Τα Τέµπη είναι εδώ - Μαζί µε τις πλατείες
Άρθρο γνώμης
Η έρευνα για το τι συνέβη δεν είναι ένα πολιτικό ή κοµµατικό ζήτηµα. Στην ατραπό που κινούνται οι µαζικές συγκεντρώσεις είναι θεσµικό ζήτηµα. Σχεδόν πολιτειακό
Μενελαος Τασιοπουλος
Σωστά τα Τέµπη δεν θα ξεχασθούν. Ούτε έχουν σηµαντικές αναλογίες µε την άλλη «βαριά» υπόθεση για την κυβερνητική θεσµική αξιοπιστία, των υποκλοπών. Είναι άλλης τάξης γεγονός. Και όσοι πολιτικά το υποτιµούν ή οι άλλοι που επιχειρούν να το καπηλευθούν θα εκπλήσσονται από τη δυναµική στις πλατείες αλλά και τα µηνύµατα που αυτές θα στέλνουν.
Η Κυριακή ήταν µια διαφορετική Κυριακή. Σε µια Ελλάδα που δεν συνηθίζονται πλέον οι συγκεντρώσεις ή οι µαζικές διαδηλώσεις και απεργίες ως µορφή διαµαρτυρίας και διεκδίκησης, το αίτηµα «όχι στη συγκάλυψη» συγκέντρωσε ένα τεράστιο υπερκοµµατικό πλήθος σε συνολικά 178 συγκεντρώσεις εντός της επικρατείας αλλά και σε πρωτεύουσες στην Ευρώπη.
Γιατί συγκεντρώθηκε το πλήθος στις πλατείες; Ας δούµε τα κεντρικά συνθήµατα που κυριάρχησαν. «∆εν έχω οξυγόνο» και το συναφές «όχι στη συγκάλυψη». Το βασικό ζητούµενο δεν είναι οι ευθύνες του σταθµάρχη του ΟΣΕ, του τότε περιφερειάρχη ή πολιτικά της κυβέρνησης. Είναι η θεσµική διεκδίκηση η υπόθεση να εξετασθεί και οι φέροντες ευθύνες να συµπεριληφθούν όλοι στη δικογραφία και να βρεθούν στις αίθουσες των δικαστηρίων.
Οι δεκάδες χιλιάδες πολίτες δεν συγκεντρώθηκαν -οι περισσότεροι µε τις οικογένειές τους- στις πλατείες και τους δρόµους των µεγάλων πόλεων της χώρας ή στο εξωτερικό για µια ηµέρα µνήµης, προκειµένου να διαδηλώσουν τη θλίψη τους για τους νεκρούς του δυστυχήµατος. Ο συνεκτικός σύνδεσµός τους, όπως οι ίδιοι ως πλήθος διαδήλωσαν, είναι να αποδοθούν ευθύνες στο σύνολο των υπαιτίων και όχι µόνον σε αυτούς της πρώτης ανάγνωσης. Συγκεκριµένα. Πριν από δύο χρόνια παρά έναν µήνα συγκρούσθηκαν δύο τρένα, που κινούνταν στην ίδια σιδηροδροµική γραµµή, έξω από τη Λάρισα.
Το ένα ήταν µια επιβατική αµαξοστοιχία που εκινείτο προς Θεσσαλονίκη, µε πολλούς φοιτητές µάλιστα που επέστρεφαν στα πανεπιστήµιά τους στον Βορρά, έπειτα από ολιγοήµερες διακοπές. Η άλλη ήταν µια εµπορική αµαξοστοιχία που εκινείτο προς την Αθήνα από τα βόρεια σύνορα της χώρας. Από τη σύγκρουση των τρένων προκλήθηκε, εκτός από τις βαριές ζηµιές στις αµαξοστοιχίες, µια πολύ µεγάλη έκρηξη. Από την έκρηξη αυτή έχει πλέον εκτιµηθεί µε ασφάλεια ότι πολλαπλασιάσθηκαν οι νεκροί και οι τραυµατίες από το δυστύχηµα.
Η έκρηξη δεν µοιάζει δικαιολογηµένη, µε δεδοµένο ότι στην εµπορική αµαξοστοιχία δεν καταγράφονται στα δελτία αποστολής καύσιµες ή εκρηκτικές ύλες που θα δικαιολογούσαν µια τέτοιου µεγέθους έκρηξη.
