Προφανώς κάτι δεν γίνεται κατανοητό. Τα Τέµπη είναι η αφορµή. Ο κόσµος δεν µαζεύεται στις πλατείες δυο χρόνια µετά γιατί ανησυχεί ότι οι φυσικοί υπεύθυνοι για το σιδηροδροµικό δυστύχηµα δεν θα βρεθούν στην αίθουσα του δικαστηρίου. Ούτε αναζητά τις πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης ή των πολιτικών προσώπων στους δρόµους. Αυτές επικυρώνονται στις κάλπες, όταν προκηρυχθούν εκλογές.

Μάλιστα, µετά το σιδηροδροµικό δυστύχηµα στα Τέµπη υπήρξαν εκλογές και οι πολιτικές ευθύνες στη διακυβέρνηση Μητσοτάκη δεν επιβλήθηκαν. Προκρίθηκαν άλλες αξιολογήσεις και ανάγκες των καιρών, που κάλυπτε η διακυβέρνηση Μητσοτάκη.

Οι πολίτες κινητοποιήθηκαν µη ανεχόµενοι άλλο την ενδεχόµενη διαδικασία συγκάλυψης ευθυνών και συµφερόντων που µπορεί να µην αποτελούν τους κύριους παράγοντες του δυστυχήµατος όµως ενδεχοµένως να µεγιστοποίησαν τις επιπτώσεις αυτών σε επιβάτες του τρένου. Εν ολίγοις, οι πολίτες που κινητοποιούνται στις συγκεντρώσεις αυτές της 28ης Φεβρουαρίου ζητούν µε άµεσο και κατηγορηµατικό τρόπο µια ισχυρή πατρίδα και όχι το χάος. Οι εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που προσέρχονται στις συγκεντρώσεις αυτές, συνήθως µε όλη την οικογένειά τους, ζητούν νέα πολιτεία και εγγυηµένο κράτος. Κλείνουν τη στρόφιγγα της αυταρέσκειας του συστήµατος της µεταπολίτευσης. Ζητούν θεσµούς, αξιοπιστία, διαφάνεια, δικαιοσύνη, αρτιότητα.

Όλα αυτά που δεν τους προσφέρουν για δεκαετίες οι πολιτικές, οικονοµικές, κοινωνικές και επαγγελµατικές ηγεσίες. Αρνούνται πλέον να συγκαλύψουν το σύστηµα διοίκησης της χώρας. Όσο και να γίνεται φασαρία µε πρόσωπα, το ζήτηµα είναι πιο διευρυµένο και το χάσµα πολιτών - διοίκησης πιο οριστικό. Το πλήθος στους δρόµους αύριο δεν έχει τα ίδια αιτήµατα και τη διάθεση τιµωρίας που είχε για τις ελίτ της χώρας την εποχή των µνηµονίων. ∆εν υπάρχει «κάτω» και «πάνω πλατεία», όπως νοµίζουν οι «µένουµε Ευρώπη» τού τότε.

Το πλήθος δεν κοιτά έξω από τη χώρα. Αλλά µέσα στη χώρα. Η πλατεία είναι µία. Με ψηφοφόρους όλων των κοµµάτων και όλων των κοινωνικών τάξεων. Ζητούν πατρίδα!

Ισχυρή, αξιόπιστη, περήφανη, δηµιουργική. Θέλουν σηµαντικές επισκευές στο σπίτι. Το κοινό σπίτι. ∆εν ανέχονται άλλη συγκάλυψη της κόπρου του Αυγεία. ∆εν επιτρέπουν άλλους συµβιβασµούς µε την αλήθεια, τη λογική, την εξέλιξη. ∆εν θέλουν άλλη διαφθορά και συσχετισµούς πίσω από «κλειστές πόρτες». Το αίτηµα δεν είναι µικροπολιτικό.

Ούτε είναι η πτώση της κυβέρνησης της Νέας ∆ηµοκρατίας. Ούτως ή άλλως, ψήφισαν και της έδωσαν κυβερνητική θητεία τεσσάρων ετών το 2023, όταν το δυστύχηµα στα Τέµπη ήταν ακόµα πολύ νωπό. Επιθυµούν την πτώση του καθεστώτος που στέκει εκεί για περίπου µισό αιώνα πλέον, χωρίς να µπορεί να υπερβεί τα αδιέξοδά του. Υπήρξαν χρεοκοπίες, ανεπάρκειες, στασιµότητα, αποδόµηση. Και τώρα, όχι έτσι ξαφνικά, ήρθε η ώρα να αλλάξουµε πορεία.

Οι πολιτικοί να κάνουν τη δουλειά τους, οι δικαστές το ίδιο, οι αστυνοµικοί ή οι στρατιωτικοί επίσης, οι κρατικοί υπάλληλοι εν γένει - και ειδικά στους τοµείς Υγείας και Παιδείας. Το πλήθος που συγκεντρώνεται ύστερα από περίπου οκτώ χρόνια σιωπής επιθυµεί µια νευρώδη κίνηση της πατρίδας προς τα εµπρός. Ένα απότοµο τίναγµα των ώµων του έθνους, για να φύγει η παρακµή. Έχουµε ένα Κοινοβούλιο µε πολλά κόµµατα, µε ένα από αυτά µόνον, τη Νέα ∆ηµοκρατία, να υπερβαίνει το όριο του 20%.

Τα υπόλοιπα κινούνται σε επίπεδα αποδοχής κάτω του 15%. Σε όλες τις τελευταίες εκλογές µόνον οι µισοί Έλληνες προσήλθαν στις κάλπες. Οι άλλοι µισοί δεν βρήκαν καν λόγο να ψηφίσουν. Είµαστε στο τέλος ενός δρόµου. Στην πλατεία ο κόσµος δεν µαζεύεται για να ρίξει τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη, όπως νοµίζουν στην αντιπολίτευση.

Το πλήθος εκεί έξω οργανώνεται για πολιτειακή επανάσταση και νέο σύνταγµα εγγυήσεων. Και ο κ. Μητσοτάκης, ως εν ενεργεία πρωθυπουργός, καλείται να πείσει το πλήθος ότι η Γ΄ Ελληνική ∆ηµοκρατία αξίζει να µείνει σε ισχύ…

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 27/02/2025