Η επιστροφή στο έθνος και η ευθύνη των πολιτικών
Άρθρο γνώμης
Το γεγονός ότι διατηρούµε σταθερή διακυβέρνηση µε απορρυθµισµένη αντιπολίτευση στην ουσία δεν απασχολεί κανέναν µέσο πολίτη σοβαρά
Μενελαος Τασιοπουλος
Οι Έλληνες το 2029 θέλουν να είναι στους νικητές της νέας εποχής που ξεκινά. ∆εξιοί, αριστεροί και κεντρώοι. ∆εν χρειάζονται ιδιαίτερες δηµοσκοπήσεις για να γίνει αντιληπτό αυτό. Ύστερα από ήττες, επώδυνους συµβιβασµούς και θυσίες δεκαετιών επιθυµούν να βρεθούν στη φωτεινή πλευρά του φεγγαριού στην αρχή της περιόδου 2030-2050. Αυτή την αντίληψη θα πρέπει να την κατανοήσουν µε επάρκεια οι πολιτικοί, είτε βρίσκονται στην κυβερνητική πλειοψηφία είτε στην αριστερή ή τη δεξιά αντιπολίτευση.
Η λογική που για δεκαετίες επικρατεί, σύµφωνα µε την οποία είναι νοµιµοποιηµένο το γεγονός ότι αφού εκλέγονται στο Κοινοβούλιο, ελληνικό ή ευρωπαϊκό, ασχολούνται και λειτουργούν αποκλειστικά για την επανεκλογή τους ή τον πλουτισµό τους, θα πρέπει να καταλάβουν ότι δεν ισχύει πλέον στις υπό διαµόρφωση συνθήκες. Η απαίτηση των πολιτών είναι να πάψουν να αντιµετωπίζονται ως πληβείοι.
Αυτό αφορά την καθηµερινότητά τους και την κατάσταση του κράτους και της οικονοµίας. ∆εν σηµαίνει ότι όλα ξαφνικά θα είναι τέλεια, αλλά ότι καταβάλλεται και θα συνεχίσει να εξελίσσεται η συλλογική προσπάθεια της αναβάθµισης της ισχύος της χώρας και η βελτίωση του επιπέδου ευηµερίας. Είναι σοβαρό το γεγονός ότι οι πολιτικοί για παράδειγµα του ΠΑΣΟΚ ή του ΣΥΡΙΖΑ ή άλλων πολιτικών σχηµατισµών πιο περιορισµένων θα πρέπει να δουν τη σχέση εµπιστοσύνης που διατηρεί ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης όχι µόνο µε τους ψηφοφόρους του κόµµατος αλλά µε το σύνολο των πολιτών. Ο πρωθυπουργός εξηγεί τι θα κάνει, πότε θα το κάνει και γιατί θα το κάνει.
Οι πολίτες, ακόµη και αυτοί που δεν τον ψηφίζουν, παρακολουθούν και βιώνουν αυτό που γίνεται, που δεν γίνεται, αλλά και ενδεχοµένως ενώ γίνεται δεν λειτουργεί καλά ή µε επάρκεια. Στην περίπτωση που κάτι πάει καλά σιωπούν. Ούτε διαµαρτύρονται ούτε βγαίνουν στους δρόµους να πανηγυρίσουν.
Στην περίπτωση που κάτι δεν πάει καλά διαµαρτύρονται, εκνευρίζονται, πιέζουν, αλλά δεν επιχειρούν να ρίξουν την κυβέρνηση. Το αποτέλεσµα είναι ότι η χώρα προχωρά προς τα εµπρός. Παρά το γεγονός ότι οι προσδοκίες υπερβαίνουν τα επιτεύγµατα, βρισκόµαστε σε πολύ καλύτερο σηµείο για παράδειγµα από το 2019. Στην οικονοµία, τις επενδύσεις, το κοινωνικό κράτος, τη λειτουργία του ∆ηµοσίου, την άµυνα, την εξωτερική πολιτική, την εφαρµογή τεχνολογιών, τη διεθνή εικόνα και προφίλ της χώρας.
Το γεγονός ότι διατηρούµε ισχυρή και σταθερή διακυβέρνηση µε απορρυθµισµένη αντιπολίτευση στην ουσία δεν απασχολεί κανέναν µέσο πολίτη σοβαρά. Μπορεί να απασχολεί την ηγεσία των κοµµάτων, τα επιτελεία και τις οµάδες συµφερόντων που τα στηρίζουν. Μπορεί να απασχολεί κατά καιρούς τους επιχειρηµατίες, τους αρθρογράφους και κάποιους κύκλους επιρροής, που θέλουν πιο αδύναµες κυβερνήσεις µε πιο επιδραστικές αντιπολιτεύσεις για να κάνουν τα κερδοσκοπικά παιχνίδια τους µε µεγαλύτερη άνεση ή και να ικανοποιούν τον εγωισµό τους, αλλά δεν απασχολεί τους πολίτες.
Μπορεί να είχε µεγαλύτερη σηµασία και ενδιαφέρον µια συζήτηση τι θα συµβεί την επόµενη µέρα της διακυβέρνησης Μητσοτάκη στην περίπτωση που ο πρωθυπουργός εκδήλωνε τη διάθεση κλείνοντας η οκταετία διακυβέρνησής του να αποχωρήσει. ∆εν συνέβη κάτι τέτοιο.
Αντίθετα ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι θα διεκδικήσει και τρίτη θητεία και µάλιστα θα ζητήσει και πάλι από τους πολίτες εν συνόλω αυτοδύναµη διακυβέρνηση της Νέας ∆ηµοκρατίας. Από εκεί και πέρα το ενδιαφέρον για τα πολιτικά και εκλογικά παίγνια έχει ελαχιστοποιηθεί. Κυκλοφορούν ανόητα τελικά σενάρια για κυβέρνηση συνασπισµού Νέας ∆ηµοκρατίας - ΠΑΣΟΚ.
Μιλούν διάφοροι σήµερα σαν να είναι προεκλογική περίοδος συνεχώς για δηµοσκοπήσεις ή για ανατροπές στη σταθερότητα και τη διακυβέρνηση. Προφανώς δεν έχουν καταλάβει ότι όχι µόνον εµείς αλλά όλοι στη ∆ύση µπαίνουµε σε φάση επιθετικής εθνικοποίησης και ο στόχος δεν είναι άλλος παρά να νικήσουµε συλλογικά και όχι µόνον οι συνήθεις ύποπτοι άπληστοι ιδιωτικά.
Η λογική που για δεκαετίες επικρατεί, σύµφωνα µε την οποία είναι νοµιµοποιηµένο το γεγονός ότι αφού εκλέγονται στο Κοινοβούλιο, ελληνικό ή ευρωπαϊκό, ασχολούνται και λειτουργούν αποκλειστικά για την επανεκλογή τους ή τον πλουτισµό τους, θα πρέπει να καταλάβουν ότι δεν ισχύει πλέον στις υπό διαµόρφωση συνθήκες. Η απαίτηση των πολιτών είναι να πάψουν να αντιµετωπίζονται ως πληβείοι.
Αυτό αφορά την καθηµερινότητά τους και την κατάσταση του κράτους και της οικονοµίας. ∆εν σηµαίνει ότι όλα ξαφνικά θα είναι τέλεια, αλλά ότι καταβάλλεται και θα συνεχίσει να εξελίσσεται η συλλογική προσπάθεια της αναβάθµισης της ισχύος της χώρας και η βελτίωση του επιπέδου ευηµερίας. Είναι σοβαρό το γεγονός ότι οι πολιτικοί για παράδειγµα του ΠΑΣΟΚ ή του ΣΥΡΙΖΑ ή άλλων πολιτικών σχηµατισµών πιο περιορισµένων θα πρέπει να δουν τη σχέση εµπιστοσύνης που διατηρεί ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης όχι µόνο µε τους ψηφοφόρους του κόµµατος αλλά µε το σύνολο των πολιτών. Ο πρωθυπουργός εξηγεί τι θα κάνει, πότε θα το κάνει και γιατί θα το κάνει.
Οι πολίτες, ακόµη και αυτοί που δεν τον ψηφίζουν, παρακολουθούν και βιώνουν αυτό που γίνεται, που δεν γίνεται, αλλά και ενδεχοµένως ενώ γίνεται δεν λειτουργεί καλά ή µε επάρκεια. Στην περίπτωση που κάτι πάει καλά σιωπούν. Ούτε διαµαρτύρονται ούτε βγαίνουν στους δρόµους να πανηγυρίσουν.
Στην περίπτωση που κάτι δεν πάει καλά διαµαρτύρονται, εκνευρίζονται, πιέζουν, αλλά δεν επιχειρούν να ρίξουν την κυβέρνηση. Το αποτέλεσµα είναι ότι η χώρα προχωρά προς τα εµπρός. Παρά το γεγονός ότι οι προσδοκίες υπερβαίνουν τα επιτεύγµατα, βρισκόµαστε σε πολύ καλύτερο σηµείο για παράδειγµα από το 2019. Στην οικονοµία, τις επενδύσεις, το κοινωνικό κράτος, τη λειτουργία του ∆ηµοσίου, την άµυνα, την εξωτερική πολιτική, την εφαρµογή τεχνολογιών, τη διεθνή εικόνα και προφίλ της χώρας.
Το γεγονός ότι διατηρούµε ισχυρή και σταθερή διακυβέρνηση µε απορρυθµισµένη αντιπολίτευση στην ουσία δεν απασχολεί κανέναν µέσο πολίτη σοβαρά. Μπορεί να απασχολεί την ηγεσία των κοµµάτων, τα επιτελεία και τις οµάδες συµφερόντων που τα στηρίζουν. Μπορεί να απασχολεί κατά καιρούς τους επιχειρηµατίες, τους αρθρογράφους και κάποιους κύκλους επιρροής, που θέλουν πιο αδύναµες κυβερνήσεις µε πιο επιδραστικές αντιπολιτεύσεις για να κάνουν τα κερδοσκοπικά παιχνίδια τους µε µεγαλύτερη άνεση ή και να ικανοποιούν τον εγωισµό τους, αλλά δεν απασχολεί τους πολίτες.
Μπορεί να είχε µεγαλύτερη σηµασία και ενδιαφέρον µια συζήτηση τι θα συµβεί την επόµενη µέρα της διακυβέρνησης Μητσοτάκη στην περίπτωση που ο πρωθυπουργός εκδήλωνε τη διάθεση κλείνοντας η οκταετία διακυβέρνησής του να αποχωρήσει. ∆εν συνέβη κάτι τέτοιο.
Αντίθετα ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι θα διεκδικήσει και τρίτη θητεία και µάλιστα θα ζητήσει και πάλι από τους πολίτες εν συνόλω αυτοδύναµη διακυβέρνηση της Νέας ∆ηµοκρατίας. Από εκεί και πέρα το ενδιαφέρον για τα πολιτικά και εκλογικά παίγνια έχει ελαχιστοποιηθεί. Κυκλοφορούν ανόητα τελικά σενάρια για κυβέρνηση συνασπισµού Νέας ∆ηµοκρατίας - ΠΑΣΟΚ.
Μιλούν διάφοροι σήµερα σαν να είναι προεκλογική περίοδος συνεχώς για δηµοσκοπήσεις ή για ανατροπές στη σταθερότητα και τη διακυβέρνηση. Προφανώς δεν έχουν καταλάβει ότι όχι µόνον εµείς αλλά όλοι στη ∆ύση µπαίνουµε σε φάση επιθετικής εθνικοποίησης και ο στόχος δεν είναι άλλος παρά να νικήσουµε συλλογικά και όχι µόνον οι συνήθεις ύποπτοι άπληστοι ιδιωτικά.
*Δημοσιεύτηκε στην «Απογευματινή»
