Το τέλος του πολέµου στην Ουκρανία µέχρι 30 Απριλίου

Υπάρχει ένα συµφωνηµένο και σχετικά άνετο χρονοδιάγραµµα για το τέλος του πολέµου στην Ουκρανία και για µια ειρηνευτική συµφωνία µε τη Ρωσία. Η καταληκτική ηµεροµηνία προσδιορίζεται στις 30 Απριλίου.

Έχουµε δηλαδή µπρο στά µας περίπου δύο µήνες µέχρι τότε. Το χρονοδιάγραµµα αυτό έχει προκύψει σύµφωνα µε τις αµερικανικές πηγές µετά την εκλογή Τραµπ για την προεδρία των ΗΠΑ και σχετίζεται µε ανεπίσηµες ή µη δηµοσιοποιηµένες συνοµιλίες µεταξύ Αµερικανών και Ρώσων αξιωµατούχων των υπηρεσιών πληροφοριών και ειδικών εντεταλµένων.

Σε γενικές γραµµές η διαδικασία προδιαγράφει τις εξελίξεις, που είναι να αναλάβουν τα ορυκτά, την εκµετάλλευση του φυσικού αερίου και µεγάλου µέρους της βιοµηχανίας και της ανοικοδόµησης της Ουκρανίας οι ΗΠΑ. Με τον τρόπο αυτό θα υπάρχουν από την αµερικανική πλευρά στρατιωτικές και πυρηνικές εγγυήσεις για την ασφάλεια της δυτικής Ουκρανίας, αλλά το πλέγµα της συνεργασίας, όπως έχουµε δηµοσιοποιήσει σε προηγούµενη αρθρογραφία, περιλαµβάνει και τη συνεργασία στην ανατολική Ουκρανία και την Κρι µαία, ακόµη και για την αχανή επικράτεια της Ρωσίας µε κονσόρτσιουµ και συνεργασία µεταξύ αµερικανικών και ρωσικών οµίλων.

Στην προβλεπόµενη διαδικασία θα υπάρξει αρχικά εκεχειρία µε Ζελένσκι στην ηγεσία του Κιέβου ή χωρίς Ζελένσκι, µε κυβέρνηση εθνικής συνοχής υπό κάποιον υπηρεσιακό πρωθυπουργό προερχόµενο από την ηγεσία των ενόπλων δυνάµεων της Ουκρανίας ή κάποια ευρύτερης αποδοχής προσωπικότητα. Στην αντίληψη της οµάδας Τραµπ το σενάριο εκλογών δεν είναι ισχυρό, αφού ο σχηµατισµός κυβέρνησης στο Κίεβο θα χρειασθεί µήνες. Άρα καλύτερα θα είναι να υπάρξει άµεση υπογραφή έπειτα από εκεχειρία στη συµφωνία ειρήνης.

Με δεδοµένο ότι η πλευρά της Ουάσινγκτον επιζητεί οικονοµική στρατηγική επιρροή στη µεταπολεµική Ουκρανία, ευρωπαϊκές δυνάµεις και η παρούσα διακυβέρνηση στην Ουκρανία υπό τον Ζελένσκι επιχειρούν διεύρυνση χωρίς όρια του πολέµου και αναδιάταξη των ζωνών επιρροής, µε ισχυρή γνώµη της νέας Αντάντ στην Ευρώπη, που αποτελείται από τη Βρετανία και τη Γαλλία και στην οποία θα προστεθεί µετά τον σχηµατισµό νέου κυβερνητικού σχηµατισµού και η Γερµανία υπό τον Φρ. Μερτς. Η ανοιχτή διαφωνία µεταξύ του προέδρου Ζελένσκι και της νέας αµερικανικής ηγεσίας µπροστά στο εµβληµατικό τζάκι του Λευκού Οίκου και των διεθνών µίντια δείχνει την αποφασιστικότητα και την ανυποµονησία της Ουάσινγκτον να ακολουθηθεί το χρονοδιάγραµµα της ειρήνης και µια αµερικανική και όχι ευρωπαϊκή συµφωνία ύστερα από έναν αχανή πόλεµο για την επόµενη µέρα στην Ευρασία.

Από την πλευρά της Ευρώπης υπάρχουν διάφορες απέλπιδες επί της ουσίας προσπάθειες µε σχήµατα «προθύµων» να δώσουν συνέχεια στον πόλεµο Ουκρανίας - Ρωσίας προκειµένου οι ευρωπαϊκές δυνάµεις να έχουν χρόνο να πάρουν τον έλεγχο των εξελίξεων την επόµενη µέρα στη γεωπολιτική περιοχή έναντι της Ουάσινγκτον.

Σηµειωτέον, οι Αγγλογάλλοι δεν έχουν στρατό να «πατήσει τις µπότες στο έδαφος» όγκου και εξοπλισµού της τάξης των 30.000 και για τον λόγο αυτόν ανοίγουν τις «πύλες της Βιέννης» στη νεοοθωµανική Τουρκία (µήπως και στο Πακιστάν;), πιέζοντας ταυτόχρονα την επίσης εκτός ΕΕ Νορβηγία να βάλει στο πεδίο της ανοικοδόµησης της Ουκρανίας περίπου 200-300 δισ. ευρώ από τα κέρδη της το προηγούµενο διάστηµα των κυρώσεων στη Ρωσία. Το Ηνωµένο Βασίλειο έχει ήδη υπογράψει στρατηγική συµ φωνία (99 ετών) µε το καθεστώς Ζελένσκι προκειµένου να αξιοποιήσει το Λονδίνο τους πόρους της µεταπολεµικής Ουκρανίας και όχι οι ΗΠΑ, ούτε η ΕΕ που επιχειρεί να χειραγωγήσει για τα δικά της εθνικά συµφέροντα η Γαλλία. Η δε Γερµανία από τη µία έχει επιρροή στις κεντρικές αποφάσεις των Βρυξελλών µέσω της Φον ντερ Λάιεν και της Επιτροπής, ενώ από την άλλη αντιµάχεται στο πλευρό της νέας Αντάντ και των «προθύµων» τις προθέσεις των ΗΠΑ για κυριαρχία στην Ευρασία, µε την ενεργοποίηση µε αµερικανικά κεφάλαια αυτή τη φορά -για παράδειγµα- του αγωγού ρωσικού αερίου προς την Ευρώπη, Nord Stream 2.