Διακριτός εκδοτικός οίκος στα ελληνικά µίντια καλείται προφανώς να δώσει εξηγήσεις στους αναγνώστες του για τη µαχητική δηµοσιογραφία που εξέλιξε τις παραµονές του τελευταίου ανασχηµατισµού αλλά και µετά τις ανακοινώσεις σχετικά µε τη σύνθεση της κυβέρνησης, σε βάρος του νέου υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Παπασταύρου. Από την άλλη πλευρά, πολύ σπάνια πρωθυπουργός βρέθηκε στην ευχάριστη θέση να νιώσει τόσο δικαιωµένος για επιλογή του, όπως ο κ. Μητσοτάκης για τον διορισµό Παπασταύρου στο υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Και όλα αυτά επειδή στις πρώτες εβδοµάδες µετά την ανά ληψη των ευθυνών του συγκεκριµένου κρίσιµου υπουργεί ου από τον κ. Παπασταύρου οι εξελίξεις στο ενεργειακό και γεωπολιτικό πεδίο είναι θεαµατικά θετικές. Το ενδιαφέρον και η εµπλοκή της αµερικανικής εµβληµατικής Chevron απέκτησε περιεχόµενο για µια περιοχή δυτικά της Πελοποννήσου και δύο ευρείες περιοχές νότια της Κρήτης. Η Chevron θα ερευνήσει σε οικόπεδα γειτονικά µε εκείνα που επιχειρεί ήδη ο επίσης αµερικανικός γίγαντας της ExxonMobil σε συνεργασία µε τη Helleniq Energy και την Energian.

Από την πλευρά του υπουργείου υπήρξαν ανακοινώσεις Παπασταύρου ότι οι αναγκαίες διαδικασίες θα προχω ρήσουν άµεσα σε επίπεδο υπουργικών αποφάσεων, για τον προσδιορισµό των συντεταγµένων των περιοχών και τον τύπο της σύµβασης ή την έγκριση του κειµένου της προκήρυξης. Ευχάριστες, φυσικά, οι σχετικές δηλώσεις του πρωθυπουργού που υπογράµµισε ότι µε τον τρόπο που κινήθηκε η Chevron υπάρχει έµµεση αναγνώριση της ελληνικής ΑΟΖ. Κάτι που προκύπτει, όµως, και από τον τρόπο µε τον οποίο η Λιβύη ανήγγειλε τα δικά της 22 ενεργειακά οικόπεδα, σεβόµενη τη «µέση γραµµή» µε την οριζόµενη ελληνική ΑΟΖ, παρεκκλίνοντας όπως και η Chevron του αυθαίρετου επονοµαζόµενου µνηµονίου Τουρκίας - Λιβύης.

Άμεσες υπήρξαν οι θετικές εξελίξεις σχετικά µε το ηλεκτρικό καλώδιο Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ µετά την ανάληψη της ευθύνης από τον νέο υπουργό

Πέραν αυτών, άµεσες υπήρξαν οι θετικές εξελίξεις σχετικά µε το ηλεκτρικό καλώδιο Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ µετά την ανάληψη της ευθύνης του υπουργείου Ενέργειας από τον κ. Παπασταύρου. Η µέχρι τότε δυστοκία, αναβλητικόητα και αµηχανία που κυριαρχούσε εξαιτίας βεβαίως περισσότερο των επιλογών και των εκτιµήσεων του υπουργείου Εξωτερικών, που παρακολουθούσε µε συνέπεια η ηγεσία Σκυλακάκη - Σδούκου, έπαυσε. Υπήρξε συντονισµός από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, ενάργεια από τον κ. Παπασταύρου και κινητοποίηση από την πλευρά του Ισραήλ. Ο φόβος για τη στάση της Τουρκίας έπαψε να είναι καθοριστικός και παρά το γεγονός ότι ο κ. Μητσοτάκης, ατυχώς, δεν αποφάσισε αλλαγές στην ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών, οι επιλογές του στο υπουργείο Ενέργειας έδωσαν δυναµική και κίνηση στην ελληνική στρατηγική. Ποια είναι η εθνική στρατηγική σύµφωνα µε τον νέο υπουργό Ενέργειας; Ο κ. Παπασταύρου στις δηµόσιες δηλώσεις του προκρίνει, από την πλευρά της κυβέρνησης, µια Ελλάδα «ενεργειακά ασφαλή, επενδυτικά ελκυστική, γεωστρατηγικά ισχυρή».

Οι επιλογές και η στάση που είχαν προκριθεί το προη γούµενο διάστηµα από τον κ. Γεραπετρίτη και είχαν υπαγορευθεί από την κυρία Παπαδοπούλου σε επίπεδο υπουργείου Εξωτερικών ενέπλεξαν τον πρωθυπουργό και τη χώρα σε µια τουρκική «παγίδα». Ουσιαστικά χωρίς να κινεί ούτε ένα πλοίο του στόλου της η Άγκυρα υπαγόρευσε ακινησία στα ενεργειακά σχέδια της Αθήνας, εκθέτοντάς τη στους εταίρους της, ως χώρα µειωµένης κυριαρχίας και οντότητας. Στην παρούσα φάση η Ελλάδα αναδιατάσσεται υποστηριζόµενη και από τον γαλλικό στόλο, όπως και από τον αµερικανικό στην περίπτωση που απειληθούν οι έρευνες της ExxonMobil και της Chevron.

Πέραν αυτών, στην πορεία του από το Παρίσι όπου βρίσκεται από χθες ο κ. Μητσοτάκης συναντώντας σήµερα ειδικά τον Γάλλο πρόεδρο µαζί µε τον Κύπριο Πρόεδρο και τον νέο πρόεδρο του Λιβάνου, µέχρι το Ισραήλ την Κυριακή που θα έχει συνάντηση µε τον πρόεδρο της χώρας, αλλά και το πλέον σηµαντικό µε τον οµόλογό του κ. Νετανιάχου, η Ελλάδα έχει επιστρέψει µε επάρκεια στο πεδίο των συµφερόντων της. Πολλοί θεωρούν, και σε κάποιες περιπτώσεις σωστά, ότι τα πρόσωπα παίζουν δευ τερεύοντα ρόλο. Σε πολλές περιπτώσεις, όµως, αυτό δεν ισχύει. Τα πρόσωπα που αναλαµβάνουν ευθύνες κινούν την ιστορία.

*Δημοσιεύθηκε στην «Απογευματινή»