Στη βάση αυτή από τις πρώτες ηµέρες µετά τη σιδηροδροµική τραγωδία καλλιεργήθηκε ένα σενάριο. Ότι στην εµπορική αµαξοστοιχία µεταφέρονταν παρανόµως καύσιµες ύλες στη βάση του οργανωµένου λαθρεµπορίου από τη Βουλγαρία, που καταλήγει στη νόθευση καυσίµων στην επικράτεια. Οργανωµένο έγκληµα, δηλαδή, µε ενδεχόµενη εµπλοκή «λευκών κολάρων» εκτός των µαφιόζων που µε διαδοχικές δολοφονίες αντεκδίκησης ή απληστίας εξολοθρεύθηκαν σχεδόν εν συνόλω.
Στη διαχείριση συνεπειών και απωλειών από την πλευρά του κράτους και της ∆ικαιοσύνης καταγράφηκαν ελλείµµατα, πανικός και αστοχίες στη συγκέντρωση στοιχείων για το δυστύχηµα. Το «όχι στη συγκάλυψη» συνδέεται όµως µε την τυχόν συγκάλυψη του λαθρεµπορίου.
Όσοι εµπλέκονται στο λαθρεµπόριο καυσίµων, τσιγάρων, αλκοόλ, ανθρώπων, ναρκωτικών και ούτω καθεξής παίρνουν τα ρίσκα τους µε σκοπό το παράνοµο κέρδος. Στην περίπτωση που τα πράγµατα πάνε «στραβά» δεν µπορεί να έχουν καλύψεις από τις κρατικές υπηρεσίες, την πολιτική, τη ∆ικαιοσύνη, τους θεσµούς και τελικά τις Αρχές της χώρας. Γιατί σε αυτή την περίπτωση θα µιλάµε για συστηµική διαφθορά. Η έρευνα για το τι συνέβη στα Τέµπη δεν είναι ένα πολιτικό ή κοµµατικό ζήτηµα.
Στην ατραπό που κινούνται οι µαζικές συγκεντρώσεις είναι θεσµικό ζήτηµα. Σχεδόν πολιτειακό. ∆ιατηρεί την αξιοπιστία της η 3η Ελληνική ∆ηµοκρατία; Ή µήπως θα έχουµε εξέγερση των πολιτών ζητώντας πολίτευµα και λογοδοσία στη βάση µιας 4ης Ελληνικής ∆ηµοκρατίας;
*Δημοσιεύτηκε στην «Απογευματινή»
Η Κυριακή ήταν µια διαφορετική Κυριακή. Σε µια Ελλάδα που δεν συνηθίζονται πλέον οι συγκεντρώσεις ή οι µαζικές διαδηλώσεις και απεργίες ως µορφή διαµαρτυρίας και διεκδίκησης, το αίτηµα «όχι στη συγκάλυψη» συγκέντρωσε ένα τεράστιο υπερκοµµατικό πλήθος σε συνολικά 178 συγκεντρώσεις εντός της επικρατείας αλλά και σε πρωτεύουσες στην Ευρώπη.
Γιατί συγκεντρώθηκε το πλήθος στις πλατείες; Ας δούµε τα κεντρικά συνθήµατα που κυριάρχησαν. «∆εν έχω οξυγόνο» και το συναφές «όχι στη συγκάλυψη». Το βασικό ζητούµενο δεν είναι οι ευθύνες του σταθµάρχη του ΟΣΕ, του τότε περιφερειάρχη ή πολιτικά της κυβέρνησης. Είναι η θεσµική διεκδίκηση η υπόθεση να εξετασθεί και οι φέροντες ευθύνες να συµπεριληφθούν όλοι στη δικογραφία και να βρεθούν στις αίθουσες των δικαστηρίων.
Οι δεκάδες χιλιάδες πολίτες δεν συγκεντρώθηκαν -οι περισσότεροι µε τις οικογένειές τους- στις πλατείες και τους δρόµους των µεγάλων πόλεων της χώρας ή στο εξωτερικό για µια ηµέρα µνήµης, προκειµένου να διαδηλώσουν τη θλίψη τους για τους νεκρούς του δυστυχήµατος. Ο συνεκτικός σύνδεσµός τους, όπως οι ίδιοι ως πλήθος διαδήλωσαν, είναι να αποδοθούν ευθύνες στο σύνολο των υπαιτίων και όχι µόνον σε αυτούς της πρώτης ανάγνωσης. Συγκεκριµένα. Πριν από δύο χρόνια παρά έναν µήνα συγκρούσθηκαν δύο τρένα, που κινούνταν στην ίδια σιδηροδροµική γραµµή, έξω από τη Λάρισα.
Το ένα ήταν µια επιβατική αµαξοστοιχία που εκινείτο προς Θεσσαλονίκη, µε πολλούς φοιτητές µάλιστα που επέστρεφαν στα πανεπιστήµιά τους στον Βορρά, έπειτα από ολιγοήµερες διακοπές. Η άλλη ήταν µια εµπορική αµαξοστοιχία που εκινείτο προς την Αθήνα από τα βόρεια σύνορα της χώρας. Από τη σύγκρουση των τρένων προκλήθηκε, εκτός από τις βαριές ζηµιές στις αµαξοστοιχίες, µια πολύ µεγάλη έκρηξη. Από την έκρηξη αυτή έχει πλέον εκτιµηθεί µε ασφάλεια ότι πολλαπλασιάσθηκαν οι νεκροί και οι τραυµατίες από το δυστύχηµα.
Η έκρηξη δεν µοιάζει δικαιολογηµένη, µε δεδοµένο ότι στην εµπορική αµαξοστοιχία δεν καταγράφονται στα δελτία αποστολής καύσιµες ή εκρηκτικές ύλες που θα δικαιολογούσαν µια τέτοιου µεγέθους έκρηξη.
Στη βάση αυτή από τις πρώτες ηµέρες µετά τη σιδηροδροµική τραγωδία καλλιεργήθηκε ένα σενάριο. Ότι στην εµπορική αµαξοστοιχία µεταφέρονταν παρανόµως καύσιµες ύλες στη βάση του οργανωµένου λαθρεµπορίου από τη Βουλγαρία, που καταλήγει στη νόθευση καυσίµων στην επικράτεια. Οργανωµένο έγκληµα, δηλαδή, µε ενδεχόµενη εµπλοκή «λευκών κολάρων» εκτός των µαφιόζων που µε διαδοχικές δολοφονίες αντεκδίκησης ή απληστίας εξολοθρεύθηκαν σχεδόν εν συνόλω.
Στη διαχείριση συνεπειών και απωλειών από την πλευρά του κράτους και της ∆ικαιοσύνης καταγράφηκαν ελλείµµατα, πανικός και αστοχίες στη συγκέντρωση στοιχείων για το δυστύχηµα. Το «όχι στη συγκάλυψη» συνδέεται όµως µε την τυχόν συγκάλυψη του λαθρεµπορίου.
Όσοι εµπλέκονται στο λαθρεµπόριο καυσίµων, τσιγάρων, αλκοόλ, ανθρώπων, ναρκωτικών και ούτω καθεξής παίρνουν τα ρίσκα τους µε σκοπό το παράνοµο κέρδος. Στην περίπτωση που τα πράγµατα πάνε «στραβά» δεν µπορεί να έχουν καλύψεις από τις κρατικές υπηρεσίες, την πολιτική, τη ∆ικαιοσύνη, τους θεσµούς και τελικά τις Αρχές της χώρας. Γιατί σε αυτή την περίπτωση θα µιλάµε για συστηµική διαφθορά. Η έρευνα για το τι συνέβη στα Τέµπη δεν είναι ένα πολιτικό ή κοµµατικό ζήτηµα.
Στην ατραπό που κινούνται οι µαζικές συγκεντρώσεις είναι θεσµικό ζήτηµα. Σχεδόν πολιτειακό. ∆ιατηρεί την αξιοπιστία της η 3η Ελληνική ∆ηµοκρατία; Ή µήπως θα έχουµε εξέγερση των πολιτών ζητώντας πολίτευµα και λογοδοσία στη βάση µιας 4ης Ελληνικής ∆ηµοκρατίας;
*Δημοσιεύτηκε στην «Απογευματινή»
