Είναι φανερό ότι η υπόθεση µιας συµφωνίας ειρήνης στην Ουκρανία θα προβλέπει την απόδοση τεσσάρων επαρχιών της Ανατολικής Ουκρανίας και θα αναγνωρίζει de jure την κυριαρχία της Ρωσίας στην Κριµαία που έχει επιτευχθεί από το 2014. Σε αυτό συγκλίνουν στις µεταξύ τους συνοµιλίες, διακριτικές ως επί τω πλείστον αλλά όλο και πιο πολύ δηµόσιες, οι ΗΠΑ και η Ρωσία. Χαρακτηριστικές είναι οι τελευταίες δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών της Ρωσίας, κ. Λαβρόφ, σύµφωνα µε τις οποίες «κινούµαστε προς τη σωστή κατεύθυνση», «όµως υπάρχουν κάποια συγκεκριµένα σηµεία που θα πρέπει να διασαφηνιστούν». Μέχρι να φθάσουµε σε µια εκεχειρία και στη συνέχεια σε µια συµφωνία ειρήνης, ο πόλεµος κλιµακώνεται. Αυτό ιστορικά συµβαίνει σε όλες τις περιόδους και σε όλες τις περιοχές του κόσµου. Στην παρούσα φάση, αν και το Κίεβο δεν βρίσκεται υπό πολιορκία, η Ουκρανία µοιάζει µε τη Γερµανία πριν από την παράδοση του Τρίτου Ράιχ.

Στην Ευρώπη κυριαρχεί µια προπαγάνδα πολέµου. Αυτό έχει σχέση τόσο µε τον επανεξοπλισµό των εθνών της όσο και µε την ανάπτυξη µιας πολεµικής οικονοµίας στη βιοµηχανία και την καινοτοµία αντί του «πράσινου» µονόδροµου των τελευταίων δεκαετιών. Συσχετίζεται, όµως, και µε ένα δίληµµα στρατηγικής που έχουν να απαντήσουν οι Ευρωπαίοι, τόσο από κοινού όσο και σε επίπεδο εθνών. Θα επιστρέψει η Ευρώπη στην Ευρασία, που σηµαίνει δηµιουργικές σχέσεις µε τη Ρωσία ή θα προχωρήσει στον δρόµο του αποκλεισµού και του ολοσχερώς ανταγωνισµού µε τη Μόσχα, σπρώχνοντάς την προς την Κίνα ή και τις ΗΠΑ, χωρίς ευρωπαϊκή συµµετοχή. Στον «πύργο της Βαβέλ» των φιλελεύθερων µερκαντιλιστών του τέλους των εθνών και της ιστορίας πανηγυρίζουν στην παρούσα φάση για τα προβλήµατα που αντιµετωπίζει η στρατηγική Τραµπ. Κάποιοι, πράγµατι ανερµάτιστοι φεντεραλιστές, µιλούν για υποκατάσταση του δολαρίου από το ευρώ ως παγκόσµιο αποθετικό νόµισµα. Έχουν ξεχάσει τους BRICS, το γεγονός ότι η Ευρώπη θα ήταν ένας εσωτερικός χώρος του Ράιχ αν οι Αµερικανοί δεν είχαν αφήσει τα κόκαλά τους και τα λεφτά τους στο ευρωπαϊκό έδαφος, και σπεύδουν για γονυκλισίες υποτελούς στον θρόνο της Κίνας για να σώσουν το εξωτερικό τους εµπόριο.

Στο µέτωπο της Ουκρανίας κρίνονται πολλά. Όπως είδαµε και στη διάσκεψη του Λονδίνου, αυτή υποβαθµίσθηκε και απέτυχε επειδή το καθεστώς Ζελένσκι στο Κίεβο δεν συµφωνεί µε την παραχώρηση των εδαφών που η Ρωσία στρατιωτικά έχει καταλάβει. Είναι φυσικό, έστω και αν Ουάσινγκτον και Μόσχα συµφωνούν ως προς τις κύριες παραµέτρους µιας συµφωνίας ειρήνης, αυτή να µην µπορεί να επιβληθεί εκ των άνω στους Ουκρανούς. Οι Ευρωπαίοι και ειδικά οι Άγγλοι στην «πίσω αυλή» ενθαρρύνουν τον Ζελένσκι να µη δεχθεί την παραχώρηση εδαφών στην παρούσα φάση και αυτό επειδή θέλουν να εγκλωβίσουν και σε αυτό το µέτωπο τους Αµερικανούς ώστε να µπορούν να διαπραγµατευθούν µαζί τους πιο ευνοϊκά υπέρ των δικών τους συµφερόντων. Όχι όλης της Ευρώπης µαζί, αλλά ο καθένας από τις κεντρικές δυνάµεις ξεχωριστά. Και όχι µόνον για τους δασµούς, αλλά για τη γεωπολιτική παγκόσµια θεώρηση πραγµάτων.

Αν οι Ευρωπαίοι ως όφειλαν άλλαζαν την προπαγάνδα του πολέµου µε µια προπαγάνδα ειρήνης, αναδεικνύοντας την «παγίδα θανάτου» στην οποία έχει µπει η Ουκρανία και τι πραγµατικά συµβαίνει εκεί µε τις επιστρατεύσεις και τον καθηµαγµό σε κάθε σπίτι µε τους πολλούς νεκρούς, η πραγµατικότητα θα ήταν διαφορετική. Στο τέλος οι Ουκρανοί θα κρεµάσουν τον Ζελένσκι, αλλά η διάσπαση της Ουκρανίας θα γίνει σε πολλά µέρη και όχι µόνο σε σχέση µε τη Ρωσία. Φιλοδοξίες πρόσκτησης εδαφών έχουν η Πολωνία και άλλοι. Αν όµως τραβηχτούν οι Αµερικανοί ολοσχερώς από την Ουκρανία και κάνουν δική τους συµφωνία µε τη Ρωσία, οι ευρωπαϊκές ηγεσίες τι θα πουν στους λαούς τους; Θα σας ντύσουµε µε στολές και θα σας στείλουµε στο νέο ανατολικό µέτωπο να πολεµήσετε τους Ρώσους;Γελοιότητες…

*Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή της Κυριακής