Το ΠΑΣΟΚ χθες, επιθυµώντας να επιδειχθεί ως ηγετική δύναµη της αντιπολίτευσης, κατέθεσε πρόταση για Προκαταρκτική Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής που θα κληθεί να εξετάσει τυχόν ευθύνες πολιτικών, και ειδικά του υφυπουργού Τριαντόπουλου, στη διαχείριση συνεπειών που επηρέασαν ενδεχοµένως την έρευνα ως προς τα αίτια και τις συνθήκες του σιδηροδροµικού δυστυχήµατος στα Τέµπη, πριν από δύο χρόνια.

Ο στόχος της αντιπολίτευσης είναι να ανοίξει περαιτέρω τη συζήτηση για την περίπτωση συγκάλυψης στοιχείων που θα οδηγούσε τη δικαστική έρευνα και την προανάκριση να στοιχειοθετήσει ότι λαθρεµπόριο καύσιµων υλών µεγι στοποίησε τον αριθµό των θυµάτων και των τραυµατιών του δυστυχήµατος. Από την πλευρά της η κυβέρνηση µε επίσηµες δηλώσεις της και προκειµένου να αποφύγει τις εικασίες και τις κατηγορίες ότι εµπλέκεται σε συγκάλυψη λαθρεµπόρων, θα τοποθετηθεί θετικά στη συγκρότηση της Προανακριτικής αυτής Επιτροπής. Η ένσταση δεν βρίσκεται στη διαδικασία αυτή καθ’ αυτή, αλλά στο κλίµα που πλέον δεσπόζει στη χώρα.

Σε µια κρίσιµη περίοδο διεθνών και ευρωπαϊκών ανατροπών και εξελίξεων και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η Ελλάδα, έτσι, χωρίς λόγο, εισέρχεται δυναµικά σε µια απο λύτως εσωστρεφή και τοξική περίοδο. Το ζήτηµα των ευθυνών για το πολύνεκρο δυστύχηµα των Τεµπών επί της ουσίας αποτελεί αποστολή της τακτικής ∆ικαιοσύνης, ενώ προβλέπεται ότι σε λίγους µήνες θα ξε κινήσει και η σχετική δίκη µετά την αναγγελία κατηγοριών.

Στο πολιτικό επίπεδο και µετά τη διασαφήνιση της ατµό σφαιρας µε την τηλεοπτική συνέντευξη του πρωθυπουργού σχετικά, θα έπρεπε κυβέρνηση και αντιπολίτευση να πα ραµείνουν σε µια κατάσταση αναµονής για την περίπτωση εξέτασης της εµπλοκής πολιτικών προσώπων και µόνον. Σε µια τέτοια εκδοχή, που επί του παρόντος δεν έχει προκύ ψει, θα έπρεπε να προχωρήσουν στα δέοντα από πλευράς συνταγµατικής και κοινοβουλευτικής τάξης προκειµένου να διευκολύνουν την τακτική ∆ικαιοσύνη και τίποτα άλλο. Αντίθετα το πολιτικό σκηνικό θα βρεθεί σε σύγχυση και σε κλίµα πλήρους τοξικότητας που δεν θα επι τρέψει επί της ουσίας σοβαρές συζητήσεις για τα ζητήµατα διεθνούς πολιτικής, δασµών και ανατροπής των δεδοµένων του ελευθέ ρου εµπορίου, προσαρµογής της ελληνικής γεωπολιτικής στρατηγικής στις συνθήκες του τέλους της παγκοσµιοποίησης που επι κράτησε τα τελευταία περίπου 30χρόνια, µετά τη δεύτερη εγκατάσταση Τραµπ στον Λευκό Οίκο στην Ουάσινγκτον.

Είχε ειπωθεί µε επιµονή και παρρησία ότι το πλέον κοµβικό για τα συµφέροντα της Ελλάδας στο σύνολο θα ήταν στην παρούσα φάση να δι αφυλαχθεί ως κόρη οφθαλµού η πολιτική σταθερότητα και το δηµιουργικό-διαλεκτικό πνεύµα εντός και εκτός Κοινοβουλίου από την πλευρά των πολιτικών. Η σύγχυση υπάρχει στην αντιπολίτευση, όπου η διαµάχη ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ για την αξιωµατική αντιπολίτευση δεν επιτρέπει προφανώς ψυχραιµία και ευθύνη έναντι των πολιτών και του έθνους. Η µικροπολιτική, τα συνθήµατα, τα υπονοού µενα και η οχλοκρατία στα κοινωνικά δίκτυα, που έφθασαν να µιλούν για «πορτοκαλί επανάσταση» στην Ελλάδα, δεν αφήνουν προφανώς περιθώρια για φωνές της λογικής ή θετική αποδοχή σε σχετικές εκκλήσεις.

Κι όµως είναι παράλογο να αναπτύσσονται σενάρια απο σταθεροποίησης της κυβέρνησης ή συνθηκών παραίτησης του πρωθυπουργού. Σηµειώνεται εύλογα ότι, για να υπάρξει οποιαδήποτε ανατροπή ή ένα τέλος εποχής για µια διακυ βέρνηση, οποιαδήποτε δηµοκρατική διακυβέρνηση, θα πρέπει να υφίσταται κάποια από τις τρεις προϋποθέσεις: να χάσει την πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο, να ηττηθεί σε εθνικές εκλογές ή, σε µη οµαλές συνθήκες, να υπάρξει χρεοκοπία ή βίαιη αλλαγή συσχετισµών στην ιδιοκτησία και τη διαχείριση χρήµατος. Κάπου στο τελευταίο εντάσσονται και τυχόν σενάρια για σύγκρουση οικονοµικών συµφερό ντων µε τη θεσµική διακυβέρνηση. Στην Ελλάδα τίποτα από όλα αυτά δεν συµβαίνει. ∆εν δικαιολογούνται έκτακτες εξελίξεις και πολύ περισσότερο το ακραία αρνητικό κλίµα στο πολιτικό σκηνικό. Μέχρι το 2027 θα έχει αλλάξει ο κόσµος. Την Ελλάδα, χωρίς λόγο, την ξαναχτυπά η κατάρα της τοξικής σύγκρουσης για τα µικρά. Τι κρίµα για όλους…

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή