Η Ελλάδα κινείται προς τα εµπρός και προς τα πάνω
Άρθρο γνώμης
Υπάρχει δηµοσιονοµική πειθαρχία, θεαµατική αναβάθµιση της λειτουργίας των µηχανισµών του υπουργείου Οικονοµικών, αλλά και µια απολύτως επιτυχής ανάδειξη ηγεσίας στην Ανεξάρτητη Αρχή ∆ηµοσίων Εσόδων, µε αποτέλεσµα τη σοβαρή ανάσχεση της φοροδιαφυγής
Μενελαος Τασιοπουλος
Η ανακοίνωση των σηµαντικών πρωτογενών πλεονασµάτων για το 2024, της τάξης των 11, 4 δισ. ευρώ, δείχνει το πού βρισκόµαστε. Μάλιστα, συνολικά την προηγούµενη χρονιά δεν καταγράφηκαν ελλείµµατα, αλλά πλεόνασµα της τάξης του 1,2%, ίσως και 1,3% του ΑΕΠ, ενώ το χρέος κινείται πλέον στη ζώνη του 150%. Στις πολύ θετικές εκτιµήσεις για την αξιοπιστία της οικονοµίας και τη θετική προοπτική της από τον διεθνή οίκο S&P έρχονται να προστεθούν αυτά τα στοιχεία απολογισµού για την περσινή εκτέλεση του Προϋπολογισµού, για να προσφέρουν αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση για την πορεία της χώρας στους ταραγµένους και απολύτως ασταθείς καιρούς που εξελίσσονται. Θα µπορούσε να ισχυρισθεί κάποιος µετριοπαθής παρατηρητής ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε πλήρως αντίστροφη κατάσταση στα δεδοµένα και την ισορροπία της από εκείνη της παγκόσµιας κρίσης του 2008, όταν ουσιαστικά ξεκινούσε η κατάσταση δηµοσιονοµικής χρεοκοπίας της. Η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός, κ. Μητσοτάκης, έχουν κάθε λόγο να νιώθουν ικανοποιηµένοι από τα αποτελέσµατα της εφαρµογής του µοντέλου που έχουν προκρίνει την τελευταία εξαετία.
Υπάρχει δηµοσιονοµική πειθαρχία, θεαµατική αναβάθµιση της λειτουργίας των µηχανισµών του υπουργείου Οικονοµικών, αλλά και µια απολύτως επιτυχής ανάδειξη ηγεσίας στην Ανεξάρτητη Αρχή ∆ηµοσίων Εσόδων (ΑΑ∆Ε), µε αποτέλεσµα τη σοβαρή ανάσχεση της φοροδιαφυγής. Η συγκρότηση διεξοδικής νοµοθεσίας µε την αξιοποίηση τεχνολογιών στις ταµειακές µηχανές, για παράδειγµα, φέρνει θεαµατικά αποτελέσµατα και επιτρέπει τη λειτουργία του µοντέλου που εµπιστεύεται ο πρωθυπουργός, όπως το έχει διακηρύξει προς τους πολίτες επανειληµµένως. Πλην εφαρµογών ξεπερασµένων και άδικων, όπως αυτή των τεκµηρίων στους ελεύθερους επαγγελµατίες. ∆ηµιουργούνται πρώτα πλεονάσµατα και στη συνέχεια υπάρχει διανοµή µεριδίων ευηµερίας από τους φτωχότερους προς τη µεσαία τάξη, µε χαλαρό πλαίσιο ταυτόχρονα συγκέντρωσης φορολογητέας ύλης, όπως προβλέπεται από την ευρωπαϊκή λειτουργικότητα για τις µεγάλες εταιρείες και τους µετόχους τους. Το µοντέλο δουλεύει και θα ήταν πολύ πιο θεαµατικό αν στα επιπλέον έσοδα από τη φοροδιαφυγή προσετίθετο µια δοµική νέα φορολογική πολιτική, που θα περιόριζε τη νόµιµη και επιβεβληµένη από την ευρωζώνη φοροαποφυγή, των 1.200 και πλέον φοροαπαλλαγών, ειδικά στα υψηλά εισοδήµατα των µη µισθωτών, µε διεύρυνση της φορολογικής βάσης και πολύ πιο επιθετική από την έως µέχρι σήµερα µείωση των φόρων.
Από την άλλη πλευρά, ο κ. Μητσοτάκης δεν είναι, ούτε επιδιώκει να είναι, ένας θεαµατικός πρωθυπουργός. Προτιµά να είναι µεθοδολογικά άρτιος και µε προσήλωση στους στόχους που έχουν τεθεί, χωρίς να παίρνει ρίσκα µη δοκιµασµένων ή µη αποδεκτών από την ευρωζώνη παραδοχών. Ακόµα και στην εποχή Τραµπ, που ο κόσµος γυρίζει ανάποδα και αναδιατάσσεται, ο Ελληνας πρωθυπουργός προτιµά να κινήσει τη χώρα συστηµικά και συνθετικά ανάµεσα στο χθες και το αύριο στη διεθνή ή ευρωπαϊκή της πολιτική, διατηρώντας ευστάθεια και ενάργεια. Αυτά δεν σηµαίνουν ότι η κυβέρνηση τα κάνει όλα σωστά. Αλλά ο προσανατολισµός αποδεικνύεται από τα αποτελέσµατα σωστός. Οπως και οι περισσότερες εφαρµογές. Αλλωστε, υφίσταται και η πολιτική παράµετρος που επηρεάζει την πραγµατικότητα. Για παράδειγµα, το σχήµα της κυβέρνησης αλλά και του επιτελείου που συγκρότησε ο πρωθυπουργός µετά τις νικηφόρες διπλές εκλογές του 2023 απεδείχθη κατώτερο των προσδοκιών και επιδείνωσε αρνητικές παραµέτρους, όπως και η διαχείριση συνεπειών στο δυστύχηµα των Τεµπών. Με τον ανασχηµατισµό των προσώπων και την αναδόµηση της λειτουργικότητας που επεχείρησε, εσπευσµένα σε σχέση µε το πλάνο του, αλλά όχι παρορµητικά, υπό την πίεση της «πλατείας», επέτυχε πολύ πιο αποτελεσµατικό σε κρίσιµους τοµείς σχήµα. Αυτό µπορεί να µην αφορά την ηγεσία στο υπουργείο Οικονοµικών του κ. Χατζηδάκη, αφού τα σηµερινά αποτελέσµατα του 2024 είναι απότοκο της δικής του θητείας, χωρίς να µειώνονται οι προσδοκίες για την επόµενη περίοδο από την επιλογή του κ. Πιερρακάκη, αλλά σχετίζεται µε πολλούς άλλους τοµείς του κυβερνητικού έργου, όπου η αδράνεια και οι χαµηλοί ρυθµοί αποτέλεσαν την καθηµερινότητα. Στην παρούσα πλέον φάση, η κυβέρνηση είναι φανερό ότι ανακτά τη δυναµική της. Οχι απλώς δηµοσκοπικά, αλλά στην πραγµατικότητα. Οι αυξήσεις µισθών και συντάξεων, η περαιτέρω µείωση των φόρων, οι κινήσεις του πρωθυπουργού στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ και τη Μεσόγειο, οι ενεργειακές πρωτοβουλίες και η ενάργεια που προκύπτει, παρά τις εµπλοκές που δηµιουργεί το φοβικό υπουργείο Εξωτερικών, το οποίο ο πρωθυπουργός επέλεξε ως προς την ηγεσία του να αφήσει ως είχε, ο θαλάσσιος χωροταξικός χάρτης που ανακοινώθηκε σε ευρωπαϊκό επίπεδο, το εξοπλιστικό και βαθιά δοµικό πρόγραµµα ανάταξης των Ενόπλων ∆υνάµεων σε βάθος 12ετίας που δηµοσιοποιήθηκε, η επιτάχυνση των δηµόσιων έργων, η αναβάθµιση, κτιριακή και µη, των δοµών Υγείας, η αποφασιστικότητα ανάσχεσης της παράτυπης µετανάστευσης, τα νέα πλάνα για το υπουργείο Παιδείας, σειρά σηµαντικών νοµοθετηµάτων για το Στεγαστικό και τη λειτουργία του κράτους και των θεσµών που εξαγγέλλονται δείχνουν ότι η κακή «στιγµή» για τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη έχει ξεπερασθεί.
