Οι σχέσεις της Αµερικής µε την Ευρώπη δεν θα καθορισθούν τελικά µέσω ενός εµπορικού πολέµου, µε δασµούς ένθεν κακείθεν. Αυτός ο λογαριασµός άλλωστε είναι φανερό ότι θα κλείσει στην περίπτωση που οι Ευρωπαίοι από κοινού αποφασίσουν να κλείσουν το έλλειµµα στο εµπορικό ισοζύγιο σε βάρος της Αµερικής.

Μια υπόθεση γύρω στα 200 δισ. εισαγωγής προϊόντων, υπηρεσιών και τεχνολογιών από την Αµερική στην Ευρώπη ουσιαστικά.

Οι σχέσεις της νέας Αµερικής, µετά την κήρυξη πολέµου από αυτήν στις δοµές και τα δόγµατα της παγκοσµιοποίησης, προδιαγράφονται στη ∆ιάσκεψη του Μονάχου µε τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, Τζέι Ντι Βανς, να απευθύνεται µε ένταση στο κοινό των 60 ηγετών και αξιωµατούχων της Ευρώπης, λέγοντάς τους ότι «δυστυχώς, όταν κοιτάζω την Ευρώπη σήµερα, µερικές φορές δεν είναι σαφές τι συνέβη σε ορισµένους από τους νικητές του Ψυχρού Πολέµου». Και για να γίνει κατανοητός από την αρχή, ξεκαθαρίζει ότι «υπάρχει καινούργιος σερίφης στην Ουάσινγκτον».

Το κοινό του στην πρώτη αντίδραση δείχνει έκπληκτο. Παγωµένο. Αµήχανο. Σιωπηλό. Οι κανόνες του παιχνιδιού αλλάζουν δραµατικά. Αυτό όµως δεν είναι το χειρότερο. Το πλέον δυστοπικό για τους «ιέρακες της κανονικότητας» στην Ευρώπη είναι ο ρυθµός. Οι κανόνες αλλάζουν άµεσα και η Ευρώπη για κάθε αλλαγή χρειάζεται δραµατικά µεγάλο χρόνο.

Αυτός δεν υπάρχει. Γίνεται αντιληπτό από την ηγεσία των Βρυξελλών και η επικεφαλής, πρώην υπουργός της Γερµανίας, δηλώνει χωρίς περιστροφές ότι η Ουκρανία -χωρίς τις συνήθεις διαδικασίες, άλλωστε δεν πληροί τις προϋποθέσεις- θα ενταχτεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τι σηµαίνει αυτό; Ότι η Ευρώπη θα αναλάβει το κόστος της ανοικοδόµησης, της αναδιοργάνωσης και της ασφάλειάς της. Τρία τρισ. δολάρια τα υπολογίζει µε µάλλον τροµολαγνικούς λογαριασµούς το διεθνές πρακτορείο Bloomberg, προσθέτοντας στα ποσά για την Ουκρανία και το κόστος επανεξοπλισµού των ευρωπαϊκών κρατών. Αλλά η Φον ντερ Λάιεν δεν έµεινε µόνον σε αυτό.

Ανακοίνωσε ήδη, χωρίς συµβούλια και τις συνήθεις διεργασίες, ότι οι αµυντικές δαπάνες θα διαφεύγουν από τους δηµοσιονοµικούς κανόνες για το έλλειµµα και τα περιθώρια δαπανών του γκρουπ.

Η Ελλάδα ήδη κερδίζει έναν από τους βασικούς στόχους της σε σχέση µε τους στρατιωτικούς εξοπλισµούς και ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης έχει κάθε λόγο να επιχαίρει για λογαριασµό των Ελλήνων που υλοποιείται η σχετική πρότασή του.

Ο Αµερικανός αντιπρόεδρος Ντι Βανς δεν περιορίζεται σε αυτά. «Οι Ευρωπαίοι φοβάστε τους ψηφοφόρους σας και η Αµερική δεν µπορεί να κάνει κάτι γι’ αυτό», δηλώνει. Θέτει ζητήµατα δηµοκρατίας, ελευθερίας του λόγου και πολιτικής έκφρασης. Υπονοεί ότι η δυτική Ευρώπη προσοµοιάζει στις αντιλήψεις και τις πρακτικές αυταρχισµού και λογοκρισίας µε την πρώην Σοβιετική Ένωση. ∆ικαιολογεί τις παρεµβάσεις Μασκ και στοχοποιεί µε υπονοούµενα το είδωλο της Ευρώπης της παγκοσµιοποίησης, τη φρικαλέα Τούνµπεργκ.

Ο Αµερικανός αντιπρόεδρος δεν βρέθηκε στο Μόναχο ουσιαστικά για να µιλήσει για την Ουκρανία, το ΝΑΤΟ, τη συλλογική ασφάλεια απέναντι σε µια επιθετική Ρωσία. Πήγε για να θέσει προ των ευθυνών τους τους Ευρωπαίους αλλά και για να επαναφέρει τις αξίες της δηµοκρατίας και τη σχέση των χωρών-κρατών της ελευθερίας µε τις παραδοσιακές τους παραδοχές.

Ο Ντι Βανς πήγε στο Μόναχο για να διακηρύξει το τέλος των δογµάτων που διατύπωσε ο Βρετανός πρωθυπουργός Τσόρτσιλ την προτελευταία ηµέρα του Β΄ Παγκοσµίου Πολέµου, και αυτό µοιάζει πολύ οδυνηρό για τους εµφανιζόµενους ως οι πλέον Ατλαντικοί των Ατλαντικών, τους Άγγλο υς.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 15/02/2025