Στο πρώτο υπουργικό συµβούλιο µετά τον ανασχηµατισµό της Παρασκευής ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε τους τοµείς προτεραιότητας στο κυβερνητικό έργο για την επόµενη διετία.

Μεταξύ των άλλων, τέσσερις στο σύνολο, έδωσε έµφαση στο υπουργείο Ναυτιλίας. Ο κ. Κικίλιας το παρέλαβε από τον κ. Στυλιανίδη. Η διακηρυγµένη προτεραιότητα αυτή του κ. Μητσοτάκη έρχεται να βάλει τα πράγµατα στη θέση τους σε σχέση µε ένα υπουργείο που πολλές φορές λογίζεται ως δευτερεύουσας σηµασίας, αντί να αντιµετωπίζεται ως το πρώτο σε σηµασία παραγωγικό υπουργείο του οικονοµικού κύκλου για την Ελλάδα. Ο ρόλος του υπουργείου Ναυτιλίας εξαιτίας της πολυπλοκότητας των αρµοδιοτήτων και των τοµέων ευθύνης που διατηρεί υπόκειται σε σύγχυση.

Για παράδειγµα, έχει στην εποπτεία του τις πολιτικές που σχετίζονται µε τα νησιά αλλά και το Λιµενικό Σώµα. Το υπουργείο Ναυτιλίας όµως πέραν της ακτοπλοΐας έχει την πιο κοµβική εµπλοκή στις πολιτικές που αφορούν την ποντοπόρο ναυτιλία.

Επιστρέφοντας όπως όλα τα κράτη της ∆ύσης στην εθνική προσήλωση, αναζητώντας ταυτότητα και ισχύ για την Ελλάδα, η προσοχή θα πρέπει να επικεντρωθεί στους κύκλους του εφοπλισµού και της διεθνούς ναυτιλίας. Όσο πιο ισχυρή είναι η ελληνική παρουσία στη ναυτιλία τόσο πιο ισχυρή θα λογίζεται η Ελλάδα ως κράτος.

Ο κόσµος αναδιατάσσεται. Πολλά δεδοµένα και µύθοι στην εποχή Τραµπ καταρρέουν. Αλλά υπάρχουν ορισµένες αξίες και ταυτότητες που θα κινήσουν την ιστορία και στην επερχόµενη περίοδο. Κύριος µεταξύ αυτών ο διαχωρισµός σε ναυτικές και ηπειρωτικές δυνάµεις.

Η Ελλάδα και η Κύπρος εντάσσονται όχι µόνον ιστορικά αλλά και στο παρόν στις ισχυρές ναυτικές δυνάµεις, γιατί ο όγκος των εµπορικών τους στόλων, µε διάφορες σηµαίες, είναι απολύτως πιο ισχυρός από την ίδια την έκταση και τις δυνατότητες των εθνικών κρατών.

Πολλοί διερωτώνται ποιες θα είναι οι στοχεύσεις και η σηµασία που θα δώσει η διοίκηση Τραµπ στη Μεσόγειο και την καθ’ ηµάς Ανατολή µέχρι την Ινδία. Το ερώτηµα κανονικά δεν θα έπρεπε να έχει τεθεί. Θα ήταν απίθανο οι ΗΠΑ να επιλέξουν να τραβηχτούν από το «πέρασµα» που µέσω της Ανατολικής Μεσογείου και της Ερυθράς συνδέει τον Ατλαντικό µε τον Ειρηνικό στον Ινδικό.

Ο πρόεδρος Τραµπ διέταξε, µέσα στο Σαββατοκύριακο, τις αµερικανικές ένοπλες δυνάµεις να πλήξουν µε αποφασιστικότητα τις βάσεις πυραύλων και drones στην Υεµένη.

Αυτή δεν είναι µια απόφαση που σχετίζεται κλειστά µε τα συµφέροντα του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας. Κυρίαρχο διακύβευµα είναι να απελευθερωθούν τα θαλάσσια περάσµατα που συνδέουν εµπορικά και διαµετακοµιστικά την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή µε την Ινδία.

Οι Χούθι «εκπρόσωποι» του Ιράν τον τελευταίο χρόνο πλήττουν και απειλούν εµπορικά πλοία µε δυτική σηµαία και ιδιοκτησία. Μεταξύ των άλλων φυσικά τα αµερικανικά.

Το Ιράν βρίσκεται σε µεγάλη εξάρτηση από την Κίνα. Οι Χούθι στο πέρασµα από την Ερυθρά έπλητταν τα δυτικά πλοία, αφήνοντας ανενόχλητα τα φέροντα σηµαία ή ιδιοκτησία Κίνας, Ρωσίας και τρίτων χωρών που δεν αποτελούσαν µέρος της ∆ύσης. Τα ελληνικής και κυπριακής ιδιοκτησίας εµπορικά πλοία αποτέλεσαν στόχους της τροµοκρατικής δραστηριότητας των Χούθι.

Η Κίνα µε τη στρατηγική αυτή πέραν των άλλων εξυπηρετούσε τον στόχο της να αυξήσει τις παραγγελίες πλοίων στα ναυπηγεία της αλλά και να ενισχύσει τη σηµαία της στους εµπορικούς στόλους. Επιδιώκει θέση ισχυρής ναυτικής δύναµης στο µέλλον.

Η προεδρία Τραµπ είχε σκέψεις να αποκλείσει από τα αµερικανικά λιµάνια τα πλοία που έχουν κατασκευασθεί στα ναυπηγεία ή έφεραν σηµαία της Κίνας. Επεκράτησε στο τέλος η λογική.

Η Αµερική επικεφαλής των ναυτικών δυνάµεων ανέλαβε να «καθαρίσει» το πέρασµα. Η επόµενη µέρα στις θάλασσες δεν θα είναι µια απλή υπόθεση.

Η Ελλάδα έχει κυρίαρχα συµφέροντα στο πεδίο αυτό, που η κυβέρνηση καλείται να υπηρετήσει µε προτεραιότητα…

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 17/03/2025