυτή είχε αποτρέψει θεσµικά να ξεκινήσει νωρίς µια τέτοια συζήτηση.
Η παρότρυνση του πρωθυπουργού δεν εισακούσθηκε από το σύστηµα της πολιτικής και των µίντια και το γαϊτανάκι των ονοµάτων και των σεναρίων για την επόµενη Προεδρία της ∆ηµοκρατίας… περίσσεψε. Η ανησυχία του για µικροπολιτικές καντρίλιες και περιπλοκές δικαιώθηκε. Από την πλευρά του κράτησε σταθερή στάση απέναντι στη σεναριολογία και την ονοµατολογία όπου για µεγάλο χρονικό διάστηµα είχε επικεντρωθεί η µικροπολιτική των σεναρίων και δεν επέτρεψε να τον εµπλέξουν µε πρόσωπα που αυτός θα προτιµούσε. Ακόµη και ελάχιστες ώρες πριν από τις χθεσινές πολύ σοβαρές, πολύ θεσµικές και πολύ συγκροτηµένες ανακοινώσεις του δεν επέτρεψε µε τη στάση του δική του εµπλοκή.
Ο πρωθυπουργός τελικά αποφάσισε να προτείνει ως επόµενο Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας τον τρίτο πολιτειακό παράγοντα, τον πρόεδρο του Κοινοβουλίου κ. Κ. Τασούλα. ∆εν επέλεξε γυναίκα, όπως φερόταν ότι θα προτιµούσε. ∆εν επέλεξε πρόσωπο-έκπληξη, εκτός πολιτικής, όπως ενδεχοµένως ήταν η αρχική του πρόθεση. ∆εν επέλεξε προσωπικότητα από τον χώρο της Κεντροαριστεράς όπως πολλοί, ακόµη και από το στενό επιτελείο του, τον παρότρυναν.
Ο κ. Μητσοτάκης προτείνει τον κ. Τασούλα εκφράζοντας ένα πολύ συγκεκριµένο σκεπτικό: «Σε ένα ταραγµένο διεθνές περιβάλλον η πατρίδα χρειάζεται Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας µε µακρά διαδροµή στα κοινά και µε σαφή πολιτικά χαρακτηριστικά».
Ταυτόχρονα ανακοίνωσε µια πρόταση για τη συνταγµατική αναθεώρηση που ξεκινά. Μια θητεία για τον εκάστοτε Πρόεδρο µε εξαετή και όχι πενταετή διάρκεια. Ο κ. Τασούλας, µε µακρά κοινοβουλευτική πορεία 25 ετών, σειρά από θητείες σε υπουργεία και τρεις φορές πρόεδρος του Κοινοβουλίου από το 2019, µε πολύ αυξηµένες πλειοψηφίες, µε ρίζες στην αβερωφική ∆εξιά ως Ηπειρώτης, έχει όλα τα εχέγγυα να υπηρετήσει τον ανώτατο πολιτειακό θεσµό.
∆εν προέρχεται βέβαια από το ΠΑΣΟΚ και αυτό δηµιουργεί δυσανεξία στους κύκλους εκείνους των ελίτ της Ελλάδας που θεωρούν ότι για να είναι νοµιµοποιηµένο κάποιο πρόσωπο ή κόµµα στην εξουσία της χώρας θα πρέπει να έχει στα συρτάρια του καµία πράσινη κοµµατική ταυτότητα ή να διατηρεί µια σχέση στοργής και υποταγής µε την Κεντροαριστερά. Από την άλλη πλευρά, στο υψηλότερο έδρανο του Κοινοβουλίου θα βρεθεί πλέον ένας εκ των παλαιότερων κοινοβουλευτικών, µε µακρά θητεία στο προεδρείο του σώµατος, ο κ. Ν. Κακλαµάνης. Η Νέα ∆ηµοκρατία µε την ορθή αυτή λειτουργικά επιλογή ανακτά και τη συνοχή της µεταξύ Κέντρου και ∆εξιάς.
Ο κ. Μητσοτάκης, ένας σοβαρός άνθρωπος, µεθοδικός πολιτικός και συγκροτηµένος πρωθυπουργός, µε τις επιλογές του θωρακίζει τη συνοχή της πλειοψηφίας, άρα και τη σταθερότητα της διακυβέρνησης. Και αυτό ήταν το ζητούµενο…
Όµως στην ασφυκτική ατµόσφαιρα των φιλοδοξιών και των ισορροπιών της ελληνικής πολιτικής αυτά είναι τα δεσπόζοντα θέµατα και όχι τα µεγάλα και σπουδαία που αφορούν τη χώρα. Σε αυτή την πραγµατικότητα ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης, και εγγυητής ουσιαστικά της σταθερότητας και της διακυβέρνησης της χώρας, ήταν υποχρεωµένος να ασχοληθεί µε σπουδή για το ποιον θα επέλεγε ως πρόταση για Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας. Ως σηµαντικό και για τη συνοχή του κόµµατος της πλειοψηφίας, της Νέας ∆ηµοκρατίας, µπορεί να εκτιµηθεί και το ποιος θα επιλεγόταν για πρόεδρος του Κοινοβουλίου.
