Μια απόφαση του ΣτΕ που χρειάζεται εξηγήσεις

Και ξαφνικά ενώ σε ολόκληρη την Ευρώπη αυστηροποιούνται οι πολιτικές απέναντι στην παράνοµη µετανάστευση και ζητούνται διέξοδοι και σταθερές νόρµες για τον επαναπατρισµό τους στις χώρες τους ή ακόµη και σε χώρες της ίδιας της Ευρώπης -πρώτης υποδοχής- το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο της χώρας µας το Συµβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) αιφνιδίασε αρνητικά µε µια απόφασή του.

Σύµφωνα µε αυτήν, ακυρώνει Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ) των υπουργών Εξωτερικών και Μετανάστευσης του 2023 µε την οποία η Τουρκία αναγνωρίζεται ως «ασφαλής χώρα» για τους οικονοµικούς µετανάστες που καταφεύγουν σε αυτήν. Άρα, λογιζόταν η Τουρκία ως χώρα πρώτης υποδοχής και όχι η Ελλάδα στην οποία στη συνέχεια µπορεί να περάσουν σε ευρωπαϊκό έδαφος τόσο µέσω των ηπειρωτικών συνόρων όσο και µε βάρκες από τη θάλασσα.

Το κρίσιµο µάλιστα στις παρούσες συνθήκες στην Ευρώπη που στενεύουν οι όροι παροχής ασύλου, είναι ότι υπάρχει όλο και πιο κάθετος διαχωρισµός ανάµεσα στους παράτυπους µετανάστες οι οποίοι δικαιούνται διεθνούς προστασίας, τους πρόσφυγες, από τους οικονοµικούς µετανάστες, ότι γίνονται ασφυκτικές πιέσεις από τις κοινωνίες για να δοθεί λύση στη λαθροµετανάστευση, σοβαρές συζητήσεις για την ασφάλεια των συνόρων, εθνικών καταρχήν και ευρωπαϊκών στη συνέχεια µε το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο να κηρύσσει την Ελλάδα «ανοχύρωτη ζώνη». Γιατί αυτό συνιστά επί της ουσίας η απόφαση να κηρύξει «µη ασφαλή χώρα» την Τουρκία.

Η Ελλάδα θα βρεθεί σε «µυλόπετρες» πιέσεων. Από τη µία θα στερηθεί νοµικά επιχειρήµατα απέναντι στη λαθραία διακίνηση του οργανωµένου εγκλήµατος και των ΜΚΟ και από την άλλη θα θεωρηθεί µόνη αυτή χώρα πρώτης υποδοχής στην οποία θα επιστρέφονται και θα εγκλωβίζονται παράτυποι µετανάστες από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.

Για παράδειγµα, 40.000 µετανάστες µόνον από τη Γερµανία που πέρασαν από τη χώρα µας, προερχόµενοι οι περισσότεροι από την Τουρκία για να βρεθούν τελικά στη Γερµανία που ζητούσε φθηνά εργατικά χέρια τότε. Στην περίπτωση δε, των επαναπατρισµών στις χώρες τους και παρά το γεγονός ότι είναι σαφής η βούληση του πρωθυπουργού σχετικά, ενώ εξελίσσονται σοβαρές προσπάθειες από τον νέο υπουργό Μετανάστευσης κ. Βορίδη να ενθαρρυνθούν κοινές ευρωπαϊκές διαδικασίες και πιέσεις προς τρίτες χώρες να υποδεχθούν πίσω τους πολίτες τους που χωρίς βίζα έφθασαν στην Ευρώπη, η ακύρωση της υπουργικής απόφασης του 2023 θα περιπλέξει τις καταστάσεις για την Ελλάδα.

∆ιερωτάται κάθε καλόπιστος παρατηρητής και πολίτης: Με ποια κριτήρια το ΣτΕ εξέτασε µια τέτοια υπόθεση; Σε ποια βάση έφθασε σε αυτήν την απόφαση για την Τουρκία; Από πότε η ανώτατη διοικητική δικαιοσύνη ενεπλάκη µε τέτοιο άµεσο τρόπο, αυθαίρετο θα τον χαρακτηρίσουν κάποιοι, σε αποφάσεις που πλήττουν άµεσα την εθνική ασφάλεια της χώρας και περιπλέκουν τη διεθνή πολιτική της; Ο στόχος του ΣτΕ είναι να εξυπηρετήσει σκοπιµότητες ΜΚΟ ή εχθρικών ως τη συνοχή της Ελλάδας ξένων δυνάµεων; ∆εν λαµβάνει υπόψη το ΣτΕ την περιπλοκή που θα προκαλέσει; Η οποία µάλιστα σηµειωτέον για να µην δηµιουργείται σύγχυση, καµία σχέση δεν έχει µε τα όσα συµβαίνουν στην Τουρκία τα τελευταία 24ωρα µε τη δίωξη και προφυλάκιση Ιµάµογλου. Η απόφαση και το σκεπτικό έχουν προηγηθεί αυτών.

Οι ανώτατοι δικαστές του ΣτΕ εξυπηρετούν πολιτικές ανοιχτών συνόρων και χαλαρού ασύλου σε βάρος της Ελλάδας σε µια συγκυρία που σε όλη την Ευρώπη και τη ∆ύση τα σύνορα θωρακίζονται, η παράνοµη διακίνηση διώκεται σθεναρά και η νόµιµη µετανάστευση ενισχύεται µε κάθε τρόπο και µέσον; Ανεξάρτητη η ∆ικαιοσύνη αλλά επίσης ισχυρή η Εκτελεστική δηµοκρατική, κυβερνητική εξουσία που βασίζεται στη νοµιµοποίηση των πολιτών.

Κάποιοι από τους δικαστές και ο επικεφαλής του ΣτΕ κ. Μιχ. Πικραµένος (συνεπωνυµία µε τον Παναγιώτη Πικραµµένο), θα πρέπει να δώσουν απαντήσεις και ερµηνεία. ∆εν είναι η στιγµή ο λαός να εξεγερθεί απέναντι στο «κράτος των δικαστών»!