Η κυβερνητική πλειοψηφία έχει σοβαρές ευθύνες απέναντι στη χώρα και την προοπτική της στην παρούσα ταραχώδη διεθνώς και ευρωπαϊκά περίοδο. Η αταξία που έχει δηµιουργηθεί φέρνει ευκαιρίες. Αλλά και προκλήσεις και κινδύνους. Η Νέα ∆ηµοκρατία θα κριθεί στο σύνολό της από τους πολίτες και θα αξιολογηθεί πετυχαίνοντας στις εκλογές θετική, αρνητική ή µηδενική ψήφο και αποχή. Οι εκλογές, σύµφωνα µε τις προθέσεις και τις ανακοινώσεις του πρωθυπουργού κ. Μητσοτάκη, θα προκηρυχθούν στην ώρα τους. Στο θεσµικό όριο του τέλους της άνοιξης, αρχές καλοκαιριού του 2027.

Βρισκόµαστε στο µέσον της άνοιξης του 2025. Έχουµε δηλαδή να διαβούµε ως έθνος, ως κράτος και ως κοινωνία τον Ρουβίκωνα µέχρι τις επόµενες εκλογές. Όπου Ρουβίκωνας είναι η προσαρµογή για την οποία δεν αποφασίζουµε ως Έλληνες αλλά προκύπτει εκ των συνθηκών από τον φιλελεύθερο διεθνισµό σε έναν αποδοτικό και δηµιουργικό εθνικισµό. Στο πεδίο αυτό οι ευθύνες της Κεντροδεξιάς πλειοψηφίας είναι πολύ µεγαλύτερες, ευρείες και αποφασιστικές σε σχέση µε την αντιπολίτευση. ∆εξιά και προπάντων Αριστερά. Οι πολίτες στις διπλές εκλογές του 2023 αποφάσισαν και προέκριναν αυτοδύναµη διακυβέρνηση της Νέας ∆ηµοκρατίας. Αυτή δεν ήταν απλώς µια εκλογική νίκη ή µια δικαίωση για τη διακυβέρνησή Μητσοτάκη του 2019-2023. Ήταν µια απόφαση και επιλογή της πλειοψηφίας των πολιτών για την περίοδο 2023-2027.

Η Νέα ∆ηµοκρατία, ως κοινοβουλευτική πλειοψηφία και ως διακυβέρνηση υπό την πρωθυπουργία Μητσοτάκη, απεδέχθη τις ευθύνες της. Στην παρούσα κρίσιµη φάση που όλα αλλάζουν στον κόσµο καλείται, επίσης, να αποδείξει ότι είναι αντάξια των ευθυνών που της ανέθεσαν οι πολίτες. Φαντάζει λάθος προσέγγιση αυτό που θεωρούν στελέχη της κυβέρνησης και του κόµµατος ή τα εκλογικά της επιτελεία: ότι η Νέα ∆ηµοκρατία ως διακυβέρνηση θα κριθεί σε σύγκριση µε την ικανότητα κοµµάτων της αντιπολίτευσης ή των ηγεσιών της αντιπολίτευσης να κυβερνήσουν. Η Νέα ∆ηµοκρατία θα κριθεί από το έργο της. Από το πόσο δηλαδή θα πετύχει και θα καλύψει τους στρατηγικούς στόχους για την Ελλάδα που είχε αναγγείλει από το 2023.

Πέραν αυτών, η διακυβέρνηση Μητσοτάκη θα κριθεί από το κατά πόσον θα χειρισθεί επιτυχηµένα τα παράθυρα ευκαιρίας που έχουν προκύψει από την παγκόσµια ανατροπή. Η διακυβέρνηση δεν αποτελεί αποκλειστική ευθύνη του πρωθυπουργού όπως, για παράδειγµα, ο συντονισµός της κυβέρνησης και του κόµµατος ή οι επιλογές στα επιτελεία του. Αφορά και το σύνολο της Νέας ∆ηµοκρατίας ως πολιτικού οργανισµού. Τους υπουργούς, τους βουλευτές, τα στελέχη του κοµµατικού µηχανισµού σε όλη την Ελλάδα. Στις εκλογές, όταν γίνουν, δεν θα κριθεί ο Μητσοτάκης ως πρωθυπουργός αλλά και τα στελέχη, ειδικά τα κοινοβουλευτικά, είτε συµµετέχουν στην Εκτελεστική εξουσία είτε στη Νοµοθετική. Όσοι παρακολουθούν µόνον δηµοσκοπήσεις ή έχουν χάσει την αίσθηση των προσδοκιών της κοινωνίας και νοµίζουν ότι βρισκόµαστε στις παραµονές των εκλογών, θα βρεθούν προ εκπλήξεων. Επίσης, ήδη δοκιµάζουν αρνητικές αναφορές και αποµονωτισµό αυτά από τα ιστορικά στελέχη που νιώθουν ως ιδιοκτησία τους το κόµµα και την πορεία της Νέας ∆ηµοκρατίας.

Ακούγεται, άλλωστε, πλέον στην εποχή µας µάλλον παρωχηµένο να συζητείται η καθαρότητα της σύνθεσης και της αντίληψης της Νέας ∆ηµοκρατίας ως παλαιού τύπου ∆εξιάς, από αυτούς που επί των ηµερών της ηγεσίας τους τα ανοίγµατα προς το κέντρο ή η σύγκλιση µε την κεντροαριστερά ακόµη και στη διακυβέρνηση αποτέλεσαν σχεδόν αυτοσκοπό. Ας µείνουµε στην πραγµατικότητα και στα αιτήµατα του σήµερα, συµβάλλοντας στο «plan A» που σηµαίνει πρωθυπουργία Μητσοτάκη. Όταν αυτός θελήσει πλέον να αφήσει τις συγκεκριµένες ευθύνες έναντι του έθνους και του κράτους, τότε η επιλογή του «plan B» , της επόµενης ηµέρας δηλαδή για το κόµµα και τη διακυβέρνηση, θα είναι πολύ πιο ορατό σε πρόσωπα και επιλογές απ’ ό,τι σήµερα κάποιοι µέσα σε ένα τοπίο σύγχυσης, που υποθάλπουν, εικάζουν...

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 2/04/2025