Ο κ. Μητσοτάκης πολύ καιρό τώρα είχε τοποθετηθεί ότι η πρότασή του για τον επόµενο Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας θα γινόταν στον κατάλληλο χρόνο. Αυτός ήταν προσδιορισµένος από το ίδιο το συνταγµατικό πλαίσιο και ουσιαστικά προδιαγραφόταν για τη χθεσινή ηµεροµηνία. Ο κ. Μητσοτάκης πολλούς µήνες τώρα στη λογική αυτή είχε αποτρέψει θεσµικά να ξεκινήσει νωρίς µια τέτοια συζήτηση.
Η παρότρυνση του πρωθυπουργού δεν εισακούσθηκε από το σύστηµα της πολιτικής και των µίντια και το γαϊτανάκι των ονοµάτων και των σεναρίων για την επόµενη Προεδρία της ∆ηµοκρατίας… περίσσεψε. Η ανησυχία του για µικροπολιτικές καντρίλιες και περιπλοκές δικαιώθηκε. Από την πλευρά του κράτησε σταθερή στάση απέναντι στη σεναριολογία και την ονοµατολογία όπου για µεγάλο χρονικό διάστηµα είχε επικεντρωθεί η µικροπολιτική των σεναρίων και δεν επέτρεψε να τον εµπλέξουν µε πρόσωπα που αυτός θα προτιµούσε. Ακόµη και ελάχιστες ώρες πριν από τις χθεσινές πολύ σοβαρές, πολύ θεσµικές και πολύ συγκροτηµένες ανακοινώσεις του δεν επέτρεψε µε τη στάση του δική του εµπλοκή.
Ο πρωθυπουργός τελικά αποφάσισε να προτείνει ως επόµενο Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας τον τρίτο πολιτειακό παράγοντα, τον πρόεδρο του Κοινοβουλίου κ. Κ. Τασούλα. ∆εν επέλεξε γυναίκα, όπως φερόταν ότι θα προτιµούσε. ∆εν επέλεξε πρόσωπο-έκπληξη, εκτός πολιτικής, όπως ενδεχοµένως ήταν η αρχική του πρόθεση. ∆εν επέλεξε προσωπικότητα από τον χώρο της Κεντροαριστεράς όπως πολλοί, ακόµη και από το στενό επιτελείο του, τον παρότρυναν.
Ο κ. Μητσοτάκης προτείνει τον κ. Τασούλα εκφράζοντας ένα πολύ συγκεκριµένο σκεπτικό: «Σε ένα ταραγµένο διεθνές περιβάλλον η πατρίδα χρειάζεται Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας µε µακρά διαδροµή στα κοινά και µε σαφή πολιτικά χαρακτηριστικά».
Ταυτόχρονα ανακοίνωσε µια πρόταση για τη συνταγµατική αναθεώρηση που ξεκινά. Μια θητεία για τον εκάστοτε Πρόεδρο µε εξαετή και όχι πενταετή διάρκεια. Ο κ. Τασούλας, µε µακρά κοινοβουλευτική πορεία 25 ετών, σειρά από θητείες σε υπουργεία και τρεις φορές πρόεδρος του Κοινοβουλίου από το 2019, µε πολύ αυξηµένες πλειοψηφίες, µε ρίζες στην αβερωφική ∆εξιά ως Ηπειρώτης, έχει όλα τα εχέγγυα να υπηρετήσει τον ανώτατο πολιτειακό θεσµό.
∆εν προέρχεται βέβαια από το ΠΑΣΟΚ και αυτό δηµιουργεί δυσανεξία στους κύκλους εκείνους των ελίτ της Ελλάδας που θεωρούν ότι για να είναι νοµιµοποιηµένο κάποιο πρόσωπο ή κόµµα στην εξουσία της χώρας θα πρέπει να έχει στα συρτάρια του καµία πράσινη κοµµατική ταυτότητα ή να διατηρεί µια σχέση στοργής και υποταγής µε την Κεντροαριστερά. Από την άλλη πλευρά, στο υψηλότερο έδρανο του Κοινοβουλίου θα βρεθεί πλέον ένας εκ των παλαιότερων κοινοβουλευτικών, µε µακρά θητεία στο προεδρείο του σώµατος, ο κ. Ν. Κακλαµάνης. Η Νέα ∆ηµοκρατία µε την ορθή αυτή λειτουργικά επιλογή ανακτά και τη συνοχή της µεταξύ Κέντρου και ∆εξιάς.
Ο κ. Μητσοτάκης, ένας σοβαρός άνθρωπος, µεθοδικός πολιτικός και συγκροτηµένος πρωθυπουργός, µε τις επιλογές του θωρακίζει τη συνοχή της πλειοψηφίας, άρα και τη σταθερότητα της διακυβέρνησης. Και αυτό ήταν το ζητούµενο…
*Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή
