Σήµερα στην Ουάσινγκτον θα προκύψει συµφωνία για την εκµετάλλευση ορυκτών και µεταλλευµάτων σπάνιων γαιών της Ουκρανίας από αµερικανικές εταιρείες. Στη βάση αυτή και αφού αµερικανικά οικονοµικά συµφέροντα θα εγκατασταθούν επισήµως στην επικράτεια του Κιέβου, θα συνοδεύονται και από αµερικανικές εγγυήσεις ασφαλείας, όπως σε όλα τα µέρη του κόσµου όπου εµπλέκονται αµερικανικές εταιρείες. Με τον τρόπο αυτό καλύπτεται εν µέρει το αίτηµα για εγγυήσεις ασφαλείας που θέτει ο πρόεδρος της Ουκρανίας Ζελένσκι στον Αµερικανό πρόεδρο Τραµπ. ∆εν θα πρέπει να θεωρηθεί τυχαίο ότι από την πλευρά της Μόσχας αφήνεται ως ενδεχόµενο να υπάρξει συνεργασία, άρα εµπλοκή αµερικανικών εταιρειών σε ανάλογα κοιτάσµατα στην Ανατολική Ουκρανία, που µετά τις ειρηνευτικές συνοµιλίες θα περάσει στον έλεγχο και την εποπτεία της Ρωσίας.

Πέραν αυτών πάντως είναι φανερό ότι τις κύριες εγγυήσεις ασφαλείας στη ∆υτική Ουκρανία θα δώσουν µε έµπρακτο τρόπο οι ευρωπαϊκές δυνάµεις, ειδικά η τρόικα Γαλλία - Βρετανία - Γερµανία, που ήδη συζητούν για τη µετακίνηση στρατιωτικών δυνάµεων της τάξης των 30.000 ανδρών στα εδάφη της Ουκρανίας. Το ερώτηµα που προκύπτει είναι πού θα βρεθούν οι δυνάµεις αυτές, πέραν των εξοπλισµών τους, αφού οι περισσότερες χώρες της ένωσης (το ΝΑΤΟ δεν θα έχει συµµετοχή) είναι σε κατάσταση αφοπλισµού, µε επιλογές που έχουν γίνει από τις κυβερνήσεις τους τις προηγούµενες δεκαετίες. Στο σηµείο αυτό ανοίγει παράθυρο ευκαιρίας για συµµετοχή της Τουρκίας, που διατηρεί ογκώδεις και άρτια εξοπλισµένες ένοπλες δυνάµεις, αλλά επιθυµεί να διατηρήσει επιχειρησιακή ετοιµότητα τόσο στο µέτωπο της Ανατολής, ειδικά στη Συρία, όσο και προς την ανταγωνιστική Ελλάδα.

Μετά από αυτές τις εξελίξεις ή ταυτόχρονα µε αυτές, προαναγγέλλεται η έναρξη του εµπορικού πολέµου µεταξύ ΗΠΑ και Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σύµφωνα µε τις πρώτες ανακοινώσεις από τον Λευκό Οίκο και τον πρόεδρο Τραµπ, θα επιβληθούν δασµοί της τάξης του 25% στα αυτοκίνητα, καίριο πλήγµα στη γερµανική και γαλλική βιοµηχανία αλλά και στα ιταλικά συµφέροντα, καθώς και σε άλλα προϊόντα που δεν αναφέρθηκαν. Οι δασµοί, όπως προαναγγέλλονται, δείχνουν ότι θα επιβληθούν σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι σε χώρες της Ευρώπης ξεχωριστά. Αν όντως γίνει έτσι, από τα σύµφωνα της ενιαίας αγοράς και εµπορικής ζώνης στην Ευρώπη προκύπτει ότι η ευρωπαϊκή αντίδραση θα είναι ενιαία και υποχρεωτική για όλα τα κράτη-µέλη της ΕΕ. Πολύ πιο σύνθετο θα γίνει το ευρωπαϊκό περιβάλλον στην περίπτωση που η προεδρία των ΗΠΑ αποφασίσει ειδικές κυρώσεις µε τη µορφή δασµών σε συγκεκριµένα κράτη-µέλη της Ένωσης. Για παράδειγµα, σε σχέση µε τα αυτοκίνητα ειδικές κυρώσεις και δασµολογική πολιτική σε βάρος της Γερµανίας.

Από την πλευρά των Βρυξελλών και των ενιαίων δοµών του ευρωπαϊκού γκρουπ οι πρώτες αντιδράσεις δείχνουν αποφασιστικότητα στην αντίδραση και κλιµάκωση της έντασης σε φραστικό επίπεδο απέναντι στην Ουάσινγκτον. Οι εκτιµήσεις στην αµερικανική πρωτεύουσα µιλούν για έναν εµπορικό πόλεµο σε βάθος, που δεν θα αντέξει η Ευρωπαϊκή Ένωση και θα προκύψουν προβλήµατα συνοχής και εσωτερικού εθνικού ανταγωνισµού σε αυτήν. Η οπτική αυτή δεν θα πρέπει να θεωρείται έωλη, αφού η ενιαία Ευρώπη καλείται στην παρούσα συγκυρία να πετύχει πιο φθηνή ενέργεια, τεράστια κονδύλια για τον στρατιωτικό επανεξοπλισµό της και σηµαντικές επενδύσεις στον τοµέα της καινοτοµίας, όπου βρίσκεται σε πολύ δυσµενή θέση σε σχέση µε τις ΗΠΑ και την Κίνα.

Όλα αυτά, µε τα αυστηρά δηµοσιονοµικά περιθώρια που προβλέπονται στη γερµανική λογική, τα βέτο για κοινό δανεισµό και την έκρηξη που θα υπάρξει στο εσωτερικό των χωρών απέναντι στις κυβερνήσεις τους ως αντίδραση στον περιορισµό του κοινωνικού κράτους και της αγροτικής στήριξης, θα δηµιουργήσουν τα δεδοµένα για την απορρύθµιση των ενιαίων δοµών της Ευρώπης. Και αυτό σηµαίνει την αφετηρία µιας Ατλαντικής Ένωσης µε διµερείς στρατηγικές συµφωνίες ευρωπαϊκών κρατών και ΗΠΑ.