Η Ελλάδα συνεχίζει να αποτελεί µια δοκιµαζόµενη χώρα εξαιτίας της εποχής των µνηµονίων και της ξένης εντολής, έστω και αν από τους µέχρι προχθές επικριτές της σε όλο τον κόσµο χαρακτηρίζεται πλέον πρότυπο ανάκαµψης και ανάπτυξης. Τα µέσα εισοδήµατα είναι πολύ χαµηλά και το κόστος ζωής ανεξέλεγκτα υψηλό. Το κοµµατικό της σύστηµα βρίσκεται υπό κατάρρευση, αλλά όχι το πολιτικό της σύστηµα, που επηρεάζεται δοµικά από τη διακυβέρνηση. Η χώρα κινείται προς τα εµπρός και προς τα πάνω και αυτό είναι το κρίσιµο ζητούµενο. Ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης δηλώνει ως «στοίχηµα» στην παρούσα διεθνή συγκυρία του τέλους της παγκοσµιοποίησης να εξελίξουµε την κρίση σε ευκαιρία.
Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά
Υπάρχει δηµοσιονοµική πειθαρχία, θεαµατική αναβάθµιση της λειτουργίας των µηχανισµών του υπουργείου Οικονοµικών, αλλά και µια απολύτως επιτυχής ανάδειξη ηγεσίας στην Ανεξάρτητη Αρχή ∆ηµοσίων Εσόδων (ΑΑ∆Ε), µε αποτέλεσµα τη σοβαρή ανάσχεση της φοροδιαφυγής. Η συγκρότηση διεξοδικής νοµοθεσίας µε την αξιοποίηση τεχνολογιών στις ταµειακές µηχανές, για παράδειγµα, φέρνει θεαµατικά αποτελέσµατα και επιτρέπει τη λειτουργία του µοντέλου που εµπιστεύεται ο πρωθυπουργός, όπως το έχει διακηρύξει προς τους πολίτες επανειληµµένως. Πλην εφαρµογών ξεπερασµένων και άδικων, όπως αυτή των τεκµηρίων στους ελεύθερους επαγγελµατίες. ∆ηµιουργούνται πρώτα πλεονάσµατα και στη συνέχεια υπάρχει διανοµή µεριδίων ευηµερίας από τους φτωχότερους προς τη µεσαία τάξη, µε χαλαρό πλαίσιο ταυτόχρονα συγκέντρωσης φορολογητέας ύλης, όπως προβλέπεται από την ευρωπαϊκή λειτουργικότητα για τις µεγάλες εταιρείες και τους µετόχους τους. Το µοντέλο δουλεύει και θα ήταν πολύ πιο θεαµατικό αν στα επιπλέον έσοδα από τη φοροδιαφυγή προσετίθετο µια δοµική νέα φορολογική πολιτική, που θα περιόριζε τη νόµιµη και επιβεβληµένη από την ευρωζώνη φοροαποφυγή, των 1.200 και πλέον φοροαπαλλαγών, ειδικά στα υψηλά εισοδήµατα των µη µισθωτών, µε διεύρυνση της φορολογικής βάσης και πολύ πιο επιθετική από την έως µέχρι σήµερα µείωση των φόρων.
Από την άλλη πλευρά, ο κ. Μητσοτάκης δεν είναι, ούτε επιδιώκει να είναι, ένας θεαµατικός πρωθυπουργός. Προτιµά να είναι µεθοδολογικά άρτιος και µε προσήλωση στους στόχους που έχουν τεθεί, χωρίς να παίρνει ρίσκα µη δοκιµασµένων ή µη αποδεκτών από την ευρωζώνη παραδοχών. Ακόµα και στην εποχή Τραµπ, που ο κόσµος γυρίζει ανάποδα και αναδιατάσσεται, ο Ελληνας πρωθυπουργός προτιµά να κινήσει τη χώρα συστηµικά και συνθετικά ανάµεσα στο χθες και το αύριο στη διεθνή ή ευρωπαϊκή της πολιτική, διατηρώντας ευστάθεια και ενάργεια. Αυτά δεν σηµαίνουν ότι η κυβέρνηση τα κάνει όλα σωστά. Αλλά ο προσανατολισµός αποδεικνύεται από τα αποτελέσµατα σωστός. Οπως και οι περισσότερες εφαρµογές. Αλλωστε, υφίσταται και η πολιτική παράµετρος που επηρεάζει την πραγµατικότητα. Για παράδειγµα, το σχήµα της κυβέρνησης αλλά και του επιτελείου που συγκρότησε ο πρωθυπουργός µετά τις νικηφόρες διπλές εκλογές του 2023 απεδείχθη κατώτερο των προσδοκιών και επιδείνωσε αρνητικές παραµέτρους, όπως και η διαχείριση συνεπειών στο δυστύχηµα των Τεµπών. Με τον ανασχηµατισµό των προσώπων και την αναδόµηση της λειτουργικότητας που επεχείρησε, εσπευσµένα σε σχέση µε το πλάνο του, αλλά όχι παρορµητικά, υπό την πίεση της «πλατείας», επέτυχε πολύ πιο αποτελεσµατικό σε κρίσιµους τοµείς σχήµα. Αυτό µπορεί να µην αφορά την ηγεσία στο υπουργείο Οικονοµικών του κ. Χατζηδάκη, αφού τα σηµερινά αποτελέσµατα του 2024 είναι απότοκο της δικής του θητείας, χωρίς να µειώνονται οι προσδοκίες για την επόµενη περίοδο από την επιλογή του κ. Πιερρακάκη, αλλά σχετίζεται µε πολλούς άλλους τοµείς του κυβερνητικού έργου, όπου η αδράνεια και οι χαµηλοί ρυθµοί αποτέλεσαν την καθηµερινότητα. Στην παρούσα πλέον φάση, η κυβέρνηση είναι φανερό ότι ανακτά τη δυναµική της. Οχι απλώς δηµοσκοπικά, αλλά στην πραγµατικότητα. Οι αυξήσεις µισθών και συντάξεων, η περαιτέρω µείωση των φόρων, οι κινήσεις του πρωθυπουργού στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ και τη Μεσόγειο, οι ενεργειακές πρωτοβουλίες και η ενάργεια που προκύπτει, παρά τις εµπλοκές που δηµιουργεί το φοβικό υπουργείο Εξωτερικών, το οποίο ο πρωθυπουργός επέλεξε ως προς την ηγεσία του να αφήσει ως είχε, ο θαλάσσιος χωροταξικός χάρτης που ανακοινώθηκε σε ευρωπαϊκό επίπεδο, το εξοπλιστικό και βαθιά δοµικό πρόγραµµα ανάταξης των Ενόπλων ∆υνάµεων σε βάθος 12ετίας που δηµοσιοποιήθηκε, η επιτάχυνση των δηµόσιων έργων, η αναβάθµιση, κτιριακή και µη, των δοµών Υγείας, η αποφασιστικότητα ανάσχεσης της παράτυπης µετανάστευσης, τα νέα πλάνα για το υπουργείο Παιδείας, σειρά σηµαντικών νοµοθετηµάτων για το Στεγαστικό και τη λειτουργία του κράτους και των θεσµών που εξαγγέλλονται δείχνουν ότι η κακή «στιγµή» για τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη έχει ξεπερασθεί.
Η Ελλάδα συνεχίζει να αποτελεί µια δοκιµαζόµενη χώρα εξαιτίας της εποχής των µνηµονίων και της ξένης εντολής, έστω και αν από τους µέχρι προχθές επικριτές της σε όλο τον κόσµο χαρακτηρίζεται πλέον πρότυπο ανάκαµψης και ανάπτυξης. Τα µέσα εισοδήµατα είναι πολύ χαµηλά και το κόστος ζωής ανεξέλεγκτα υψηλό. Το κοµµατικό της σύστηµα βρίσκεται υπό κατάρρευση, αλλά όχι το πολιτικό της σύστηµα, που επηρεάζεται δοµικά από τη διακυβέρνηση. Η χώρα κινείται προς τα εµπρός και προς τα πάνω και αυτό είναι το κρίσιµο ζητούµενο. Ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης δηλώνει ως «στοίχηµα» στην παρούσα διεθνή συγκυρία του τέλους της παγκοσµιοποίησης να εξελίξουµε την κρίση σε ευκαιρία.
Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά
