Η αντίληψη που έχει, οι κινήσεις που επιλέγει και οι θέσεις που εκφράζει ο πρωθυπουργός στην παρούσα ταραχώδη διεθνή κατάσταση, δεν θα έχουν ως µοναδικό αποτέλεσµα το αν ο ίδιος θεωρηθεί επιτυχηµένος πολιτικός ηγέτης, αλλά το κατά πόσον η Ελλάδα θα υπηρετήσει τα συµφέροντα και τη θετική δυναµική της ή όχι. Τις τελευταίες εβδοµάδες σηµειώναµε από τις σχολιαστικές στήλες της «Α» ότι ο κ. Μητσοτάκης ήταν όλο και πιο φανερό ότι είχε ξεπεράσει τη στρατηγική αµηχανία και ήταν πλέον ζήτηµα χρόνου να δούµε τις πρώτες κινήσεις της Ελλάδας στην εκρηκτική σκακιέρα ή µήπως την παρτίδα πόκερ (;) γεωπολιτικής ισχύος που εξελίσσεται. Ο Έλληνας πρωθυπουργός τη σωστή ώρα, στον σωστό τόπο και µε την κατάλληλη φρασεολογία ενέταξε τη χώρα στον πυρήνα µιας πολύ σύνθετης παρτίδας. Ο κ. Μητσοτάκης την Τρίτη επέλεξε να δώσει µια συνέντευξη στον συντηρητικό, πολύ συµµαχικό µε τη στρατηγική Τραµπ, ενηµερωτικό ιστότοπο Breitbart.

Συγκυριακά ήταν µια στιγµή που ο κόσµος, όχι µόνον των αγορών, γκρεµιζόταν και κάθε συνηθισµένος ηγέτης της Ελλάδας θα σιωπούσε περιµένοντας πώς θα ξηµερώσει η επόµενη ηµέρα. Όχι όµως ο κ. Μητσοτάκης. Στη συνέντευξή του αυτή που δηµοσιοποιήθηκε σε δυο µέρη, την Τρίτη και την Τετάρτη, υποστήριξε µια διαδικασία winwin διαβουλεύσεων µεταξύ Ευρώπης - ΗΠΑ αντί για ένα κρεσέντο δασµών σε µια κλιµάκωση εµπορικού πολέµου. Αυτή είναι η θέση της Ελλάδας και η πρότασή της προς τις ενιαίες δοµές της Ένωσης. Μάλιστα, ο κ. Μητσοτάκης, µιλώντας χθες στον Σύνδεσµο Βιοµηχανιών Στερεάς Ελλάδας στα Οινόφυτα, τοποθετήθηκε υπέρ µιας ζώνης που να συνδέει τις ΗΠΑ µε την Ευρώπη µε µηδενικούς δασµούς. Μια ενιαία ζώνη, δηλαδή, ελεύθερης διακίνησης προϊόντων, υπηρεσιών και προφανώς ανθρώπων και επιχειρήσεων. Η οπτική αυτή βλέπει στο µέλλον και στη µετεξέλιξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε µια Ατλαντική Ένωση και µια θηριώδη αγορά, µε φιλοσοφία και δηµοσιονοµικές πολιτικές που θα επηρεασθούν από το οικονοµικό φιλελεύθερο πνεύµα του δολαρίου αντί για τη δηµοσιονοµική πειθαρχία και τη δεσποτική αντίληψη του γερµανικού µάρκου, πάνω στην οποία δοµήθηκε το ευρώ.

Πέραν αυτών, ο κ. Μητσοτάκης, µιλώντας στο Breitbart και αναφερόµενος στο εθνικό επίπεδο διεθνούς και περιφερειακής πολιτικής, προέβαλε τη θέση και τον ρόλο της Ελλάδας στη συγκρότηση του διαδρόµου IMEC από την Ευρώπη (Ελλάδα) µέχρι την Ινδία, µέσω της Μέσης Ανατολής. Έναν αµερικανικό σχεδιασµό στον ενεργειακό, εµπορικό, στρατηγικό τοµέα µε στόχο την ανάσχεση του «∆ρόµου του Μεταξιού» από την Ασία προς την Ευρώπη και τη ∆ύση που προωθεί η Κίνα. Ταυτόχρονα ανέδειξε τη σηµασία και τον ρόλο της Ελλάδας στην ανάπτυξη και διεύρυνση των «συµφωνιών του Αβραάµ» που αποτελούν την πλέον ελπιδοφόρα προοπτική µιας «νέας τάξης πραγµάτων» στην Εγγύς Ανατολή µε περισσότερο ειρήνη και ανάπτυξη.

Μεταξύ των άλλων, ο πρωθυπουργός εξέφρασε τη διαθεσιµότητα της Ελλάδας ως δύναµης µεσολάβησης για µια επόµενη ηµέρα στη Γάζα. Αλλά πολλά θα κριθούν από τη συµβολή της Ελλάδας σε µια συγκροτηµένη κυριαρχία του κράτους στον Λίβανο µαζί µε τους Γάλλους και τους Αµερικανούς. Ήδη, διαφαίνονται περιθώρια εθελούσιου αφοπλισµού της Χεζµπολάχ και ένταξη των δυνάµεών της υπό τις εντολές των επίσηµων ενόπλων δυνάµεων της χώρας. Κάτι ανάλογο µπορεί να συµβεί, τηρουµένων των αναλογιών, µε τη Χαµάς. Έχει πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός παρουσίασε την ταυτότητα της Ελλάδας στα ενεργειακά και ως µιας εθνικής ναυτικής δύναµης που συνδέεται µε το 25% του παγκόσµιου στόλου µεταφοράς LNG. Ισχυρά think tanks στην Ελλάδα συνδέουν τις πολιτικές και εκλογικές εξελίξεις µε τα θέµατα εσωτερικού, όπως τα Τέµπη ή η ακρίβεια, µειώνοντας τη σηµασία των κεντρικών θεµάτων εξωτερικής και οικονοµικής πολιτικής. Το µέλλον των επόµενων δύο ετών θα δείξει αν έχουν δίκιο. Η Ελλάδα, πάντως, θα κερδίσει ή θα χάσει στρατηγικά στη «µεγάλη σκακιέρα» και όχι στο πεδίο της επονοµαζόµενης καθηµερινότητας.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή